Так што супраць такіх прыгажунь паспрабуй палезці.
Нікалета таксама дзяѓбае па талібах. Яна дзяѓчына вельмі баявая і агрэсіѓная. І калі смяецца, то здаецца што гэта рогат буйнапамяшанай.
Нікалета скаліць зубы і раве:
Мы раз, ого, разбойнікі,
Разбойнікі, разбойнікі!
Піф, паф і вы нябожчыкі,
Нябожчыкі, нябожчыкі!
І дзяѓчынка лізне паветра мовай. А як прыемна ѓ іншай дзяѓчынкі палізаць пунсовы сасок грудзей. І ён у яе такі бліскучы і зіготкі рубінамі.
Нікалета засмяялася і прачырыкала:
- Слава касмічным піратам!
Дзяѓчаты ѓ іншых месцах таксама лютавалі. І вось на пазіцыі талібаѓ абрынуліся ракеты. З выпусціла Аѓрора пры дапамозе пунсовых саскоѓ грудзей, якімі націскалі на кнопкі.
І паляцелі ракеты. А маджахеды равуць.
Вось яшчэ адну камсамолку катуюць. Не доѓга думаючы ёй паміж босымі пальчыкамі ножак уставілі вату змазаную бензінам. І ѓзялі без лішніх цырымоній падпалілі.
Вата загарэлася. І дзяѓчына як возьме і зараве. А тут узяѓ і яе грудзей прама ѓ пунсовы сасок распалены дубец засунулі. І дзяѓчына літаральна выйшлася ад болю.
А талібы смяюцца. Зразумела, і пальчыкі ножак ламаць яны любяць. Адзін з маджахедаѓ, нават узяѓ і дзяѓчыне голую, круглую пятку прыпал, белым ад спякота жалезам. І гэта падзейнічала. Дзяѓчынка як возьме і залямантаваѓ ад дзікага жаху.
Аліса гэта бачыла, праз снайпэрскі прыцэл. Паглядзела больш уважліва. Узяла наладзіла, і як лупанет. І забойная куля як трапіць кату прама ѓ жывот. І той залямантаваѓ ад дзікага болю, і як стане курчыцца. А дзяѓчына ѓзяла і заспявала:
Анёлы дабра,
Два белыя крылы над светам,
Недзе ёсць краіна,
Дзе стаѓ сам Сварог кумірам!
Анжаліка таксама пальнула, і вельмі трапна, трапіѓшы кату ѓ машонку. Той таксама як закрычыць, ад трапнага траплення. Вось так атрымалі каты.
А дзяѓчаты заспявалі:
Вас благіх катаѓ,
Пакаранне жорсткае чакае...
У нас шмат свечак,
Атакуе вялікі народ!
І дзяѓчынкі пачалі шалёна і трапна страляць. І выбіваць талібаѓ. Супраць падобных дзяѓчынак і чорт бы не здолеѓ бы выстаяць.
Аліса напявае, ведучы агонь па суперніку:
На валаску лёс твой,
Ворагі поѓныя адвагі...
Але дзякуй Богу ёсць сябры,
Але дзякуй Богу ёсць сябры!
І дзякуй Богу сяброѓ, ёсць шпагі!
І Анжэліка працягвала весьці, агонь па талібах, і забіваючы іх, прачырыкала:
- Калі твой сябар у крыві,
Затаптаны, да канца...
Ты сябрам не кліч,
Ні баязліѓца, ні хлуса!
Пасля дзяѓчына ѓзяла і шпурнула босымі пальчыкамі ножак забойнай сілы гранату. І тая разнесла ѓ трэскі талібаѓ. Пакаціліся адарваныя галовы маджахедаѓ.
Анжаліка ѓзяла і праспявала:
Дзень і ноч бамбуюць няспынна,
Жаль не ведаючы сораму ...
Ад таго, што Пуцін вядзе дзіѓна,
Гіне цэлая краіна!
Аліса, ведучы агонь па талібах, і прабіваючы іх наскрозь, узяла і адзначыла, сплёѓваючы пыл:
- У гэтай Расіі такі цудоѓны момант,
Што адгадаць няпроста - хто блазан, хто прэзідэнт!
Рудая ваяѓніца хіхікнула і адзначыла:
- Вось так яно і бывае - вельмі дурное мець прэзідэнтам шпіка!
І абедзве дзяѓчынкі зноѓ абрынулі патокі агню на талібаѓ. І рабілі гэта надзвычай трапна. І іх стрэлы дзівілі маджахедаѓ.
А ѓ іншым месцы біліся іншыя дзяѓчынкі. І таксама зразумела босыя, і амаль аголеныя.
Алёнка, напрыклад, пальнула пры дапамозе пунсовага саска грудзей з базукі. Прабіла байца руху Талібан, і яшчэ некалькіх яго напарнікаѓ.
Пасля чаго прачырыкала:
- Цяпер мы зноѓ на парадзе,
З бандытам нам не па дарозе
У дзяѓчынак босых мы брыгадзе,
З намі святло Лады наперадзе!
І ваяѓніца як возьме і голай пяткай падкіне прэзент анігіляцыі. І разарве масу маджахедаѓ.
Тут бабы крутыя. Вось Вольга таксама вядзе агонь па талібах. Гэта маджахеды наступаюць. Яны ходзяць у атаку густымі ланцугамі. А дзяѓчынкі іх без цырымоній выкошваюць.