Birinci çalğıçı. Sən bizim üçün çalğıçı olanda mən də sənin üçün nökər olardım.
Piter. İndi mən öz iti nökər xəncərimi sizin başınıza vurub, kəllənizi musiqi aləti kimi kökləyərəm. Mənə heç bir mizrab, musiqi notları lazım deyil. Mən sizi re edərəm.
Mən sizi fa edərəm! Siz məni eşidirsiniz?
Birinci çalğıçı. Sən bizi re eləsən, sən bizi fa eləsən, özün bizi eşidərsən.
İkinci çalğıçı. Ey, xahiş edirəm, iti xəncərini qınına qoy, iti ağlını qmından çıxar.
Piter. Hə, belə oldu? Onda alın gəldi. İndi mən sizi polad kimi iti ağhmla xəncərsizzadsız öldürərəm. Kişisiniz, cavab verin! Ürək qəmlə bişəndə, Baş qüssədən şişəndə, Gümüş səsli musiqi. Nə üçün «gümüş səsli», məhz «gümüş səsli musiqi» deyibler? Ey Simon pişikyosunlu, birinci sən ağzını aç görək.
Birinci çalğıçı. Açım da, ona görə ki, gümüşün qəşəng səsi var.
Piter. Çox yaxşı! Sən nə deyirsən, ey Hyu skripkagödən.
İkinci çalğıçı. Mənim qandığıma görə, «gümüş səsli» deyirlər, onun üçün ki, çalğıçılara həmişə gümüş pul verirlər.
Piter. Bu da çox yaxşı! Bəs sən nə deyirsən, ey Ceyms səs dağarcığı?
Üçüncü çalğıçı. Doğrusu, heç bilmirəm nə deyim.
Piter. A, sən məni bağışla. Lap yadımdan çıxıb. Axı, sən ancaq oxuyursan. Sənin yerinə mən cavab verərəm. Ona görə «gümüş səsli musiqi» deyirlər ki, çalğıçılara heç kim qızıl pul vermir. Gümüş səsli musiqi Bizə bir təsəllidir.
Gedir.
Birinci çalğıçı. Adə, bu nə yaman zəhlətökən haramzadə imiş!
İ kinci çalğıçı. Qoy rədd olsun, Cek! Evə gedək. Dəfn mərasiminə gələnləri gözləyək, onlarla birlikdə nahar edək.
Gedirlər.
BEŞINCI PƏRDƏ
Birinci səhnə
Mantuya, küçə. Romeo daxil olur.
Romeo.
Yuxu doğrudursa, gördüyüm yuxu
Vəd edir tezliklə şad xəbər mənə.
Taxtında əyləşən padşah kimi,
Köksümdə ürəyim elə rahatdır!
Sanki sirli bir ruh gəzdirir məni
Bu gün bütün günü yer üzərində.
Yuxuda gördüm ki, gəlib sevgilim,
Mən isə ölmüşəm.
Çox qəribədir,
Ölü də yuxuda fikirləşərmiş.
Gülüm birdən öpdü dodaqlarımdan,
Mənə nəfəs gəldi, dirildim bu vaxt,
Bütün kainata hökmdar oldum
Belə ki, gözəldir eşqin kölgəsi,
Eşq özü, gör, indi, necə gözəldir!
Baltazar ayağında çəkmə daxil olur.
Veronada nə var, danış, Baltazar?
Məktub gətirmədin rahibdən mənə?
Sevgilim necədir? Atam yaxşıdır?
Cülyetta özünü necə hiss edir?
Əgər o yaxşısa, heç nə pis olmaz.
Baltazar.
Cülyetta yaxşıdır, heç də pis olmaz.
Onun cənazəsi uyuyur indi
Kapulettilərin sərdabəsində,
Ruhu mələklərin arasındadır.
Tabutun içində gördüm mən onu,
Qaçdım o dəqiqə sizə xəbərə.
