Maljuna Vojski ambaŭ ĉambrojn trairante,
Kaj, distrite, partiojn ambaŭ rigardante,
Ĉasistojn, maljunulojn preterpasis mute;
Videble, ke alio lin okupas tute.
Li portas ledklakilon, haltas kun murmuro,
Meditas, fine — muŝon mortigas sur muro. ¬550
Tade’ kun Telimeno, inter ĉambroj, sole,
Staris sur porda sojlo, mezinterparole.
Ĉar estis, ĝis aŭdantoj, nur interspaceto,
Ili flustris. Nun scias Tade’: Onklineto
Telimen’, sinjorino estas riĉostata,
Kaj, kun li, ŝi ne estas kanone-ligata[20]
Per troa parenceco; kaj eĉ dube restas,
Ĉu Telimen’, por nevo, parencino estas.
Onkla fratin’? ĉar nomis ŝin tiel, sen senco,
Kunaj gepatroj, malgraŭ aĝodiferenco. ¬560
Kaj poste, en ĉefurbo, tre longe vivante,
Ŝi, al Juĝisto, faris komplezojn konstante;
Tial ŝatas Juĝisto, ŝin tre estimante,
Ĉe la homoj, sin nomi frato — eble vante;
Pro amikec’, ne donis ŝi la malpermeson.
Tade’, malpeza-kore, elaŭdis konfeson.
Mult-aliajn aferojn ili nun deklaris,
Kaj ĉion ĉi en unu momenteto faris.
Sed en la ĉambro dekstre, kun incita tento,
Asesor’, preterpase, diris al Rejento: ¬570
«Ne povis ja sukcesi ĉaso en bieno
Tiel frue: ankoraŭ trunkestaras greno
Kaj de kampuloj bedoj kun gren’ nefalĉita;
Do la Grafo ne venis, malgraŭ kart’ invita.
Grafo pruvis pri ĉaso tre bonan komprenon,
Priparolante ĉasotempon kaj terenon;
Li trans lim’ edukiĝis, ekde infaneco,
Kaj li diris, ke tio estas barbareco,
Ĉasi, kiel ĉi tie, kun plena neglekto
De statut’-artikoloj, sen ia respekto ¬580
De ies kampolimoj, sur la fremdaj grundoj,
Sen posedantpermeso; rajdi kun ĉashundoj.
Printempe kaj somere, tra kampoj, arbaroj;
Mortigi vulpon dum la ŝanĝado de haroj;
Pri leporin’ graveda tute ne atenti,
Kaj permesi al hundoj, ŝin morteturmenti,
Kun domaĝ’ al bestaro. Grafo plendatestas,
Ke, ĉe rusoj, pli granda civilizo estas:
Tie, pri ĉaso, estas ukazoj de caro,
Inspekto de polico, por kulpoj — punaro». ¬590
Telimen’, al maldekstra flanko turniĝante,
Per batista tuketo ŝultrojn ventumante,
Diris: «Kiel mi panjon amas, Grafo pravis;
Mi konas ja Rusujon. Gesinjoroj havis
Dubojn, kiam mi diris: en multa rilato,
Laŭdon meritas vigla severec’ de l’ ŝtato.
En Petersburg’ mi estis ne foje, multfoje!
Ĉarma memor’ de bildoj, forpasintaj ĝoje!
Kia urb’! Vi ne estis en Petro-urbeto?
Urboplanon mi havas en la skribtableto. ¬600
Petersburganoj loĝas en daĉo somere;
Daĉ’ – vilaĝo, vilaĝa palacet’, pli vere.
Mi loĝis palaceton tian, ĉerivere,
De l’ urbo nek tro fore, nek ĉe l’ urb’ senpere.
Sur negranda, intence ŝutita monteto:
Ho, kia dom’! Mi havas planon en tableto.
Jen, malfeliĉe, luis domon, ĉe la mia,
Suboficist’, polica esploranto ia;
Li havis kelk-vertragojn: vera turmentaro
Estas tia, kun hundoj, oficist’, najbaro! ¬610
Kiam, kun libro, iris mi ĝarden’-trankvilon,
Ĝui vesper’-malvarmon, kaj de luno brilon,
Tuj alkuris kaj svingis voston hundo lia,
Orelojn pintigante, kiele furia.
Mi timis, mia koro aŭguris multfoje
Pro hundoj malfeliĉon; finiĝis malĝoje:
Tra l’ ĝardeno promenis mi en iu tago,
Kiam amaton mian sufokis vertrago.
Bolonjan’ estis ĉarma ido de hundino![21]
Mi havis ĝin donace de princo Sukin-o, ¬620
Hundet’ prudenta, vigla, kiel sciureto;
Ĝian portreton havas mi en skribtableto;
Ĝi kuŝis nun senvive; do min, pro ĉagreno,
Atakis korbatado, spazmoj, naŭzo, sveno.
