Забаронныя плады
Тварэц, быў духам малады,
Не персаналіў спраў —
Два забаронныя плады
За пазуху паклаў.
I распладзіў па свеце
Еў
На неспакой садам.
Каб кожны
Хоць вачыма еў
Спакусны плод
Адам.
Па штату — ні вартаўніка.
Падумка да пладоў
Кіруе дзёрзкасць юнака,
I пільны зрок кіраўніка,
I хіліць воз гадоў.
Смяюцца смелыя сляды
З мурожнай цішыні.
Хоць забаронныя плады
Наноў забарані!
Курортнае акно
Акно —
Паштоўкаю з Каўказа,
Хоць дасылай у край азёр.
Адразу
Тут бяры быка за
Крутыя рогі,
Фантазёр!
Малы ручай —
Сусед лавіне,
Ды не ручайся за ручай.
Захочаш—
Дзень у седлавіне
З зарой вячэрняй
Заручай!
Пенсіянеру-дубу сніцца
Чынара —
Улюбёнка гор.
Курортніцай сараматніца
Здымае
Свой хіповы ўбор.
Адпачываюць да знямогі —
У сэрцы б'е прыбой віна.
Нібыта вёслы,
Сушаць ногі
Плыўчыхі ўдачы
Да відна.
На пляжніцы
З крамяным станам
Сукенка модная ліпіць
Перапялёсістым бананам,
Што толькі пачалі лупіць.
Як бы да «бананачкі»
Папрасіцца ў наначкі?!
Адно
Паштоўкаю з Каўказа
Акно
I хітрых зор дазор.
Пісаў — даўно
Няма адказу.
Не спіць у шапку
Край азёр!
Спалучай!
Турбот спрадвечных мліва
Жаданнем не суроч,
Для працы —
Дзень руплівы,
Для ўцехі ціхай —
Ноч.
Старайся не дарэмна,
Турбот не клянучы,
Шчырэй удзень нядрэмна,—
Ды не праспі начы!
Смутак
Смутак быту саліднага:
Ёсць дзе жыць,
Што пад'есці...
Пастаяць бы
Да віднага
У цёмным пад'ездзе;
Чуць, як б'ецца, ўстрывожаны,
Сэрца пудкі пaдлетак
(Хай сабе не стрыножаны
Табуны кпін i плётак!..);
З бесклапотнай абранніцай
Шчоўкаць бы лузганцамі!
(Самі сыдуцца раніцай
Канцы з канцамі!..)
Начны казёл
На згон зімы
Дадому муж
Такі дайшоў пад ранне.
Да жонкі ў наступ:
— Ты чаму ж
Не дзівішся з качання?
Капуста свежая!
Ў чарзе
Яшчэ б стаяў, няйначай,
Ды ў міг апошні,
Балазе,
Свайго знаёмца ўбачыў.
Засумаваў я
Па траве,
Па навіне зялёнай.
Луска ад воблы
На брыве
Блішчыць слязой салонай.
Да мужавых турбот,
Да слоў
Не мае жонка жалю:
— Скажы, калі
Начных казлоў
Карміць капустай сталі?
Адкрыццё ў заалогіі
Дакажу я заўтра класу,
Што на ўсё хапае часу:.
На канькі,
I на кіно,
I на ўрокі заадно.
I ля дошкі паўтару:.
Сумчатыя —
Кенгуру,
Бандзікут,
Яшчэ таксама
Сумчатая наша мама.
Тут не цяжка разабрацца,
Як ідуць дахаты
З працы?
З півам тата
З мінай сумнай,
Мама
З магазіна — ў сумках.
Крыху спазніўся
Дачка шчырэла з году ў год,
Цягнулася да ведаў.
I тата сам бацькоўскі сход
У рэшце рэшт наведаў.
Грымотны дома,
Тут заціх.
Зычліва i талкова
Сказалі пра дзяцей усіх.
А пра дачку —
Hi слова.
У класнага кіраўніка
Няўпэўнена пытае:
— Як вучыцца мая дачка,
Старанная такая?
Вясёлы быў адказ:
— Якраз
Памылка адбылася.
Прыйшлі вы ў пяты клас,
A ў вас
Дачка ўжо ў восьмым класе.