18
Mallonge dirante, ĉio, kio estis skribita en la Tabuletoj, estas plenumiĝanta. Se ni komparos la faktojn, kiuj okazis de la jaro 1870, ni trovos, ke preskaŭ ĉiuj okazis, kiel estis antaŭdirite; restas nur kelkaj, kiuj venos pli poste.
19
Ankaŭ homoj de fremdaj popoloj kaj de aliaj sektoj, kiuj ne estis kredantoj, atribuis multajn mirindaĵojn al Bahá’u’lláh. Kelkaj kredis, ke li estas sanktulo [26] , kaj kelkaj eĉ skribis pri li. Unu el ili, Siyyid Dáwúdi, Sunní saĝulo el Bařľdád, verkis mallongan traktaton, en kiu li priskribis kelkajn supernaturajn farojn. Eĉ nun en ĉiuj partoj de la Oriento trovas sin homoj, kiuj, kvankam ili ne kredas je lia revelacio, kredas, ke li estis sanktulo kaj ke li faris miraklojn.
20
Resume, tiel liaj kontraŭuloj, kiel partianoj, same kiel ĉiuj kiuj estis akceptitaj en tiu ĉi sankta loko, konfesis kaj atestis la grandecon de Bahá’u’lláh; kvankam ili ne kredis je li, ili tamen konfesis lian grandecon, kaj tuj, kiam ili eniradis la sanktan lokon, la ĉeesto de Bahá’u’lláh tiel inluadis plej multajn el ili, ke ili ne povis eldiri eĉ vorton. Kiel ofte okazadis, ke iu el liaj plej akraj malamikoj decidis al si: “Mi diros tion kaj tion, kiam mi troviĝos en lia ĉeesto, kaj mi tiel disputos kaj kontraŭparolos lin” , sed enirinte la Sanktan Ĉeeston, li estis embarasegita kaj konsternita, kaj ne povis eldiri eĉ vorton.
21
Bahá’u’lláh neniam studis la araban lingvon, li ne havis edukanton aŭ instruiston, nek vizitis lernejon. Malgraŭ tio la beleco kaj flueco de liaj benitaj disertacioj en la araba lingvo, same kiel liaj arabaj skribaĵoj, estis kaŭzo de mirego kaj konsterno por plej kompetentaj arabaj instruituloj, kaj ĉiuj konfesis kaj deklaris, ke li estas senkompara kaj senegala.
22
Se ni atente esploros la tekston de la Biblio, ni vidos, ke la Diaj Malkaŝantoj neniam diris al tiuj, kiuj estis kontraŭ ili: “Kian ajn miraklon vi deziras, mi estas preta plenumi ĝin, kaj mi subiĝos al ĉia provo, kiun vi proponos” . Sed en la epistolo al la Sháh Bahá’u’lláh klare diris: “Kunvenigu la ‘ulamá kaj alvoku min, por ke prezentitaj estu argumentoj kaj pruvoj” . [27]
23
Dum kvindek jaroj Bahá’u’lláh staris antaŭ siaj malamikoj, kiel monto: ĉiuj volis lin neniigi kaj celis lian pereigon. Milfoje ili faris planojn por lin krucumi kaj pereigi, kaj dum kvindek jaroj li estis en konstanta danĝero.
24
En la hodiaŭa tago Persujo estsa en tia stato de dekadenco kaj ruino, ke ĉiuj inteligentaj homoj, ĉu persoj aŭ alilanduloj, kiuj komprenas la staton de la aferoj, konfesas, ke ĝia progreso, civilizacio kaj rekonstruo dependas de la diskonigo de la instruoj kaj de la disvastigo de la teorioj de tiu granda eminentulo.
25
Kristo en sia benita tempo edukis efektive nur dekunu homojn. La plej granda el ili estis Petro, kiu malgraŭ tio, estante provata, trifoje malkonfesis Kriston. Malgraŭ tio la Afero de Kristo trapenetris poste la mondon. En la nuna tempo Bahá’u’lláh edukis milojn de homoj, kiuj eĉ minacataj per glavo, levadis en la altan ĉielon la ekkrion “Yá Bahá’u’l-Abhá” [28] , kaj en la fajro de provoj iliaj vizaĝoj brilis, kiel oro. Pensu do, kio okazos en estonteco.
