Думкі мае круціліся вакол аднаго і таго ж: навошта ўсё гэта? І вось цяпер, калі перамог час маны, які запусціў татальную інвалюцыю, а Тэорыя Усяго так і не вызначана, мы са спазненнем даведаліся, што беднасць і галеча — толькі думкі. Тое ж самае — нянавісць, голад, боль. Нічога няма, хіба толькі дзіўны дэкорум з рэшткамі прывідаў рэк, азёраў і астравоў і іх абітальнікамі, які, па словах старажытнага філосафа, створаны для таго, каб мудрыя маглі спыняцца і сузіраць яго, а ёлупы б праходзілі міма...
Пад восень адышла спёка, але пачаўся бясконцы дождж. Ён ліў ноччу, раніцай і ўдзень. Возера ўспухла цёплай, гнілой вадой, а рэдкія птушкі зніклі. Нешматлікія дробныя камерсанты, плацёжаздольныя чыноўнікі з Мегаполіса, нейкая псеўдатворчая шушамець, іх каханкі і жонкі, за-можныя гомасексуалісты, якія адпачывалі тут летам, а таксама іх бой-фрэнды і ахоўнікі, урэшце, з’ехалі, пакінуўшы без працы і ўвогуле прыбытковага занятка дзесяткі нахлебнікаў і іншых прыхадняў, якія адразу пачалі красці, піць і зводзіць рахункі паміж сабой. Трупы звычайна кідалі ў ваду, дзе іх імгненна абгрызалі піранні, а то і, як я небеспадстаўна меркаваў, самі ж пачалі ўжываць у ежу.
1 shift dоwn (з англ.) — пераключэнне на больш нізкую перадачу.
У адзін з такіх дзён я прыняў рашэнне пазбавіцца ад абжытага дамка, набыць новыя, самай вы-шэйшай ступені падробкі, дакументы і вярнуцца ў Мегаполіс, дзе аднавіць свой стары занятак — збіраць доказы, а таксама занатаваць на паперы ўсё, што адбылося са мной у апошні час. Да таго ж, там, цалкам верагодна, яшчэ чакаюць мяне ў камеры захоўвання мае любімыя, старажытныя кнігі.
Праз тыдзень я з’ехаў.
empty* * *empty
Бліжэй да зімы на вуліцах Мегаполіса з’явілася напаўзвар’яце-
лая мулатка, якую звалі Вікторыя. Яна выконвала ўсялякія дробныя даручэнні для прастытутак: набывала ім пітво, цыгарэты і кантрацэптывы, разавыя пакеты з ежай, забірала і адпраўляла пошту — чым і зарабляла сабе на жыццё. Яна ўвесь час маўчала, але аднойчы, пачаставаўшы віна, загаварыла, паведаміўшы, што прыйшла, а дакладней, уцякла з паселішча пад назвай Эдэм.
І далей расказала пра ўсё больш падрабязна, чым выклікала ў яе слухачоў некаторую цікавасць: што ў паселішчы пачалася аблога, і неўзабаве нешматлікія праціўнікі рэжыму і дэсідэнты былі выяўлены з дапамогай мясцовых інфарматараў, а таксама гарбузагаловых, і — панішчаны. Яна называла імёны, якія ніхто не запомніў. Але ўжо паўторны яе аповяд быў запісаны на дыктафон штучнікам, пасля чаго жанчына, якая называла сябе Вікторыяй, была затрымана і скіравана ў вар’ятню, дзе праз нейкі час і падпала пад эўтаназію.
Захаваўся запіс на дыктафоне штучніка, які ў скарочаным выглядзе агучваў наступнае: Пасля таго, як доказ Акта тварэння і нашага наступнага існавання ў Вялікай Сімуляцыі, якая носіць назву Сусвет, быў агучаны ў Храме, паселішча трапіла пад блакіроўку. Ніводны чалавек адгэтуль больш не перасякаў мяжы, аточанай узброе-
нымі жаўнерамі, не завозіліся прадукты харчавання і вада, у сувязі з чым праз нейкі час наступіў галадамор, і адразу пачаў імкліва раз-бурацца платонаўскі свет, абудзіўшы жорсткасць, подласць, хцівасць, нянавісць. Абрынулася апошняе, што трымалася за рамкамі элементарнага выжывання, распаліся нешматлікія семь’і, а кожны, хто ўхітраўся здабыць якую-небудзь ежу, спяшаўся з’есці яе, каб не перахапілі сваякі. Маладыя пры-
звычаіліся адбіраць яе ў старых і нямоглых, дзяцей пачалі кідаць на волю лёсу, але неўзабаве яны пачалі ўвогуле знікаць, бо антрапафагія ўсплыла сярод многіх і стала культам, як у даўніну. І тады адна палавіна паселішча стала выядаць другую.
empty* * *empty
Нягледзячы на свае адносна надзейныя дакументы, ціхае і непрыкметнае існаванне, я не сумняваўся, што гэта не надоўга і што з часам буду непазбежна вылічаны і зноў скіраваны ў ссылку альбо ў лагер, а таму пасля таго, як пастаўлю ў рукапісы апошнюю кропку, хутчэй за ўсё зноў з’еду і адсюль, з Мегаполіса, у якое-небудзь паселішча, можа, нават і назад, у Эдэм, дзе зноў завядуцца ахвяры чарговай утопіі, будуць сеяць і саджаць, за імі непазбежна з’явяцца “палітрукі”, прыхадні і крывасмокі, а ў бараках, заселеных мікрацэфаламі, загрукочуць барабаны, і дзе, пэўна, дагэтуль застаецца Храм — Месца для агучвання Ісціны.
1.III.2008 — 1.III.2009 гг.
Літаратурна-мастацкае выданне
Юры Станкевіч П’ЯЎКА
Раман
Адказны за выпуск Зміцер Вішнёў.
Дызайн Наста Ганакова.
Вёрстка Наста Ганакова.
Карэктар Марыя Гілевіч.
У аўтарскай рэдакцыі
Падпісана да друку 23.09.2010. Фармат 84 х 108 1/32. Папера афсетная. Гарнітура “….”. Ум. друк. арк…. Ул.выд. арк. …