“Ne.”
“Do mi ne povas kompreni vian Moŝton. Se tiu junulino rivelus siajn leterojn por la ĉantaĝo aŭ aliaj fiaferoj, kial ŝi pruvus ke ili estas aŭtentikaj?”
“Estas la manskribo.”
“Ha, ha! Estas falsaĵo.”
“Estas mia privata notpapero.”
“Ŝtelita.”
“Mia sigelo.”
“Imitita.”
“Mia foto.”
“Aĉetita.”
“Sed ĝi estas pri ambaŭ el ni.”
“Ho ve! Tio estas malbonega! Via Moŝto estis ja maldiskreta.”
“Mi estis malsaĝega – freneza!”
“Vi jam grave komprimitas vin.”
“Mi estis tiam nur kronprinco. Mi estis juna. Mi estas nur tridekjaraĝa nun.”
“Oni devas reakiri ĝin.”
“Tion mi entreprenis sed sensukcese.”
“Via Moŝto devas pagi. Estas aĉetenda.”
“Ŝi ne vendas.”
“Do ŝtelenda.”
“Kvinfoje mi penas. Dufoje miaj dungatoj ĝisfunde traserĉas la domon. Unufoje ni priserĉas la valizojn dum ŝi vojaĝis. Dufoje ni embuskis kontraŭ ŝi sed ĉio senruzulte.”
“Ĉu ne eĉ signo de ĝi?”
“Tute ne.”
Holmso ridis. “Estas ja bona problemo.” li diris.
“Sed tre grava al mi.” respondis la Reĝo riproĉe.
“Jes ja. Kaj kiel ŝi proponas uzi la foton.”
“Por ruinigi min.”
“Sed kial?”
“Mi estas edziĝota.”
“Tion mi jam aŭdas.”
“Al Klotilda Lotmano de Saksa-Meningino, la dua filino de la Reĝo de Skandinavio. Vi sciu pri la striktaj principoj de ŝia familio. Ŝi mem estas tute diskreta. Eĉ ombro de dubo pri mia konduto finis la aferon.”
“Kaj Irena Adlero?”
“Ŝi menacas sendi la foton al ili. Kaj tion ŝi faros. Tion mi scias. Vi ne konas ŝin, sed ŝi estas tre insista. Ŝi havas la vizaĝon de la plej bela virino, kaj la menso de la plej rezoluta viro. Prefere ol mi ediziĝas al aliulino, estas neniu limo al ŝia penado – neniu.”
“Ĉu vi estas certe ke ŝi ne jam sendis la foton?”
“Mi certas.”
“Kaj kial?”
“Pro tio ke ŝi menacas sendi kiam la fianĉiĝon oni anoncos. Tio okazos la venantan lundon.”
“Ho, ni ankoraŭ havas tri tagojn,” diris Holmso kaj oscedis. “Tio estas bonŝance, ĉar mi devas trakti du gravajn aferojn intertempe. Kompreneble via Moŝto restas en Londono, ĉu ne?”
“Certe. Mi loĝas ĉe Hotelo Langamo [17] sub la nomo grafo de Kramo.”
“Do mi sendos noton al vi por informi vin pri mia progreso.”
“Jes ja. Mi atendos.”
“Do rilate al la mono?”
“Laŭ via plaĉo.”
“Absolute?”
“Mi diras al vi, ke mi donus unu el la provincoj de mia regno por reakiri tiun foton.”
“Kaj la nuntempaj elspezoj?”
La Reĝo eligis ledan sakon de sub sia mantelo kaj prenis surtable.
“Estas 300 pundoj da ora moneroj kaj 700 da monbiletoj,” li diris.
Holmso skribis kvitancon sur paĝo de sia notlibro kaj transdonis al li.
“Kaj la adreso de la sinjorino?” li demandis.
“Briona Loĝejo, Avenuo Serpentino, Arbaro de Sankta Johano.” [18]
Holmso notigis. “Unu alia demando,” li diris. “Ĉu la foto estas mezformata?” [19]
“Jes.”
Je la tria precize, mi atingis Bakerstraton, sed Holmso ne jam revenis. La luigantino informis min ke li foriris la domon iomete post la oka atm. Mi sidiĝis apud la fajro, tamen, kaj intencis atendi lin kiom ajn longe li forestas. Mi jam profunde interesiĝis pri lia enketo, ĉar kvankam estas neniu el la makabraj kaj strangaj elementoj rilate al la du kazoj jam raportitaj, [20] tamen la naturo de la kazo kaj la alta rango de lia kliento donis apartan karakteron. Vere, aldone al la naturo de la kazo kiun li tiutempe enketis, mi ĝoje observis la lertecon kaj rezonadon per kiu li majstras la aferon, kaj kiel rapide li malimplikas la plej profundajn enigmojn. Mi estis tiel alkutimita pri liaj sukcesoj ke la ideo pri lia ebla malsukceso neniam eniris mian kapon.
Estis preskaŭ la kvara antaŭ ol oni malfermis la pordon, kaj ĉifone vestita, ebrie aspekta kaj malneta grumo kun vangoharoj kaj kun flamruĝa vizaĝo eniris la ĉambron. Mi kutimiĝis al la alivestaĵoj de mia amiko, sed mi devis trifoje rigardi antaŭ ol mi certis ke estas vere li. Li kapsignis kaj malaperis en la dormĉambron, de kiu li eligis post kvin minutoj vestita per tvida kompleto kaj dece aspekta kiel kutime. Li enpoŝigis la manojn, etendis la krurojn kaj ridegis kelkajn minutojn.
“Nu, vere!” li kriis, kaj li ridis tiom multe ke li devis antaŭenkliniĝi sur la seĝo.
