Читать онлайн "Сказ пра залатое пёрка" - Гилевич Нил Семёнович - RuLit

Добра ў зацішку, на сонейку Пасядзець. Ой, як добра! На істот жывых спакойненька Паглядзець. Надта добра! На казюлечку-мурашачку У траве. Ой, як добра! Вунь як рада малюпашачка, Што жыве! Як ёй добра! Паглядзець на гулі шлюбныя Матылькоў. Надта добра! Сэнс жыцця - у гэтым, любыя. З век вякоў. Ой, як добра!

2004

Ванька і Манька, Каб не псаваць Адносін з багатай суседкай, Рашылі ёй хату сваю аддаць I жыць у яе пад паветкай. Ну й ідыёты!

Як жыцьмуць яны там? Вядомая рэч: Зімою заенчаць абое: "А дзе ж наша хатка? А дзе ж наша печ? А што ж мы зрабілі з табою? Ну й ідыёты!"

Пасля акалеюць. I прыме іх дол. I крыж ім паставяць з паметкай: "Ванька і Манька. Мелі свой дом, А ўмёрлі ў людзей пад паветкай. Ну й ідыёты!"

2004

Беларус! Ты і дужы, і зграбны, І кемны, і ў працы не зломак.

Дык чаму ж Ты жывеш, як бяздарны, Нікчэмны лайдак-пустадомак?

Дзе твой дух? Дзе твой гонар? Твой голас? Твой чын беларускі?

Ці ты гакнеш... Ну хоць кулаком па стале - Каб на дробныя друзкі!?

2004

Госпадзе Божа, Навошта, Навошта ты ўзяў мяне ў сведкі - Бачыць, як з роднае Маці Знушчаюцца вылюдкі-дзеткі? Як выглумляюцца, Як ёй у вочы плююць, Супастаты-блюзнерцы, Як намагаюцца, Найбалючэй каб Ударыць няшчаснай у сэрца... Госпадзе Божа, За што мне, За што мне такая пакутная кара - Каб адыходзіў я З гэтага свету Пад гогат агідных пачвараў? Хай бы я лепей Не чуў і не бачыў, Не знаў і не ведаў такога! Хай бы Ты лепей Забраў да сябе мяне, Божа, З калыскі - малога.

2004, травень

Восем іх у мяне - аж восем! - Розных парод і масцей сабачых: Чорны, жоўты, руды і перапалосы, I нават якіх я ў натуры не бачыў - Якісь кармазынавы і фіялетавы, I светлаблакітны, як неба ў сонцы...

Хто яны ў хаце? Сябры паэтавы, Заступнікі верныя і абаронцы.

Вунь які ў кожнага від харобры - Ні ў аднаго не падтулены хвосцік. I крый Бог, калі нехта нядобры У масцы добрага прыйдзе ў госці!

"А ну паспрабуй зачапі перад намі Не толькі словам, а й думкамі брыдкімі - Дык пабяжыш з раскалашмачанымі штанамі I з пакусанымі лыткамі!"

Дзякую, дзякуй, мас дарагія, За вашу гатоўнасць кінуцца й абараніць, Калі раптам нейкія людзі благія Захочуць мне крьгўду ўчыніць. Як гэта важна ў мой час невясёлы! I як жа я ўдзячны мілай малечы - Трэцякласнікам лепшае мінскай школы. Што мне падарылі вас на сустрэчы!

2004, красавік

Як матульку немаўлём Меў за Матку Боску - Я смактаў і ўноч і днём Залатую соску.

Падкачаўшыся крыху, Часта і ў ахвотку Еў ільняную жмыху З залатога сподку.

Як давер бацькоў зазнаў - Хоць малы, а служка! Парасят на выган гнаў Залатою пужкай.

Стаў падлеткам - на мурог Пасвіць вёў Буронку На прывязаным да рог Залатым пастронку.

Потым... неяк на жніве Птушка перапёлка Падарьтла ў жыце мне Залатое пёрка.

Хай не з неба журавель - "Жнеячка" затое. Я ад шчасця ружавеў: Пёрка залатое!