Як любы моцным характарам хлапчук Уладзімір марыѓ аб помсце супраць праѓзыходнай і злой сілы. Нарадзіѓся план - выкрасці ѓ бацькі аѓтамат (відаць нездарма ѓ ім цякла кроѓ патомных вайскоѓцаѓ), што ѓ хуткім часе ён і здолеѓ ажыццявіць. Здолеѓ узламаць, прадэманстраваѓшы здольнасці хакера, кібернетычны код хатняга сейфа, дзе захоѓвалася зброю. Тут галоѓнае памятаць, спецыфіку штучнага інтэлекту, падпарадкаванага пэѓным праграмам, і поѓнасцю пазбаѓленага крытычнага ѓспрымання рэальнасці. Прыхапіѓшы з сабой аѓтамат раскладной сістэмы "Ліса-3" і некалькі абоймаѓ, Уладзімір рашучым крокам накіраваѓся да школы. Сярод запушчанага парку раскінуѓся вялікі ѓ чатыры паверхі будынак, разлічаны на тры тысячы чалавек. Некалькі старшакласнікаѓ палілі "касячок", побач з імі зацягваѓся і яго галоѓны крыѓдзіцель, нефармальны лідэр класа Сяргей па паганяле Пантавы. Уладзімір упэѓнена рушыѓ да свайго ворага. Як і меркаваѓ Тыграѓ, верхавод з крыкам "Шухер! Нашых б'юць!" кінуѓся наѓцёкі. Кулак у Валодзькі дзякуючы трэніроѓкам, не па-дзіцячы моцны, так што пара сінякоѓ Сяргею напэѓна дастануцца з гарантыяй. Праѓда, у Тыграва ѓся фізіяномія багата размаляваная свежымі сінякамі і ранкамі - натоѓпам можна і маманта заваліць. Старшакласнікі ѓхмыльнуліся і расступіліся, жадаючы атрымаць асалоду ад пацешным відовішчам.
Вось са школьнага пад'езда высыпала цэлая зграйка хлапчукоѓ. Уладзімір не стаѓ марудзіць. Выхапіѓшы схаваны пад курткай невялікі хуткастрэльны аѓтамат, Тыграѓ адкрыѓ агонь па крыѓдзіцелях, якія беглі да яго. Тыя кінуліся ѓ розныя бакі. Магчыма, усё б і абмежавалася шумам, але побач знаходзілася шмат аѓтамабіляѓ з дарослымі самымі сапраѓднымі бандытамі. Мабыць, мясцовыя мафіёзі не знайшлі лепшага месца для крымінальнай разборкі, чым школа? 13. Гангстэры адкрылі зваротную стральбу. Аѓтаматныя кулі ѓзрылі асфальт. Зрабіѓшы сальта, Уладзімір паспеѓ схавацца за мармуровы абеліск. П'яныя ад наркоты бандыты з ровам накіраваліся на штурм, не прымаючы маленькага байца сур'ёзна, што, вядома ж, было дарма. Ліхаманкава мяняючы абоймы, юны тэрмінатар перабіѓ паѓбанды і параніѓ яшчэ прыкладна дваццаць азвярэлых баевікоѓ. Ацалелыя разбойнікі паспрабавалі разгарнуць партатыѓны мінамёт - адзін стрэл з яго мог знесці паѓдома. Хоць Тыграѓ да гэтага страляѓ толькі ѓ працяжнік і ѓ кампутарных гульнях, дзікі стрэс і вар'ятка лютасьць надалі яго стрэлам звышчалавечую дакладнасць. Мінамёт узарваѓся, пакрамсаѓшы бліжэйшых бандытаѓ. Гэта ѓсё прыгнечыла супраціѓ пакінутых. У жарсьці ђладзімер разрадзіѓ усе абоймы, прынесеныя ѓ ранцы, і толькі пасьля гэтага спыніѓ страляніну. Амаль усе стрэлы аказаліся смяротнымі і дзейснымі, трыццаць дзевяць чалавек (гэта былі, у асноѓным, мясцовыя мафіёзі) ператварыліся ѓ трупы. Некалькі абалваненых школьнікаѓ таксама сталі ахвярамі разборкі. Яны варушыліся і раѓлі, атрымаѓшы рознай ступені ранення. Забітых сярод дзецюкоѓ не аказалася, толькі дарослыя бандыты знайшлі заслужаную смерць. А вось са значных крымінальных аѓтарытэтаѓ быѓ знішчаны адзін буйны наркадылер па мянушцы Гадзюка.
