Тым часам тысячы лёгкіх тактычна-планетарных знішчальнікаѓ ужо распыляліся па паверхні, дабіваючы ацалелыя войскі, і, па магчымасці, спрабавалі захаваць мірнае насельніцтва для наступнай эксплуатацыі.
***
Як толькі Аляксандр Мядзведзеѓ аддаѓ загад аб пачатку вайны, яго віцэ-прэзідэнт Генадзь Паліканаѓ пакінуѓ Крэмль. У адпаведнасці з інструкцыяй МА ѓ выпадку пачатку ядзернай вайны прэзідэнт і яго намеснік не павінны знаходзіцца ѓ адным будынку і бліжэй за сто кіламетраѓ адзін ад аднаго. Маршал паспеѓ, праз падземны звышхуткасны вакуумны тунэль пакінуць Маскву і ацалець пасля нанясення анігіляцыйнага і тэрмакваркавага ѓдару. Цяпер менавіта яму трэба было ѓзначаліць супраціѓленне касмічнай агрэсіі, стаѓшы Прэзідэнтам і Вярхоѓным галоѓнакамандуючым. Ганаровая, але жахліва цяжкая ноша. Глыбіні душы Паліканаѓ заѓсёды хацеѓ замяніць занадта мяккага і непаваротлівага прэзідэнта, але ѓ дадзены момант адчуваѓ сябе тытанам Атлантам, на якога ѓзвалілі ѓвесь цяжар нябеснага збору. Нават у ваенным асяроддзі маршала адносілі да каршакоѓ за яго бязлітаснасць і бескампраміснасць, але ѓ дадзенай сітуацыі ѓся яго воля і рашучасць былі бескарысныя. Зусім непаражальныя зоркалёты іншапланетнай імперыі бязлітасна нішчылі войскі наймацнейшага і доблеснага войска на зямлі, не даючы найменшага шанцу на годнае супраціѓ. Іх ракеты, невялікія, нават маленечкія па памерах, няѓлоѓныя па хуткасці і грандыёзныя па разбуральнай моцы, папялілі ѓсё, што чалавецтва стварала на працягу шматлікіх стагоддзяѓ. Таму паведамленне аб з'яѓленні тысяч невялікіх, але вельмі хуткіх самалётаѓ узрадавала "новага" прэзідэнта.
- Я загадваю. Кантратакаваць суперніка, выбіць сталёвую камарыллю з паветранай прасторы Расіі! - Імкнучыся схаваць у сарваным голасе хрыпату, загадаѓ ён.
- Ёсць, таварыш прэзідэнт!
Маршал авіяцыі Вадзім Валуеѓ забраѓся ѓ адзін з эксперыментальных ударных апаратаѓ "Таран" з шасцю ядзернымі боегалоѓкамі на борце. Машына-звер якая прымушае трапятаць кантыненты. Нарэшце яны змогуць нанесці суперніку хоць нейкія страты. Рушыѓ услед загад:
- Не лічачыся з ахвярамі, збіваць усе знішчальнікі прышэльцаѓ!
Невысокі, але дужы Валуеѓ з хлапечым азартам глядзеѓ на ворага. Вядома, супернік жахлівы па сіле, нават звышустойлівы знішчальнік "Таран-3" кідае, як пёрка, ад парываѓ смяротных віхур узбуджанай гіперядзернымі ѓдарамі атмасферы. Але свет нас павінен паважаць баяцца, подзвігам салдат не злічыць лікі! Рускія заѓсёды ѓмелі дзерціся - будзе знішчаны сатана!
- Мы зб'ем варожую пыху! - крычыць, успомніѓшы маладосць маршал.
- Няма літасці катам, - адказаѓ які сядзіць справа пілот. - Вымяце зорнае паскуддзе!
Лётчыкі былі шчырымі ѓ сваёй нянавісці. Дзіва што, пейзаж, які знаходзіѓся пад імі, быѓ настолькі жудасны, што шчыміла сэрца. Ні адзін жах, ні адзін блокбастар у стылі "Вайна міроѓ" не змог бы перадаць і сотай дзелі болі, слёз і пакут, якія адбываюцца на зрынутай зямной паверхні. Нідзе не было так страшна, нават у Мечне, калі над галавой свісталі кулі, а боты хлюпалі ад ліпкай барвовай вадкасці. Ні тым больш у пазнейшых бітвах у Арфіке і Фэрсіцкім заліве, дзе ён і заслужыѓ генеральскія, а затым і маршальскія эпалеты.
Вядома, па-дурному страляць мегатоннымі зарадамі па гэтак малым мэтам, але слана не праб'еш галубіным дробам.
