Пугачоўскі цырульнік

Фільм Клода Лелуша «Железнодорожный роман» пра вядомую пісьменніцу і яе літаратурнага негра. Усё канчаецца тым, што пісьменніца канчае жыццё самагубствам, бо негр не захацеў болей працаваць на яе…

Цяпер на душы, як у кінатэатры, дзе хвілін пяць назад закончыўся фільм і гледачы пакінулі залу, а я застаўся з тым, што бачыў на экране…

* * *

5.06.2012. «Деревья, как зрелые женщины, казались тщательно напудренными» — так пачынаецца раман, рукапіс якога ў мяне сёння з’явіўся на стале…

* * *

5.06.2012. Хадзіў у Музей гісторыі беларускай літаратуры. У кабінеце дырэктаркі Лідзіі Макарэвіч сустрэў Леаніда ДранькоМайсюка. 12 чэрвеня ў музеі адбудзецца прэзентацыя ягонай «Кнігі для спадарыні Эл». ДранькоМайсюк быў з вялікім чорным парасонам, як з чорнымі складзенымі крыламі…

* * *

5.06.2012. Амаль чатыры месяцы мама для бацькі была яшчэ жывой. Сёння на словы бацькі «мама наша, відаць, памерла…» я сказаў: «Памерла» і расказаў усё, як было 15 лютага, калі памерла мама. І плакаў бацька, і плакаў я…

* * *

6.06.2012. Ля царквы, як ля вогнішча, людзі…

* * *

7.06.2012. Мы з табой, як самураі, засталіся адны…

Ракаў Вячаслава Рагойшы

7.06.2012. Майму земляку Вячаславу Пятровічу Рагойшу два дні назад споўнілася 70 гадоў. З гэтай нагоды ў мяне напісаўся верш «Ракаў Вячаслава Рагойшы»:

У Ракаў не прыходзяць цягнікі.
У Ракаве былі бальшавікі
І не патрэбна ім была чыгунка,
Якая б не спаскудзіла малюнка
Старога Ракава, дзе брукаванка
Была, нібы кальчуга велікана,
Што скінуў на дарогу для каханкі,
Каб да яго прыйшла вясною рана
І ножак маладзенькіх не змачыла.
І як прыгожа ўсё было б і міла,
Калі б цягнік спыніўся і народ,
Які даўно ўжо не сляпы, як крот,
З яго пайшоў, але не на базар,
А да здзяйснення самых светлых мар
У госці да Рагойшы Вячаслава,
Дзе кожнаму заўсёды будзе лава,
Каб сесці і душою пасвятлець,
І ў думках над Айчынаю ўзляцець,
І ўбачыць з вышыні, што родны край
І быў, і ёсць наш беларускі рай,
Дзе ў цэнтры Ракаў, а над ім буслы,
Нібыта Божыя да нас паслы…
У Ракаў не прыходзяць цягнікі,
І не бяда. У Ракаве вякі
Вякуюць у касцёле і ў царкве,
У Ракаве і Беларусь жыве,
І будзе жыць…

Дзве навіны…

8.06.2012. Беларускі гісторык Захар Шыбека з’ехаў у Ізраіль. Статут ВКЛ вярнуўся на радзіму…

* * *

9.06.2012. Дробны дождж. Каля выставачнага павільёна, што на вуліцы Янкі Купалы, сцягі на флагштоках намоклі, нібы завялі…

* * *

10.06.2012. Машыны, на якіх абтрапаныя Георгіеўскія стужкі, выглядаюць, як толькі што скрадзеныя…

* * *

10.06.2012. Чорныя бліскучыя легкавікі ў высокай траве, як велізарныя жукі…

На фестывалі…

10.06.2012. Учора быў на фестывалі беларускай песні і паэзіі. Некаму, што адбывалася на свяце, спадабалася ўсё, а некаму, як паэту Міхасю Башлакову, не спадабалася, што гэта быў фестываль Фінберга і безгалосых пяюх, а не свята паэзіі Янкі Купалы…

За дваццаць хвілін, калі ў Вязынцы каля помніка Янку Купалу выступалі паэты, побач прагрукацела каля дзясятка цягнікоў…

У дзесяці кіламетрах ад Вязынкі мае Пугачы. Стараюся думаць толькі пра свята паэзіі, але ўсё роўна бачыцца пустая родная хата і трава на ганку…

Як ніколі шмат людзей з кінакамерамі. Здымаюць шмат, а пакажуць, баюся, як і раней, пару хвілін…