Kəndir nərdivandır Romeo üçün?
Dayə. Hə, hə, nərdivandır (Kəndir nərdivanı yerə atır).
Cülyetta.
Axı, nə olub?
Niyə pərişansan, məyussan belə?
Dayə.
Fəlakət, fəlakət! O öldü, öldü!
Məhv olduq biz, xanım, bu gün məhv olduq.
Onu öldürdülər, o yoxdur, öldü!
Cülyetta. Göylər belə qəddar ola bilərmi?
Dayə.
Göylər ola bilməz, Romeo olar.
Romeo, Romeo, ah, ah, Romeo!
Bu kimin ağlına gələrdi, kimin?
Cülyetta.
Sən necə daşürək ifritəsən ki,
Belə bir işgəncə verirsən mənə?
Ziilmət cəhənnəmin ağır zilləti
Bu sonsuz əzabın yanında heçdir.
Romeo özünü öldürdümü, de?
Son təkcə «bəli» de, bu «bəli» sözü
Əjdahanın ölüm saçan gözündən
Məni daha kəskin zəhərləyəcək.
Əgər «bəli» desən, mən mən deyiləm.
Gözlərim əbədi qapanacaqdır.
O ölüb «bəli» de, sağdır «yox» söylə,
Bir sözlə ya öldür, ya xoşbəxt eylə.
Dayə.
Gördüm yarasıını gözlərimlə mən.
Burda köksündəydi. Allah, sən saxla.
Al qana batmışdı bütün cəsədi,
Rəngi ağarmışdı ağ kətan kimi,
Huşumu itirdim mən bu dəhşətdən.
Cülyetta.
Parçalan, ey qəlbim! Ey bədbəxt müflis,
Parçalan bu saat, itdi saf incin.
Ey mənim gözlərim, girin zindana,
Heç zaman görməyin azadlığı siz.
Dayan, ey əclaf yer, dolanma belə,
Məni bir qəbrə qoy Romeo ilə!
Dayə.
Aman, Tibalt, Tibalt! Sevimli dostum!
Nəzakətli Tibalt, ah, nəcib insan,
Sənin ölümünü mən niyə gördüm?!
Cülyetta.
İki yandan qopan bu tufan nədir?
Romeomu ölüb, Tibaltmı ölüb?
Əziz qardaşımmı, əziz ərimmi?
Sən ey İsrafılin qorxunc şeypuru,
Xəbər ver, gəlibdir qiyamət günü!
Onlar ölüblərsə, kim sağ qalıb bəs?
Dayə.
Tokco Tibalt ölüb, Romeo onu
Öldürüb, bununçun sürgün edilib.
Cülyetta.
İlahi, belə də müsibət olar?
Romeo Tibaltm tökdü qanını?
Dayə. O tökdü, o tökdü. Lənət bu günə!
Cülyetta.
Ah, üzü qızılgül, ürəyi ilan!
Gözəl mağarada çirkin əjdaha!
İlahə zülmkar! Məleyko iblis!
Göyərçin lələkli leş yeyən qarğa!
Quzu dərisində acgöz canavar!
Allah görkəmində ən rəzil məxluq!
Zahiri, daxili iyrənc ziddiyyət!
Müqəddəs bir məlun, vicdanlı alçaq!
Ah, təbiət!
Bu cür cənnət dünyada
Gözəl bədəninə bu insanın sən
Belə ki, salmısan şeytan ruhunu,
Sənin cəhənnəmlə nə işin vardır?
Məzmunu, mənası iyrənc bir kitab
Heç belə də qəşəng cildlənərmi?
Ah, bu cazibədar, gözəl sarayda
Saxtalıq yaşayır, yalan yaşayır!
Dayə.
Yoxdur kişilərdə inam, etibar;
Нamısı vicdansız, hamısı dönük,
Hamısı riyakar, bomboş yalandır.
Ah, hanı xidmətçim?
Mənə tez cövhər,
Məni məhv edəcək bu qəm, bu kədər.
Sənin Romeona görüm ar olsun.