Mi eble pli suferus, sed min, pro feliĉo,
Vizitis Kozodusin[22], Kiril’ Gavriliĉ-o,
Kortega Grand-Ĉasestro, kaj, en ĝusta hiro,
Demandis min pri kaŭzo de malbonhumoro,
Kaj igis oficiston per orel’ altiri:
Li venis pala, trema, pen-kapabla spiri, ¬630
— Gravedcervinon, tondris Kiril’, per hundaro
Vi ĉasis, en printempo, sub nazo[23] de caro?
Oficist’ konsterniĝis kaj ĵuri komencis,
Ke li, ankoraŭ ĉason fari, ne intencis;
Ke, kun granda permeso de Ĉasestro Granda,
Besto ŝajnas ne cervo, sed hund’ itallanda.
— Kion? kriis Kirilo, kanajl’! arogecon
Vi havus, koni ĉason, kaj de bestoj specon
Pli, ol mi, Kozodusin, cara Jegermajstro[24]
Do, inter ni, tuj juĝon faros Policmajstro! — ¬640
Al Policmajstro oni esploron ordonas:
— Mi, diras Kozodusin, ateston eldonas,
Kontraŭ li, ke jen estas ne hundo, sed cervo;
Juĝu, kiu pli bone ĉasobestojn konas! —
Policmajstro komprenis devon de la servo,
Pri malrespekto de la oficisto miris,
Kaj lin, flanke, per frata konsilo inspiris:
Do li, por lavi pekon, la kulpon konfesis.
Ĉasestro, pacigite, propeton promesis
ĉe l’ caro, kaj pli mildan el punoj-serio. ¬650
Finiĝis, ke vertragoj iris ligoŝnuron,
Kaj oficist’, por unu monato, en turon.
Tutvespere amuzis nin la historio;
Sekvatage rondiris anekdot’ pri tio,
Ke en juĝon pri hundo miksiĝis Ĉasestro,
Kaj mi scias, ke ridis mem imperiestro».
Rid’ eksonis en ĉambroj. Juĝist’ kun amiko
Verm’ ludis mariaĵon[25], per atuta piko,
Ĵus al Verm’ penspiranta, Juĝisto atencon
Minacis, sed li aŭdis de l’ rakont’ komencon, ¬660
Kaj, levinte la kapon, ekinteresita,
Preta por bato, sidis kun karto levita,
Silentis kaj la Pastron timigis obstine,
Kaj, fine de l’ rakonto, damon metis fine,
Kaj diris ride: «Laŭdu kiu ajn de l’ pruso
Germanan civilizon, kaj ordon d l’ ruso;
La grandpoloj[26] respektu prusan ĉasoficon,
Procesadu pri vulpo, alvoku policon,
Por aresti ĉashundon, trans fremda kamplimo,
En Litvo, dank’ al Dio, laŭ malnovkutimo, ¬670
Ĉasobestoj sufiĉas por ni kaj najbaroj,
Do, ĉe ni, malnecesaj estas ĉasobaroj;
Ankaŭ greno sufiĉas; ne malsatos homoj,
Se hundoj iom iras tra gren’ aŭ legomoj;
Nur de kampuloj bedojn mi ŝirmas severe».
Ekonom’, el maldekstra ĉambro, diris: «Vere,
Kaj ne mire: vi kare pagas ĉason tian.
Kampuloj eĉ kontentas, kiam en ilian
Grenon saltas vertrago, skuas spikoj-dekon:
Vi redonas al ili por tio sesdekon. ¬680
Ofte kampul’ ricevas taleron aldone.
Kredu, ke tio homojn influas malbone,
Arogantigas…» Kiel ekonomo plue
Argumentis, Juĝisto ne aŭdis, ĉar brue
Komenciĝis babiloj inter la diskutoj,
Anekdotoj, rakontoj kaj fine disputoj.
Tade’ kun Telimeno, tute forgesite,
Pri si memoris. — Tree sinjorin’ kontentis,
Vidante, ke Tadeon ŝi amuzas sprite;
Junulo, reciproke, ŝin bel-komplimentis. ¬690
Telimen’ ekparolis plimallaŭta-tone,
Tade’ simulis aŭdi apenaŭ duone;
Flustrantoj proksimiĝis do, pro bruoj-svarmo,
Ke lin vizaĝe ĉarmis ŝia frunto-varmo;
Tenante spiron, kaptis li per buŝo ŝian
Sopiron, per okuloj rigardon radian.
вернуться
[20]
Tio signifas, ke ili ne estas tiel proksimaj geparencoj, ke laŭ katolikaj ekleziaj reguloj (kanonoj) ili ne povus geedziĝi.
вернуться
[21]
Bolonjano, speco de italaj hundetoj; la vortoj «de hundino» kaj «Sukin-o» estas samsignifaj.
вернуться
[26]