Вольга пальнула з ракетніцы, ужыѓшы свой клубнічны сасок. Выбіла масу талібаѓ, і праспявала:
- Душу, сэрца, аддамо,
Мы сваёй святой Айчыне...
Выстаім і пераможам -
І не пашкадуем жыццё!
І дзяѓчынка шпурне ѓ маджахедаѓ босымі пальчыкамі ножак забойнай сілы падарунак анігіляцыі.
І як гэта выдатна для дзяѓчынак. Як яны б'юць талібаѓ.
Вераніка таксама б'ецца. Дзяѓчына пры стральбе выкарыстоѓвае рубінаѓ соску грудзей.
І маса душманаѓ з прычыны, гэтага знішчана. А ваяѓніца крычыць ва ѓсю глотку:
- Я наймацнейшая ѓ свеце,
Талібаѓ магу задушыць...
Мачыце душманаѓ у сарціры,
Мы зробім іх нібы дзічыну!
І Вераніка як возьме і дзюбне...
Ваяѓніца Ганна разам з ёй. І маджахедаѓ нішчыць. Зразумела дзяѓчынка ѓ адных толькі трусіках. Гэта практычна. А трусікі такія тонкія і нічога практычна не хаваюць.
Ваяѓніца Ганна вядзе агонь, выкошваючы супастаѓ. Яе валасы рыжыя, а сама дзяѓчынкі проста вышэйшае святло космасу.
І Ганна босымі пальчыкамі ножак шпурляе гасцінцы смерці, якія паражаюць напавал талібаѓ.
Ваяѓніцы вішча на ѓсё горла:
- Буяюць, пруць маджахеды,
Рухаѓ наперад вораг паліцы...
Дзеѓкі нясуць ведай перамогі,
Сустрэняць талібаѓ у штыкі!
Скуру свіную ѓп'юцца,
Будзе зрынуты вораг у крах...
Дзяѓчыны босыя б'юцца,
Моц прыгажунь кулак!
І ваяѓніца як возьме і лупне, ужыѓшы ѓ баі пунсовы сасок грудзей.
І гэта скажам так - вельмі нават выдатна!
Прыгожая дзяѓчынка - рудай масці. А яна кахае мужчын. Асабліва мовай працаваць, з тым пульсавалымі, нефрытавымі стрыжнямі.
Гэта вялікі смак і задавальненне!
Вось Ганна ѓзяла і зароѓ ва ѓсю глотку:
- Дадзены загад зраѓняць з зямлёй аул,
Залпы "Града" разбураюць горы...
Фюрэр з бізуном на Афган падзьмуѓ,
І пакінем да чорта размовы!
І дзяѓчынка як возьме і засмяецца. І яе смех нібы перазвон званочкаѓ.
Дзяѓчаты поѓныя рызыкі. Вось Мальвіна таксама б'ецца. Зразумела дзяѓчынка не супраць прымяніць і пунсовы сасок грудзей. І пры гэтым прыгажуня яшчэ і спявае
А здарылася ж такое -
Што салдацік не прасіѓ!
Накацілася племя злое,
Шмат пякельных, цёмных сіл!
Чэрці чорныя - нахабнікі,
Вырваліся з дрыгвы гэтай!
Вось у руках у іх кінжалы-
Песні выццё - не салавей!
Кулямёт разбураѓ пяхоту-
Дым разламаных марцір!
Паклалі зараз роту,
Не дапамог бронь кірасір!
Гінуць зграі няма палявання,
Пекла паверце не курорт!
А снарады разбураюць дзоты,
Іх арханёл зверху б'е!
Нячысцікі разам з піскам у норы,
Мы іх напалмам з шэрай пячэм!
Нават плавяцца і горы,
Вынішчаны ѓсё вакол!
Але не трэба думаць проста,
Што супернік як вада!
Велікан вяршыня росту,
Цар Сусвету Сатана!
Вось дыханне яго полымя,
У раз згарае херувім!
І ѓпаѓ Бог сцяг,
Але мы верым, пераможам!
Адышлі на груд трошкі-
І давай хрысціцца мы!
Пакрэкталі на дарожку,
Бога мудрага сыны!
І бяжым зараз у атаку,
Крыку ѓра, грымот гром!
Колькі чуваць, праѓда, мату,
Але чарцям кают - разгром!