Спаць на трубах было ўтульна. Мяккая абалонка служыла добрым матрасам.
Але заснуць я не пасьпеў. Злосны сабачы брэх абудзіў мяне. Унізе стаяла дзяўчына, над касьмічнымі вачамі якой, квітнелі заплеценыя ў вянок чорныя ружы.
— Вось ты дзе! Што ж так хутка ўцёк, нават мяне не прыхапіў… Ад Берсара не схаваесься. Дый не хвалюйся, я адна.
– І што табе трэба?
— Мне трэба! Табе мала, што я прыйшла сама?
— Паслухай, я для вас — ідыёт зь нізу, ня ведаю вашых законаў і звычаяў. Я іду сваім шляхам…
— Куды?
— Вышэй.
— Выдатна! Там наш народ. А мне, як і табе, нязручна заставацца ў горадзе. Я ня выканала просьбу самога бургамістра. Пойдзем разам. Калі ты яшчэ захочаш на «арэлі», я з задавальненьнем пазмагаюся за цябе.
— Мне нармальна і аднаму, — сказаў я і адчуў, што зусім не хачу, каб яна сыходзіла.
— Берсар, хадзі дамоў, — Руата нібы не пачула маіх слоў, спусьціла сабаку з павадка.
Пёс журботна паглядзеў на гаспадыню.
— Гэта для маці, — дзяўчына зьняла з рукі бранзалет, — па ім яна здагадаецца, што са мною нічога кепскага. Ну, хадзі!
Разумны пёс, апусьціўшы хвост, пайшоў па цьмяным тунэлі.
— Бывай!
Дзяўчына спрытна ўзьнялася на трубы, лягла побач са мною.
— Я стаміўся і хачу спаць, — буркнуў я, сам не жадаючы таго.
— Прабач, я таксама вельмі хачу спаць.
Мы разам цудоўна выспаліся.
Па чорнай стальной лесьвіцы мы падняліся на наступны паверх і борзда пакрочылі па прасадзе невялічкіх пальмаў, што расьлі ў плястыкавых вёдрах.
— Руата, — сказаў я, — а ты не баісься ісьці разам зь незнаёмым чалавекам?
Яна засьмяялася.
— А хіба ты чалавек? Цябе ўстырнулі на шыбеніцы — ты жывы. Ты прагнеш мяне, але адмаўляесься кахаць. У цябе хоць ёсьць імя?
— Ты ж была маім катам! Магла чуць, як зваць злачынцу.
— Калі абвяшчалі прысуд, мне было не да таго. Увогуле, якая розьніца як клічуць шыбеніка?
Я сумяўся, а потым прамовіў:
— Я — Даляшорзах Ін-Йорм.
— Руата Наяроч Першая. Вельмі прыемна.
— Чаму Першая?
— Першая дзяўчына-спартсмэнка ў нашым родзе. Калі ў мяне будзе дачка — і яна стане спартсмэнкай, то будзе Наяроч Другая.
Мы моўчкі прайшлі некалькі мэтраў. Наперадзе пераліваўся штучным сьвятлом басэйн — не, дакладней, штучнае возера зь пясочнымі пляжамі.
Столь над ім была яскрава-блакітная.
— Даляшорзах… Цікавае імя. Яно нешта азначае.
— А што, імя абявазкова павінна нешта азначаць?
— Даляшорзах… — Зорныя вочы бліснулі хітрынкай, — хай тваё імя азначае: пацалуй мяне!
Просьба засьпела мяне, мякка кажучы, зьнячэўку. Я ніколі не цалаваўся! Я спыніўся. Нашы погляды сустрэліся. Мы не маглі адвесьці іх. Вусны самі навучылі мяне…
Руата цалавала прагна, яна запаляла мяне. Я цалаваў яе аксамітныя шчокі, шыю, чульлівыя, дрогкія павекі. Я забаўляўся імі.
Яна была шчасьлівая. Яе рукі абвівалі мяне цёпла-малочным плюшчам.
Мы апусьціліся на белы пясок.
Яе губы… яны выпівалі мяне!
Мае далоні… яны пяшчотна абалочвалі ўсю дзяўчыну хвальнымі рухамі. Руата, нібы імклівы дэльфін, песьцілася ў ласкавай плыні, створанай маімі рукамі…
Стома, ласкавая і мяккая.
Я раскінуўся на пляжы, усьцішаўся адпачынкам. Мне нічога, нічога-нічога не хацелася. Лянота і плёск хваляў. Там, у возеры, купалася мая каханая. Я глядзеў, глядзеў, глядзеў… Фаервэрк з кветак распускаўся ў розуме замест думак.
Руата выйшла на бераг, накінула туніку.
Па яе твары я здагадаўся, што нешта зьмянілася!
— Усё. Я іду дамоў.
Кветкі імгненна ператварылася ў попел…
— Я іду дамоў, — паўтарыла дзяўчына тым жа тонам і пайшла ад мяне гордай і прыгожай хадою.
Я сапраўды бачыў, як яна аддалялася, але не ўсьведамляў гэта. Я ня ведаў, што рабіць? Прасіць! Маліць: застанься! Крычаць: кахаю! Кахаю! Але я ня ведаю яе, ня ведаю звычак яе народа. Магчыма такіх дзяўчат можна цалаваць толькі адзін раз…
Руата спынілася, паглядзела ў мой бок, быццам у апошні раз…
І раптам пабегла да мяне.
Яе кулачкі небалюча ўдарылі мяне ў грудзі.
— Чаму!? Чаму ты ня можаш сказаць: «Застанься! Ідзі са мной!!!» Ну чаму ты такі!
Яна зарыдала ў маё плячо.
А пагладзіў яе па чорных са срэбным адлівам валасах і на мяккую мушлінку прашаптаў:
— Застанься. Ідзі са мной.
Руата надзьмула губкі, яшчэ з большым замахам, але лягчэй, гарэзьліва, ударыла мяне падушачкамі кулачкоу, а потым абняла.