Cülyetta.
Bunu necə dedin, dilin qurusun.
Romeo ar üçün doğulmayıbdır,
Ar özü ar edər ar olduğundan,
Onun pak alnına qonmaz heç zaman.
Onun alnı elə bakir təxtdir ki,
Dünyada ismətin tək malikəsi
Burda öz başına tac qoya bilər.
Ah, necə heyvanam, söydüm mən onu!
Dayə. Qardaş qatilini mədh edəcəkdin?
Cülyetta.
Bəs мən öz ərimi pisləyəcəkdim?
Ah, binəva ərim, zavallı insan,
Sənin üç saatlıq bu arvadın da
Əgər oxşamasa şirin sözlərlə,
Kim sənin könlünü oxşayacaqdı?
Zalım, qardaşımı niyə öldürdün?
O zalım istədi öldürsün səni.
Ey möhnət xəracı, odlu göz yaşı,
Qayıt öz yerinə, öz qaynağına.
Sən bacxərac ikən fəlakət üçün,
Səhvən səadətə qurban gedirsən.
Mənim ərim sağdır, Tibalt can atdı
Onu qətl eləsin. Tibalt ölübdür.
Ərimi öldürmək istəyirdi o.
Bax, bu mənim üçün bir təsəllidir.
Onda nəyə görə ağlayıram ki?
Mən bir söz eşitdim, o söz Tibaltın
Yaman ölümündən daha yamandır.
Ömrümü puç edən o qorxunc sözü
Böyük bir həvəslə unudardım mən.
Fəqət canilərin müdhiş günahı
Yaddaşlarına həkk olunduğutək,
Mənim yaddaşıma həkk olur bu söz.
«Öldü Tibalt, sürgün oldu Romeo!»
«Sürgün oldu» bu söz, yalnız tək bu söz
Minlərcə Tibaltı öldürdü birdən!
Bədbəxtlik qurtarsa bununla əgər,
Tibaltın ölümü kifayət idi.
Deyirlər, dərd gəlmir heç vədə yalqız.
Əgər dərd özüylə dərd gətirirsə,
Niyə «Öldü Tibalt» deyəndə mənə
O demədi öldü atan, ya anan,
Ya da ki, onların hər ikisi də.
Onlara yas tutub ağlayardım mən.
Ancaq «Tibalt öldü» sözündən sonra
Gələn söz «Romeo sürgün oldu», bu,
Atamı, anamı, Tibaltı, hətta
Bədbəxt Romeonu, Cülyettanı da,
Hamını öldürdü, hamım qırdı.
Bu sözün «Romeo sürgün oldu» ah.
Nə sonu, nə həddi, nə ölçüsü var.
Bu qəmi nə ilə bildirmək olar?
Dayə, hanı atam, anam?
Dayə.
Bu yasda
İndi ağlaşırlar Tibaltın üstdə.
Getmek istəyirsən, aparım səni.
Cülyetta.
Onlar ona görə göz yaşı töksün,
Mən isə ağlayım Romeo üçün.
Götür nərdivanı. Yazıq nərdivan,
Sən də aldadıldın mənimtək yaman.
Səni düzəltmişdi o eşqin oğlu,
Sənə yar olmadı ülviyyət yolu.
Soldu taleyimiz qönçə gül kimi,
Qız ikən ölürəm mən bir dul kimi.
Götür nərdivanı, dayə, gel gedək,
Gəlinlik yatağım açılsın gərək.
Romeo görmədi səadətimi,
Ölüm, ölüm alsın bəkarətimi.
Dayə.
Son get, gətirərəm mən Romeonu,
O sənə təsəlli, təskinlik verər.
Hücrədə gizlənib, taparam amma,
Çalışaram Günəş Ayla dincəlsin.
Cülyetta.
Apar, bu üzüyü ver tərlanıma,
De ki, vida üçün yanıma gəlsin.
Gedirlər.
Üçüncü səhnə
Rahib Lorensonun hücrəsi. Lorenso gəlir.
Lorenso.