Валуеѓ, які бачыѓ віды, быѓ уражаны жахлівасцю хуткасцю варожай авіяцыі. Толькі з'явіѓшыся на гарызонце, яны праз міні-секунду вынырнулі ѓшчыльную, ледзь не таран у лоб. Пальцы крыху паспелі націснуць на кнопкі. Маршал выпусціѓ усе шэсць ядзерных зарадаѓ, баючыся, што ѓ яго ѓжо не будзе шанцаѓ на паѓторны стрэл. Не чакаючы каманды, аналагічнай выявай паступілі і астатнія пілоты, выпусціѓшы тысячы звычайных і ядзерных гасцінцаѓ смерці. Аднак гравіялазерныя прамяні, якія вылівалі варожыя тактычныя знішчальнікі, лёгка збівалі нешматлікія ацалелыя ракеты.
Спроба разбіць суперніка з дапамогай сваіх уласных прамянём таксама была асуджаная на правал. Інтэнсіѓнасць лазернага агню была недастатковай, каб прабіць невялікія сілавыя палі, якія зачыняюць знішчальнікі, а авіяцыйныя гарматы і ракеты з кампутарным навядзеннем, не цягнулі нават на дзіцячыя цацкі-хлапушкі. Толькі прамое трапленне стратэгічнай тэрмаядзернай ракеты магло знішчыць падобную машыну, але наводныя кампутарам светлавыя прамяні не падпускалі да знішчальнікаѓ прадметы, якія былі буйней гаечнага ніта.
- Сабакі, злыя сабакі! Я з вамі яшчэ разбяруся! - у роспачы закрычаѓ Валуеѓ.
Ад крыку заклала ѓласныя вушы. Але, відаць, варожы пілот пачуѓ гэты лямант. З нядбайнасцю груднога дзіцяці, якое калоціць бразготкай, ён збіѓ некалькі расійскіх машын, прычым стэлзаны, відавочна, здзекаваліся, па-садысцку расцягваючы задавальненне. Іх лазеры, нібы ѓ насмешку, выконвалі сярэднявечнае "чвертаванне" - спачатку адсякалі нос, затым хвост і крылы. Тых, хто паспяваѓ катапультавацца, лавілі сілавым "сачком", відаць, для далейшых эксперыментаѓ. А некаторых лётчыкаѓ падкідвалі і перакідвалі, нібы гэта былі тэнісныя мячыкі. Стэлзаны як злыя дзеці, любяць дурэць, атрымліваючы асалоду ад пакут. Генгір Воѓк выпусціѓ галаграму са сваёй прыгожай рожай і з атрутнай усмешкай вымавіѓ:
- Што разлаяѓся? Спадзяешся на хуткую смерць?!
Вадзім строс прыліплыя ад поту валасы і з такой лютасцю націснуѓ на пульт кіравання рэактыѓным агнём, што трэснуѓ пластык, а тытанавая клавіятура прагнулася. Маршал выдыхнуѓ:
-Шакал!
- Выдатна! Малпа вучыцца граць на піяніна. Я, Генгір Воѓк, пакажу, як правільна трэба гуляць! - У голасе стэлзана не было злосці, хутчэй радасць школьніка які разбіѓ трапным стрэлам з рагаткі, акно ѓ кабінеце дырэктара.
Жахлівая канструкцыя нырнула пад правае крыло і з амаль няѓлоѓнай хуткасцю закруцілася вакол маршальскага самалёта. Ніколі яшчэ Вадзім не бачыѓ такой імклівасці, ужо не хацелася змагацца - рукамі не ѓтрымаць тарнада. Заставалася кінуць усё і бегчы, стаць малекулай і растварыцца ѓ гарачым паветры. Урубіѓшы лімітавую хуткасць, у пятнаццаць разоѓ вышэй гуку, услаѓлены маршал, празваны Лісам атмасферы ірвануѓ... Куды? Далей ад гэтых...
Знішчальнікі з сяміколернай эмблемай (сцяг Імперыі стэлзанаѓ) люта накідваліся на ѓсё, што рухалася і дыхала. Нават суперцяжкія атамныя танкі і самалёты, падобна матылькам, згаралі ѓ лазерных каскадных прамянях, якія выпускалі адносна невялікія аднамесныя або двухмесныя машыны. Страшэнная форма гэтых крылатых монстраѓ не мела аналагаѓ сярод зямных драпежнікаѓ. Гэта было цэнтр страху, кашмару і шызоіднай гіперфобіі. Каб узмацніць эфект, стэлзаны ѓключылі велізарныя трохмерныя галаграмы, тысячаразова якія павялічваюць памеры знішчальнікаѓ, узмацняючы страх, і душачы псіхіку, абаронцаѓ планеты Зямля. Здавалася, што па небе паѓзуць такія стварэнні, што прыдумаць падобную брыдоту не ѓ сілах, ніводны рэжысёр фільма жахаѓ. Некаторыя каляровыя праекцыі былі квазіматэрыяльныя і літаральна раскідвалі аблокі.