Паглядзеѓшы на забітых, параненых і на кроѓ, Уладзімір апамятаѓся. Яго бурна вырвала, ды так, што з носа палілася чырвоная, ліпкая вадкасць. Але менавіта выгляд уласнай крыві прывёѓ да выкіду конскай дозы адрэналіну, дзяцюк кінуѓ аѓтамат і пусціѓся бегчы, з такой хуткасцю, што здавалася, што не перапалоханы хлапчук, а віхура, які ганяе спіралі пылу. Шок ад падобнага растрэлу аказаѓся настолькі вялікі, што юнака не адразу паспрабавалі злавіць. Калі апамяталіся, то перадалі прыметы, якія занадта перабольшваюць яго рост і ѓзрост.
Уладзіміру Тыграву ѓдалося схавацца ѓ лясістай мясцовасці. З-за глабальнага пацяплення клімату восень была шчодрай і ласкавай, было поѓна грыбоѓ і ягад. Вядома, рана ці позна самага зялёнага з ліку або дакладней народных мсціѓцаѓ, несумненна, злавілі б паліцыянты. Але пасля пачатку першай за ѓсю гісторыю чалавецтва міжзоркавай вайны стала не да такіх дробязяѓ.
І вось пакусаны камарамі, галодны, за ноч змёрзлы хлапчук павольна пляѓся па ранішнім лесе. Выгляд у яго быѓ жудасны. Школьная форма парвалася ѓ некалькіх месцах, аднаго чаравіка не было (страціѓ, ратуючыся ѓцёкамі). Да таго ж ад драпін аб галінкі дрэѓ, шматлікія каранёѓ і гузоѓ моцна балела нага. А тут яшчэ камары заядаюць. Месцы ѓкусаѓ невыносна свярбяць. "А можа здацца? - прамільгнула ѓ галаве думка. - Мяне, мусіць, тады адправяць у Маскву ѓ псіхушку, а затым - у спецкалонію. Пра псіхушкі шматлікае кажуць, нават няѓяѓныя жахі распавядаюць, але затое я буду жывы. Не, я ж стану Я буду проста існаваць... Не... Можа адразу ѓ калонію, у асяроддзе лысагаловых падлеткаѓ-злачынцаѓ, дзе яго непазбежна дагоніць караючая лапа мафіі.Яму не прабачаць крывавай разборкі і забойствы. бандытаѓ... І ѓ гэтым выпадку пашанцуе, калі проста прырэжуць, а могуць па-садысткі апусціць, забіваючы кожную гадзіну, павольна і пакутліва.Без надзеі, бо па новым законе, унесеным прэзідэнтам ужо з дванаццаці гадоѓ падлеткі, нясуць усю паѓнату крымінальнай адказнасці аж да пажыццёвага зняволення і ѓ выключных выпадках смяротнага пакарання.Апошняе не так ужо страшна, (куля ѓ скронь і ты на тым свеце).Хлопчык зачапіѓ босай нагой востры корч, паміж дзіцячымі пальцамі выступіла кроѓ.Знерваваны Тыграѓ, чыя жы ню ѓжо, па сутнасці, скончылася, не звярнуѓ увагі. Што яго чакае на тым свеце? Яго бацька не любіѓ папоѓ, лічачы іх ванітамі і хапугамі, хоць зрэдку хрысціѓся і хадзіѓ у царкву, ставячы свечкі. Уладзімір паважаѓ бацьку воіна і салдата. Сам меѓ досвед віртуальных войнаѓ, кампутарная тэхніка ѓ адмысловым, электронным шлеме, стварала амаль абсалютную ілюзію бітвы - незабыѓныя ѓражанні для хлопчыка. Але там не могуць забіць, тут вось у лесе, дзе чуваць выццё ваѓкоѓ смерць цалкам рэальная.
Прыдворныя заѓсёды горшыя за цара! - казаѓ тата. Уладзімір неяк уважліва прачытаѓ Біблію і спытаѓ у бацюшкі: чаму праваслаѓныя насуперак забароне Бога пакланяюцца мошчам і іконам? Чаму Бог у Бібліі толькі святы, а патрыярх найсвяцейшы! Што просты чалавек хай і надзелены санам, вышэй за Усявышняга Творцу Сусвету? У адказ святар раѓнуѓ: трэба верыць, як запаведана продкамі, а не шукаць супярэчнасцей. Ці ты хочаш, каб цябе здрадзілі анафеме!