“Kio okazis?”
“Estas tro komika. Mi certas ke vi neniam divenas tion, kion mi faris ĉi-matenon.”
“Mi ne povas imagi. Mi supozas ke vi gvatis la kutimojn kaj eble la domon de f-ino Irena Adlero.”
“Jes ja; sed la sekvaĵo estas tre nekutime. Tamen mi rakontas al vi. Mi foriris la domon iomete post la oka ĉi-matenon kiel nedungita grumo. Estas mirindaj simpatio kaj kamaradeco inter la ĉevalularo. Estu unu el ili kaj vi konas ĉion. Mi rapide trovis Brionan Loĝejon. Estas neta ekskvizita vilaeto kun ĝardeno malantaŭe, sed la du etaĝa domo estas tuj apud la vojo. Ĉuba seruro [21] sur la pordo. Granda salono dekstre, bone meblita, kun altaj fenestroj preskaŭ ĝisplanke, kaj tiuj absurdaj anglaj fenestro-seruroj kiujn eĉ infano povas kroĉe malŝlosi. Malantaŭ estas neniu rimarkinda, krom ke oni povas atingi la koridorofenestro per la supro de la remizo. Mi ĉirkaŭiris kaj ekzaminis de tiu vidpunkto, sed estis nenio interesa.
“Tiam mi lante iris laŭ la strato kaj trovis, kiel mi anticipis, ke estis stalaleo en la vojeto apud unu el la ĝardenaj muroj. Mi helpis al la ĉevalservistoj kun la ĉevaloj, kaj oni transdonis al mi du pencojn, glason da elo, [22] iom da tabako kaj tiom multe da informo kiom mi povas deziri pri f-ino Adlero – ne necesas diri pri informo rilate al iom multe de ŝiaj najboroj, pri kio oni igis min aŭdi, kvankam mi tute ne interesiĝis.
“Kaj kion pri Irena Adlero?” mi demandis.
“Ho, ŝi allogis ĉiujn el la viroj en tiu kvartalo. Ŝi estas la plej delikata homo, kiu portas kufon sur tiu ĉi planedo. Tion diris ĉiu el la Serpentina stalalearo. Ŝi vivas kviete, koncerte kantas, foriros je la kvina ĉiutage kaj revenas precize je la sepa por vespermanĝi. Malofte ŝi foriras je alia tempo, krom kiam ŝi kantas. Ŝi havas nur unu vizitanton, sed li ofte vizitas. Li estas malhela, bonaspekta kaj vigla. Li neniam vizitas malpli ol unufoje ĉiutage kaj ofte dufoje. Li estas s-ro Godfreo Nortono de la Interna Templo. [23] Ĉu vi vidas la avantaĝo de ŝoforo kiel konfidenculo. Li veturigis lin hejmen kelkfoje de la Serpentina stalaleo, kaj bone scias pri li. Kiam mi aŭskultis ĉion kion li diris, mi komencis preterpasi Brionan Loĝejon kaj pripensis mian planon.
“Tiu Godfreo Nortono estas evidente grava faktoro en la kazo. Li estas advokato. Tio ŝajnas minace. Kiel ili interrilatas la alian, kaj kiun li celas pro siaj oftaj vizitoj? Ĉu ŝi estas lia kliento, lia amiko aŭ lia amorantino? Se la unua ŝi eble transdonis la foton al li, se la ĉi lasta estas ne tiel probabla. Rilate al tiu demando dependis ĉu mi restas ĉe Briona Loĝejo aŭ turnas mian atenton al liaj ĉambroj en la Templo. Estas delikata punkto kiu larĝigu la kampon de mia enketo. Mi petas vian pardonon, se mi enuigas vin per tiuj detaloj, sed vi devas konstati miajn problemetojn se vi komprenas la aferon.”
“Mi tre interesiĝas,” mi respondis.
17
Langamo – [Angle, Langham Hotel] La Langamo estis unu el la plej luksaj hoteloj en Londono. La Langamo enhavis pli ol 600 ĉambroj kaj la manĝejo estas sufiĉe granda por 2000 manĝantoj. Iam la konstruaĵo estis oficejo por la BBC [Brita Elsendo-korporacio], sed nun estas la “Langham Hotel Hilton”.
18
Arbaro de Sankta Johano – [Angle, St. John’s Wood] estas mezklasa antaŭurbo de Londono.
19
Mezformata – [Angle, Cabinet] Laŭ la fotografistoj tiutempaj estis tri fotoformatoj: “Carte de visite” – malgrandformata, “Cabinet” – mezformata kaj “Boudoir” – grandformata. La mezformata foto estas 9,8 kontraŭ 14 centimetroj.
21
Ĉuba seruro – Speco de seruro inventita de Karlo Ĉubo [Charles Chubb] kiu mortis en 1845. La Ĉuba kompanio ankoraŭ manufakturas serurojn en Britio.
23
Interna Templo – [Angle, Inner Temple] La Interna kaj Meza Temploj apartenas al du leĝaj societoj samnomaj kaj estas du el la kvar anglaj “Inns of Court” en kiuj oni trovas advokatojn kaj leĝajn studentojn. Grejzeno kaj Lincolnzeno [Gray’s Inn and Lincoln Inn] estas la du aliaj societoj. La nomo “Inn” [gastejo] devenas de la tempo kiam leĝaj studentoj loĝis surterene kiel universitataj studentoj loĝas en kolegioj ĉe Oksfordo kaj Kembriĝo. La nomo “Templo” devenas de la Mezepoko kiam la tereno apertenas al ordeno de religiaj kaj militaj kavaliroj nomitaj la Temploj [Angle, Knights Templar].