Bu qara xəbərçün əfv edin məni,
Əvvəldən özünüz tapşırmışdınız,
Vaxtında mən bunu danışmalıydım.
Romeo.
Necə, belə oldu? Oh, ey ulduzlar,
Sizi döyüşlərə çağırıram mən…
Evə qaç, mənə tap mürəkkəb, kağız.
Bu gecə gedirəm, at kirayə et.
Baltazar.
Cənab, yalvanram, səbirli olun.
Gözləriniz yanır, rənginiz qaçıb,
Belə hal bədbəxtlik gətirər ancaq.
Romeo.
Boş şeydir, boş sözdür, sən yanılırsan.
İndi get, əməl et dediklərimə.
Bəs sənə rahib bir məktub vermədi?
Baltazar. Xeyr, əziz ağa.
Romeo.
Mənası yoxdur.
Di get, at hazırla, indi gəlirəm.
Baltazar gedir.
Cülyetta, bu gecə birgə yatarıq.
Mən sənin yanma necə gəlim bəs?
Oh, fəlakət, nə tez şeytan kimi sən
Qəlbinə girirsən ümidsizlərin!
Dayan, bir əczaçı düşdü yadıma.
Bax, bu aralıqda yaşayır fağır,
Gördüm bu günlərdə, cındır paltarda
Əyləşib seçirdi dərman otları.
Üzündən, gözündən əzab yağırdı.
Amansız yoxsulluq, zalım ehtiyac
Bir dəri, bir sümük etmişdi onu.
Kasıb dükanında bədbəxt qocanın
Həm bağa, həm timsah müqəwaları,
Həm də başqa dəniz canhlarının
Qorxunc dəriləri asılmışdı hey.
Rəflərdə toz basmış bomboş qutular,
Yaşıl gil dibçəklər, bağlı kisələr,
Çürümüş toxumlar, sap qırıqları,
Dağılmış azca gül həbləri vardı.
Bu miskin səhnəni görüb düşündüm:
Mantuyada zəhər satan adama
Verilsə də ağır ölüm cəzası,
Zəhər lazım olsa əgər bir kəsə,
Bu bədbəxt dilənçi satar, yəqin ki.
Necə də yerində düşünmüşəm mən!
Kömək etməlidir indi o raənə.
Deyəsen, bu daxma onun evidir.
Hə, bu gün bayramdır, dükan bağhdır.
Ey, ey, əczaçı, ey!
Əczaçı daxil olur.
Əczaçı. Kimdir bağıran?
Romeo.
Bura gəl, görürəm kasıbsan, kişi.
Al bu qırx qızılı, bir az zehər ver;
Elə bir zəhər ki, ildırım kimi
Yayılsın bütün qan damarlarına,
Bir anda dincəlsin həyat yorğunu.
Topun lüləsindən çıxan güllətək
İnsanın ağzmdan çıxsm nəfəsi.
Əczaçı.
Belə ağı vardır, qanunu pozmaq,
Onu Mantuyada satmaq ölümdür.
Romeo.
Sən belə bir lütkən, belə bədbəxtkən
Ölümdən qorxursan? Yazıq zavallı,
Aclıq məzar qazıb yanaqlarında,
Gözlərindən yağır əzab, ehtiyac,
Təhqir, dilənçilik əyib qəddini.
Bu dünya, dünyada olan qanunlar
Sənə əzəl gündən qənim kəsilib.
Sənə var verəcək bir qanun yoxdur.
Bəsdir dilənçilik, poz bu qanunu,
Götür qızıllan, bir sən de varlan.
Əczaçı. Razı mən deyiləm, yoxsulluğumdur.
Romeo.
Bilirəm, bunları mən də sənə yox,
Verirəm tək sənin yoxsulluğuna.
Əczaçı.
Bunu istədiyin mayeyə tök, iç.
İyirmi adamın gücü, qüvvəti Sendə olsa belə, yenə o saat
Səni o dünyaya göndərəcəkdir.
Romeo.
Buyur, bu da qızıl, insan qəlbini