— Не самае разумнае рашэнне, спадар Сарва, — не стаў хаваць свайго скепсісу механік.
— Можаце прапанаваць што-небудзь іншае, спадар Юдзін? — механік адмоўна паматаў галавой. — У такім выпадку прыступайце да вобыску памяшканняў паўднёвага крыла, а я пачну з модуля, у якім знаходзіцца цыстэрна... Перамоўную прыладу не адключаць! У выпадку небяспекі адкрывайце агонь на паражэнне!
— Ёсць!
— І не забудзьцеся праверыць запас дыхальнай сумесі!
У дадатак да нашлемнага ліхтара Сарва ўключыў яшчэ і ручны. Каб мець магчымасць манеўру, інспектар прыматаў ліхтар да правай рукі пры дапамозе ліпкай стужкі.
Як і раней, ніякіх слядоў узгарання, знакаў ад куль і аскепкаў у калідоры Сарва не знайшоў. Не трапляліся яму і сляды прысутнасці старонніх.
Калідор упіраўся ў цэнтральны адсек, прайшоўшы які інспектар трапіў у трэці лабараторны модуль. Трупы нікуды не дзеліся, і Сарва мімаволі парадаваўся таму, што на ім скафандр — целы пачалі раскладацца. Раз-пораз трапляліся сведчанні працы дэтэктыва Ладо.
— Спадар Юдзін, што ў вас?
— Працягваю пошук, спадар Сарва. Пакуль нічога.
За трэцім лабараторным модулем размяшчаліся рамонтныя майстэрні. У адрозненне ад папярэдняга наведвання «Джавані Скіяпарэлі», інструменты і матэрыялы былі раскіданыя па падлозе. Сарва прымеціў адну заканамернасць — усё валялася так, як быццам атрымала магутны імпульс з аднаго боку. Таго, дзе знаходзіўся тэхнічны модуль з рэзервуарам для вады.
Газааналізатар вылучыў прысутнасць мікрачасціц сажы ў паветры. Варта было толькі паднесці прыбор да кратаў вентыляцыйнай камеры, як паказчыкі пачалі расці прама на вачах. Унутры нядаўна бушаваў пажар. Падазрэнні Сарвы пачалі абрастаць целам.
Інспектар узяўся за крэмальерны замок і пасля невялікага намагання павярнуў яго. Як толькі металічныя пальцы выйшлі з пазоў, пераборку з велізарнай сілай штурхнула наперад. Разам з ёй і Сарву. Інспектар паспеў згрупавацца і перакатам праз плячо пагасіў інерцыю.
Прычына адсутнасці паветра высветлілася неадкладна — люк з тэхнічнага модуля ў генератарнай быў адчынены. Сарва павольна наблізіўся да дзіркі. Пераборка аказалася пасечанай асколкамі і несла на сабе сляды сажы. Пры выбуховай дэкампрэсіі люк заклінавала, што тлумачыла адсутнасць паветра ў генератарнай. Засланкі ў вентыляцыйнай шахце былі апушчаны.
Інспектар асцярожна ўсунуўся ў дзірку, гатовы ў любы момант адскочыць і пусціць у ход зброю. Пасечаная асколкамі цыстэрна ляжала на падлозе, якая амаль на паўметра ў вышыню была заліта вадой. На паверхні плавала разнастайнае смецце, сярод якога асабліва вылучаліся кавалкі пластыкавых бочак ёмістасцю дзвесце пяцьдзясят літраў. Праз дзірку ў купале віднелася Зямля.
— Дэтэктыў Ладо? — Адказам Сарву стала цішыня. — Дэтэктыў Ладо?
Калі дзе і мог знаходзіцца калега, дык толькі за рэзервуарам. Да яго і накіраваўся інспектар. Выбух літаральна развярнуў прамысловую помпу. Газавы храматограф не выявіў слядоў выбуховых рэчываў. Не мелася і метак вонкавага ўздзеяння.
— Замыканне?.. Ужо вельмі ўдала побач з помпай і цыстэрнай аказаліся бочкі з палівам!
Дэтэктыў Ладо ляжаў на баку, прыціснуты масіўнай металічнай апорай, якая ў свой час падтрымлівала рэзервуар. Становішча цела не пакідала ніякіх сумневаў у тым, што калега мёртвы, тым не менш Сарва кінуўся да Ладо. У думках ён звяртаўся да Бога з просьбай, каб усё аказалася не настолькі дрэнна.
Шчыток на твары пакрывалі россып дробных расколін і цёмна-карычневыя пацёкі крыві. Раскалоць шлем апора не змагла, а вось зламаць шыйныя пазванкі...
Інспектар ад душы вылаяўся. Ён не прылічаў дэтэктыва Ладо да сваіх сяброў, але якое цяпер гэта мела значэнне?
— Спадар Юдзін? — праз некаторы час выклікаў механіка Сарва. — Спадар Юдзін, вы мяне чуеце?.. Спадар Юдзін?
Інспектар паляпаў пальчаткай па шлеме, аднак сувязь так і не аднавілася. Мяркуючы па ўсім, нешта выйшла з ладу, калі Сарва здзяйсняў перакат.
— Спадар Юдзін? — Так і не атрымаўшы станоўчага выніку, інспектар сунуў пісталет у кабуру і пайшоў да пераборкі, маючы намер паклікаць механіка. За два крокі ад люка той нечакана прыйшоў у рух і зачыніўся, выклікаўшы рабізну на вадзе. — Толькі гэтага не хапала!
Сарва паспрабаваў увесці код доступу, аднак пераборка па-ранейшаму заставалася нерухомай. Пра тое, каб зрушыць яе ўручную, не магло ісці і гаворкі: пераборкі рабілі на сумленне.
— Спадар Юдзін? — Раптам інспектар адчуў, што пачынае задыхацца. Гэта было тым дзіўна, што манометр паказваў восемдзесят два працэнты напоўненасці балонаў з дыхальнай сумессю. Сарва крутануў вентыль, аднак жыватворны кісларод у лёгкія не лінуў. — Што за чорт?