26
Fine, ni devas esti justaj kaj konfesi, kia edukanto estis tiu Gloregulo, kiajn mirindajn signojn li aperigis, kaj kia potenco kaj povo ekestis per li en la mondo.
X.
TRADICIAJ PRUVOJ, ĈERPITAJ EL LA LIBRO DE DANIEL.
1
Hodiaŭ ni iom parolos ĉe la tablo pri pruvoj. Se vi venus en tiun ĉi benitan lokon en la tagoj de la sinelmontro de la klara Lumo, se vi enirus la kortegon de lia ĉeesto kaj vidus propraokule lian lumegan belecon, vi komprenus, ke liaj instruoj kaj perfektecoj ne bezonas pluajn pruvojn.
2
Nur per la honoro troviĝi en lia ĉeesto multaj iĝis firmaj kredantoj; ili ne bezonis aliajn pruvojn. Eĉ tiuj, kiuj lin malakceptis kaj akre malamis, renkontinte lin, atestis pri la grandeco de Bahá’u’lláh, dirante: “Li estas grandioza homo, sed kiel domaĝe, ke li havas tian pretendon! Krom tio ĉio, kion li diras, estas akceptinda.”
3
Sed nun, kiam la Suno de l’ Realeco malsupreniris, ĉiuj bezonas pruvojn; tial ni prenis sur nin la taskon elmontri logikajn pruvojn de la vereco de lia pretendo. Ni citos unu, kiu sola sufiĉas por ĉiu, kiu estas justa, kaj kiun neniu povas nei. Ĝi estas, ke tiu glorega Persono levis sian Aferon en la “Granda Malliberejo” [29] . El tiu ĉi malliberejo lia lumo disradiis ĉiuflanken, lia famo konkiris la mondon, kaj la proklamo de lia gloro atingis la Orienton kaj la Okcidenton: ĝis niaj tempoj nenio simila okazis.
4
Se ekzistas justeco, tio ĉi estos konfesita; sed estas homoj, kiuj, se eĉ ĉiuj pruvoj de la mondo estus prezentitaj al ili, ankoraŭ tamen ne juĝus juste!
5
Tiel en Persujo la religio kaj la ŝtato kun ĉiuj siaj fortoj ne povis rezisti lin. Vere, unu kaj sola, persekutata kaj malliberigita, li faris, kion ajn li deziris.
6
Mi ne intencas mencii la miraklojn de Bahá’u’lláh, ĉar oni eble dirus, ke tio ĉi estas tradiciaĵoj, influataj egale de vero kaj malvero, kiel la rakontoj pri la mirakloj de Kristo en la Evangelio, kiujn ni aŭdas de la apostoloj, ne de iu ajn alia, kaj kiujn la judoj neas. Kvankam, se mi volus mencii la supernaturajn farojn de Bahá’u’lláh, ili estas multenombraj; ili estas konfesataj en la Oriento, eĉ de kelkaj personoj, fremdaj al la Afero. Sed tiuj historioj ne estas decidaj argumentoj kaj pruvoj por ĉiuj. La aŭdanto povus diri, ke tiu ĉi rakonto ne konformas eble kun tio, kio okazis, ĉar oni scias, ke ankaŭ aliaj sektoj rakontas pri mirakloj: laŭ kio ni povas scii, ke tiuj estas malveraj, kaj tiuj ĉi veraj? Se tiuj ĉi estas fabeloj, ankaŭ la aliaj estas fabeloj; se tiuj estas ĝenerale akceptitaj, tiel same la aliaj estas ĝenerale akceptitaj: sekve tiuj ĉi priskriboj ne estas kontentigaj pruvoj. Jes, miraklo estas pruvo nur por ĉeestanto, kaj eĉ tiu ĉi povas konsideri ĝin ne miraklo, sed sorĉo. Oni rakontas ankaŭ pri eksterordinaraj faroj de kelkaj artifikistoj.
7
Mi volas diri, resume, ke multaj mirindaĵoj estis plenumitaj de Bahá’u’lláh, sed ni ne parolos pri ili, ĉar ili ne prezentas argumentojn kaj pruvojn por ĉiuj popoloj de la mondo; kaj ili ne estas pruvoj decidaj eĉ por tiuj, kiuj vidas ilin, ĉar ili povas pensi, ke tio estas pli verŝajne sorĉoj.