мы п’ем гарбату з попельных кубкаў
ты — мая думка
Д у м к а (крычыць). Я не твая думка. Я мая думка. Ма-а-я-а-а...
(Ён хапаецца за голаў і зьбягае.)
(Чуецца бум-бум-бум, як сыгнал небяспекі.)
(Убягаюць мужчына з калыскай, жанчына з кейсам, становяцца ў шэраг, за імі два крэслы, на якія яны й сядаюць.)
Думка. Дзядей заводзяць таму, што адно адному яны надакучылі і паступова зьяўляецца прага чаго-небудзь новага.
Мужчына з калыскай падымаецца). Я хачу сына (сядае).
Жанчына з кейсам( падымаецца). А я дачку (сядае).
Д у м к а. А як жа ваша гульня «Трэці залішні»?
Мужчына з калыскай (абурана устае). Як ты можаш? (Сядае.)
Жанчына з кейсам( устае). Ну і ну. (Сядае.)
Д у м к а. А потым яны не разумеюць, адкуль бяруцца комплексы. (Быццам тлумачачы нешта і так зразумелае.) Адкуль і дзеці бяруцца.
Мужчына з калыскай (устае). Амаралка. (Сядае.)
Жанчына з кейсам( устае). Эгаістка. (Сядае.)
Думка. Прабачце, я, мабыць, памылілася дзьвярыма
Яны (у адзін голос). Дзівачка. Тут адны дзьверы.
(Зноўку чуецца «бум-бум-бум». Усе падхопліваюцца й зьбягаюць)
(Зацямненьне.)
(Думка так і вісіць на сьцяне. Ён сядзідь на ложку тварам да яе і чытае газэту.)
Ён... калі раптам вы забыліся на малако і яно ў вас зьбегла, не ўсчыняйце панікі, набярыце нумар 000-000 — і наш дзяжурны падкажа, што трэба рабіць ў гэтай надзвычайнай сытуацыі. Hi ў якім выпадку ня дзейнічайце самастойна. (Задуменна.) Ой, трэба тэта выразаць. Такую інфармацыю нельга губляць. (Выразае кавалак з газэты і прышпіляе яго на Думку. Сядае й чытае далей.)
Учора грамдзянін Грамадзкі Грамада Грамадавіч пры напісаньні чарговага ліста свайму брату не адступіў належныя тры з паловай сантымэтры ад краю паперы, (жахліва) ня можа быць!!! тым самым парушыўшы ўсе найважнейшыя нормы й стандарты напісаньня лістоў.
Па словах ягонае жонкі, грамадзянін Грамадзкі ўжо неаднаразова ігнараваў правілы ў нейкіх дробязях, але да ўчорашняга выпадку гэта не набывала такіх сусьветных маштабаў. Прысуд быў вынесены адразу ж — сьмяротнае пакараньне. (Рукой прыкрывае рот.) Божа мой (Сядзіць задуменны і занепакоены.)
Думка(як у ліхаманцы). ... Дзе цукар?.. Дзе-е-е?.. Мая кава-а-а-а (плача), чаму яна з цук- ра-а-ам? Гам-гам-гам ...Ён жа хацеў.
Ё н. Цішэй, ты. Цішэй. (Азіраецца вакол, каб ніхто не пачуў.)
Думка ..хацеў..каб я сталася ягонай.... яго- най..
Ё н (вельмі хвалюецца і шкуматае яе за плечы). Я прашу цябе: ня трэба гэтак крычаць...
Думка... ягонай і толькі ягонай... асабістай (Ён затыкае ёй рот, але яна, матляючы галавой, вызваляецца й крычыцъ) ... д-у-м-к-а-й !!!
Ё н (хапаецца за галаву, адбягае й крычыцъ што моцы). А-а-а-а-а-а-а!..
(Трошкі супакойваецца, потым зноў пачынае енчыць і хаваецца над ложак...)
(Уваходзіць жанчына з кейсам, на ёй гарнітур і гальштук, яна сядае на ложак. Ёй нязручна сядзець, бо пад ложкам — Ён. Жанчына нахіляецца і выцягвае яго адтуль, супакойваючы... Дастае з кейса вяроўку, абвязвае ягоную шыю, а другі канец прывязвае да ножкі ложка. Галубіць яго па галаве. 3-пад ложка дастае вялікі плякат, на якім напісана: «ПАНЕНКІ АБАРОНІМ БРАТОЎ НАШЫХ МЕНШЫХ !» і ставіць побач зь ім.)
Ж а н ч ы н а. Хутчэй за ўсё у маёй жонкі была б палюбоўніца. Ну, і ў мяне вядома ж.
Я шмат думаю пра сваю будучую жонку. (3 замілаваньнем.) Пра тое, якая яна павінна быць і ці ўмее яна пячы блінцы. I колькі ў яе радзімак, і ці істотны для яе памер майго абутку.
Я павінна думаць пра свайго будучага мужа, — скажаце вы.
Бздуры, — скажу я, думала адна такая. (Дастае з кейса вяроўку і пакуль абвязвае яе вакол шыі, нэрвова прамаўляе.) Што пра яго думаць. (Зьдзекліва.) Ці ўмее ён пекчы блінцы? Колькі ў яго радзімак? I ді істотны для яго памер майго абутку? (Падыходзіць да лямпачкі, завязвае другі канец вяроўкі на ёй.)
Я не магла гэтага больш трываць і... шчоўк. (Торгае вяроўку — сьвятло гасьне. Вакол цёмна і толькі ейны голас,) Я скінула з наццатага наверху ягоную калекцыю засьпіртаваных спэрматазоідаў. (Торгае за вяроўку, лямпачка ўключаецца.) I што вы думаеце? Ён пачаў зьбіраць новую. Я не магла гэтага больш трываць і... шчоўк. (Торгае вяроўку — сьвятло гасьне.) I я падсмажыла на патэльні ягоную калекцыю. (Торгае за вяроўку, лямпачка ўключаецца.) I што б вы думалі? Ён быў зьдзіўлены маёй незалежнасьцю і маёй катэгарычнай незацікаўленасьцю ягонай каштоўнай калекцыяй і папрасіў мяне стацца ягоным мужам. Ну, я, натуральна, падзякавала, але адмовілася, бо ў мяне ўжо ёсьць жонка. Ён ня мог гэтага больш трываць і... шчоўк. (Торгае за вяроўку, сьвятло зьнікае.)