Суседка за перагародкай
Жыццё халасцяцкае —
Жыццё гаротнае.
Суседка гарачая
За перагародкаю.
Ваду суседка
Таўчэ ўсё ў стуле.
I час не ранні,
Яна ўсё тупае.
Настала ўрэшце
Ціша лагодная.
Масніца жаласна рыпнула.
Суседка ў прасціны халодныя
Нырнула самотнай рыбінай.
Спаць не хачу я.
Ад жонкі пісьмо чытаю.
Не спіцца суседцы,
Чую.
Таксама ўздыхае.
Ні ў сон, ні ў фасон
Палыном — вячэра,
I пярына — лубам.
На Пятра звячэе
Ноч з карчом нялюбым.
Лёг, ляны ваўчыла,
Ёлупень пляшывы
Да сцяны вачыма,
Да мяне плячыма.
Дзень, хутчэй займайся,
Як бычок, падбрыквай!
Зябка й ночкай майскай
Любаму з апрыклай.
Не забыў, магчыма...
Cпi ж, мой запальчывы,
Да сцяны вачыма,
Да яе плячыма!
Лірычны стрэс,альбо закаханы гумар
Цецерукова клятва
Што за стук,
Што за грук?
Стрэхі крые цецярук?
Кляўся ж на таку цяцерам,
Што для кожнай зрубіць церам...
Па вясне —
Махнуў хвастом,
I прывет суседцы!
У балоце пад кустом
Цяцера нясецца...
Чакаю твайго званка
Прыкуў Праметэя
Зеўс да скалы.
Трымалі рабоў галеры.
Усіх пакут
Пералік немалы —
Прыдумалі ix
Да халеры!
Век новы
Старыя звычкі кляне.
Я — раб
Векавога закону.
Ты новую кару
Прыдумала мне:
ПРЫКУТЫ ДА ТЭЛЕФОНА.
Хоць ix уваж!
Хаця раптоўны гром
Прывець усмешкай ветлай.
Сарвалася са стром
Маё цярпенне — ведай!
У хітрай старане
Даўно маўчыш зацята.
Не хочаш чуць мяне —
Яго пачуй хаця ты!
Маланкамі лісты
Пішу табе здалёку.
Хоць ix ці ўважыш ты
З канвертамі аблокаў?!
Згодзен на падзёншчыну!
Твае грахі — мае грахі.
Не варта расцвяляць спагаду.
Пайду падзённа ў пастухі
Твайго ўтрапёнага пагляду!
Марнае старанне
Я думаю ўвесь час
Не думаць пра цябе.
Лаўлю сябе якраз
На думцы, што ў журбе
Я думаю ўвесь час
Не думаць пра цябе.
Даю сабе наказ.
Каб верным быць кляцьбе,
Я думаю ўвесь час
Не думаць пра цябе!
Гэта не я
Гэта не я прыходзіў —
Болей не мог адчай мой.
Гэта мае нецярпенне
Грукалася ўначы.
Дзякую той прыгодзе —
Радасцю залачае.
Здзіўленае ўтрапенне,
Лепей пра ўсё маўчы!
Пакінь толькі!
Я столькі начэй
Вачэй не звёў.
Дзе ўвагі тваёй світанне?
Пазбаў мяне ўсіх правоў —
Пакінь мне
Права чакання.
За моры бег,
Знікаў за бары,—
Не знаходжу спакою
Нідзе я.
Ты дні мае ўсе
Забяры —
Пакінь толькі
Ноч надзеі!
Юначая крыўда
Пляцешся пешшу — доўжацца гадзіны.
Спякотным днём
Ані адной машыны!
Шыбуеш ноччу з дарагой,
Адзінай,—
Машыны пруць лавінай несупыннай.
Абдымеш толькі любую —
Маторы
Равуць ля вуха
Яўна не ў гуморы!
Адважышся крануцца губ губамі —
У вочы фары
Зыркімі слупамі!
Клянеш тады
Нахабністыя фары й
Падумаеш:
Чаму няма аварый?
Параяць:
Не цалуйся на дарогах!
Калі ж да весніх весніц
Метраў многа!