Hunc ab eo genitum quis mihi nescit homo?
Blanditiis igitur nihil in me sequius urge,
Cara, meae et fraudis ne videare caput.
Proditus a te nam prodo simul ipse, puella,
Omnia naturae nobiliora meae.
Principio hoc pectus mens improba concitat, esse
Significans in qua dulce triumphet amor;
Ille tuum ad nomen surgit, nec plura moratus
Vt spolium felix te sibi deinde notat;
Quo tumidus fastu, contentus ad infima servit
Ille tibi obsequiis stetve cadatve tuis.
Nec pudet illorum carissima donec habetur
Haec mihi, cui iusto munere fungor amans.
CLII
Si, quod habes notum, te sum periurus amando,
Bis tuus in me fit, Cynthia, falsus amor;
Primum ob iura tori violata iugalia, deinde
Per nova pacta odiis iam temerata novis.
Cur tamen haec in te periuria bina notavi
Ad mea viginti? falsior ipse fui.
Ludibrii causa tibi vota mea omnia dixi,
Pectore sic erga te mihi lapsa fides!
Quae mihi non conficta tuo de corde benigno,
Deque fide ingenua, vel pietate tua?
Te magis et clarans habui mea lumina clausa,
Vel potius visus infitiata suos;
Namque tua in specie iuravi multa, nefandum
Ludibrio veri sic adiisse deos!
CLIII
Deposita taeda sopitum invenit Amorem
Silvia, Dianae fida ministra deae;
Nec mora, confestim gelidae convallis in imo
Fonte cupidineam deprimit illa facem.
Cuius ab igne aliquid trahit immortale caloris
Fontis aqua in sese, perpetuumque tenet;
Crevit Aquis nomen Calidis, divinaque lymphae
Ad nova morborum fertur inesse salus.
Igne meae ex oculis dominae fax ipsa novatur,
Quam puer experiens ad mea corda movet;
Aeger opem fontis cupio, morosus et hospes
Huc feror, at nihilum suppeditatur opis.
Vnde Cupido ignem petiit, fons ille salutis
Vnus erit, dominae lumina nempe meae.
CLIV
Parvus Amor fertur somno cubuisse, sibique
Ad latus igniferam deposuisse facem;
Multaque nympha, quibus decretum vivere caste,
Praeteriisse; harum pulchrior una fuit,
Illaque virgineis capit ignem interrita palmis
Qui calefecisset pectora mille virûm;
Sic ardoris inexpleti dominumque ducemque
Per somnum exarmat virginis una manus!
Fonte face exstincta caluit fons tempus in omne,
Lymphaque morbosis inde salubris iit.
A domina laesus veni medicandus ad oram
Ipse, quod expertus certa referre queo:
Non ope lympharum possis exstinguere amorem,
Eius enim gelidas calfacit ardor aquas.
Note
The Sonnets of William Shakespeare with a Latin Translation by Alfred Thomas Barton. Edited, with a prefatory note, by John Harrower. Published at Fourteen Henrietta Street, Convent Garden, London by Martin Hopkinson and company Limited MDCCCCXXIII. This LTM web-edition © 2004 Claude Pavur, S.J. of Saint Louis University. This material is made freely available for non-commercial educational use.