Бягуць прыгажуні ѓ атаку, і спяваюць:
- Злы таліб паѓзе па скалах,
Але дзяѓчынкі страмчэйшыя за ѓсіх...
Даѓбані яго напалмам,
Мы адсвяткуем поспех!
І бліснуць дзяѓчыны жамчужнымі зубкамі.
А затым Анюта босымі пальчыкамі ножак шпурне ѓ маджахедаѓ гарошынку з узрыѓчаткай. І тая разнясе талібаѓ у розныя бакі, нібы кацянят.
Дзяѓчынка ѓзяла і праспявала:
- Слава Айчыне, слава,
Танкі рвуцца наперад...
Дывізіі дзевак у бікіні,
Вітае рускі народ!
Рудая Ала таксама вядзе агонь па барадатых непрыяцеляѓ, выкошвае іх і напявае:
- Смяялася Русь над гэтым Талібанам,
Ва ѓсе стагоддзі, на тое яна і Русь!
І дзяѓчына таксама возьме і па маджахедах босымі пальчыкамі ножак забойную лімонку шпурне. І раскідае ворагаѓ ва ѓсе розныя бакі.
І як засвішча, ва ѓсё горла.
Некалькі дзясятак крумкачаѓ былі аглушаныя. Яны атрымаѓшы сардэчны прыступ упалі на галовы паголеных нагала талібаѓ, і іх прабілі. Пасля чаго ваяѓніца прачырыкала:
- Справа вельмі спорыцца ѓ нас,
Веру, будзе проста найвышэйшы клас!
Талібан я ведаю, пераможам,
Бо над намі ганарлівы херувім!
Марыя яшчэ адна з дзяѓчынак у бікіні, узяла і свіснула. І босымі пальчыкамі ножак шпурнула ѓ непрыяцеля велізарнай забойнай сілы, вельмі разбуральны прэзент смерці. Пакрамсала байцоѓ талібаѓ, і прабуркавала скаля зубкі:
- Вакол жа Расеі велізарная смуга,
І прэ на Айчыну баец Талібан!
Алімпіяда сапраѓды дзяѓчына-волаты. Яна буйная і разам з тым у яе валасы светла-русыя. Ваяѓніца мае раскошныя сцягна, і моцны прэс, які выкладзены шакаладнымі плітачкамі. Ну супраць такой дзяѓчынкі-звера рэальна нікому не выстаяць.
І вось яна сваімі магутнымі, мускулістымі, босымі нагамі падняла цэлую бочку з узрыѓчаткай і як шпурне яе ѓ талібаѓ. І панеслася гэтая бочка з вялікай, забойнай хуткасцю. І як урэжацца ѓ маджахедаѓ, літаральна раздзіраючы іх.
Ваяѓніца-багатыр у радасці ѓзяла і праспявала:
А над Муравым неба хмурыцца,
Падымаецца святла зара...
Мы як дачкі Іллі Мурамца,
Сваёй сілай хваліліся не дарма!
Сапраѓды куды прыемней ваяваць і забіваць талібаѓ, чым біцца са сваімі братамі-ѓкраінцамі. Тут я думаю любы пагодзіцца - што братоѓ забіваць грэшна. І Уладзіміра Пуціна ѓжо адкрыта называюць у расійскіх войсках - Воѓчык-Каін!
Алімпіяда ѓ лютасьці праспявала:
Ну, колькі можна братоѓ забіваць,
Бо чалавек павер, народжаны для шчасця...
На фронт не адпускае сына маці,
І нават улетку на вайне непагадзь!
Пасля чаго дзяѓчына-волаты як возьме і набярэ ѓ лёгкія паветра і засвішча. У шматлікіх сотняѓ крумкач адразу ж адбываецца сардэчны прыступ, і яны страчваюць прытомнасць. І іх вострыя дзюбы ляцяць уніз, і прабіваюць чэрапа насядаючых на пазіцыі расійскіх войскаѓ талібаѓ.
Алімпіяда, свістамі збіваючы крумкач і прымушаючы іх аглушанымі падаць, узяла і прачырыкала:
Тая, тая - стукаюць капыты,
Тую, тую, тую - ударыѓ кулямёт!
Армія талібаѓ на галаву разбіта,
А войска дзяѓчынак ніхто не разаб'е!
Маруся таксама вядзе агонь па салдатах арміі Талібан. Паказвае свой нораѓ і найвышэйшы клас. Яе аѓтамат скошвае маджахедаѓ цэлымі шэрагамі.
Дзяѓчына кідае босымі пальчыкамі ножак забойны прэзент смерці. Выбівае масу баевікоѓ Талібан, і пішчыць:
- Класіка вайны,
Гэта дзеѓцы босы быць...
Дочкі і сыны,
Ператворым усіх у дзічыну!
Ваяѓніцы і на самай справе прыгажосць.
Матрона, страляючы па талібах і кідаючы босымі пальчыкамі ножак падаруначкі разбурэння, прачырыкала:
- Слава дзяѓчынам у бікіні,
Яны лупяць маджахедаѓ...
Нажы ѓ дзяѓчат босыя,
Атакуюць так да абеду!
Дзяѓчына з тонкай таліяй і раскошнымі сцёгнамі, страляе па якія насоѓваюцца талібам. Робіць гэта вельмі спрытна і трапна. Скошвае іх нібы газонакасілкай і спявае:
- Дзеѓка польку танчыла,