Калядная зорка
Сцюдзёнай парою ў месцах, знаёмых хутчэй з парой
гарачаю, з роўнай паверхняю болей, чым з гарой,
Дзіця, што выбавіць свет, у пячоры на свет прыйшло;
мяло, як толькі зімою ў пустыні месці магло.
Было Яму ўсё завялікае: валы, іх дыханне; твар
і грудзі матулі; цары – Мельхіёр, Бальтазар, Каспар –
і іх падарункі, падцягнутыя да святла.
Ён быў усяго толькі кропкай. І зорка кропкай была.
Уважліва й неадрыўна з-за рэдкіх аблок
на яслі і немаўлятка, што ў іх ляжала, здалёк,
з глыбіняў Сусвету, з іншай мяжы быцця,
зорка гладзела ў пячору. Бацька глядзеў на Дзіця.
Пераклад з рускай – Вера Бурлак.
Уцёкі ў Егіпет
У лёху (які-ніякі, а дах!
Вярнейшы за гмах а простых кутах!)
У лёху ўтульна траім было.
Саломаю, зрэб’ем пахла цяпло.
Агонь унутры быў, а звонку – змрок.
У змроку завея малола пясок.
І, згадваючы пра яе памол,
храплі знепакоена мул і вол.
Марыя шаптала, агонь гудзеў,
Язэп задуменна ў агонь глядзеў.
Дзіця, замалое для іншых спраў,
драмала і сніла, як вол араў.
Яшчэ адзін дзень прамінуў і знік,
забраўшы трывогі і страхі, зык
раз’ятранай Ірадавай арды, –
і цэлым стагоддзем бліжэй гады.
Спакойна было ў тую ноч траім.
Праз дзверы ў прахон выпараўся дым,
каб іх не трывожыць, і толькі мул
у сне (або вол) сам сабе ўздыхнуў.
Глядзела зорка цераз парог.
Адзіным з траіх, хто напраўду мог
ведаць, што позірк той азначаў,
быў Немаўлёнак. Ды ён маўчаў.
Пераклад з рускай – Вера Бурлак.
Снег ідзе, пакідаючы ў меншасці свет...
Снег ідзе, пакідаючы ў меншасці свет.
Пінкертонам да ранку раздолле,
і сябе выкрываеш, бо знойдзены след –
непадробны і твой, як ніколі.
Цішыня, але светла над кожным жытлом,
і ты бачыш сваімі вачамі
кожны зорны аскепачак, поўны святлом,
нібы лодачка – уцекачамі.
Не аслепні, глядзі! Ты і сам уцякач,
сучын сын, парушальнік закону,
прайдзісвет. За душой – ні халеры, прабач.
Пара з рота, бы профіль дракона.
Памаліся, як Той, з Назарэту, пра шлях
валацугаў далёкіх і блізкіх,
аб калядных дарах, самазваных царах
і пра ўсіх немаўлят у калысках.
Пераклад з рускай – Андрэй Хадановіч.