Niaj Dioj Hermes, en la polvon ! Nu ! Bone !
Kompare kun krimo alia, tiu krimo ja estas nenio,
Ĉar, post la batalo, li niajn karegajn mortintojn,
Kiujn li ne entombigis, forlasis al putro malpura ;
Amatajn heroojn, niajn fratojn, kaj niajn infanojn,
Civitanoj, mi defendas en ĉi tiu tago !
Kiu estas venka kaj samtempe krima, estas duoble malglora.
Neniun karegan mortinton li purigis per la flamo,
Kaj en malbelegaj kampoj, al kiuj neniu kuraĝas alpaŝi,
La kadavroj putriĝintaj atendas la fajron.
LA POPOLO
Abomene ! Morton !
SOKRATO
Civitanoj !
LA POPOLO
Li respondu !
Morton ! Li parolu ! Morton !
SOKRATO
Vi multe eraras !
LA POPOLO
Li mensogas !
SOKRATO
Mi vidis…
LA POPOLO
Ekzilon !
SOKRATO (forte)
Mi vidis ĉielenirantajn
Flamojn de l’ brulejoj, kiujn li starigis ;
Kaj se iuj kuraĝuloj, sur la buĉadejo,
Ankoraŭ atendas la fajron, el kiu liberiĝas la animo,
Por li vi ne timu la mortigan malpurigon !
Li estis bravulo. Ne gravas de karno peco senvalora !
Lia sorto de vi povas esti enviata ;
Per la belaj heroaĵoj oni supreniras Elizeon !
Kaj neniam fajro skuita de l’ vento
Heroon mortintan aliigos en heroon postvivantan.
(Montrante Alcibiadon)
Rigardu lin ! Vidu, ĉu li havas perfidan vizaĝon !
LA POPOLO
Li do sin defendu !
SOKRATO
Vi respondu, filo !
ALCIBIADO
Dankon, Majstro !
Popolo ! Unue vi diru, ĉu li jam mensogis.
Inter ĉi tiu saĝulo kaj tiu alia
(Li montras Timon)
vi devas elekti !
Vi komprenas ke, pro tio, mi ne malaltiĝos
Al subtilaj argumentoj, kiuj povus min defendi.
Mi amas la Amon, Pallas, la militon kaj la Urbon.
Plaĉas al mi esti iam citota de la historio.
Kaj se tiu koro de infano faris kelkajn frenezaĵojn,
Ilin, per monto de gloro, ĝi volas kovregi.
Ĉion, kion mi plenumis, mi povus rakonti ;
Sed la filo de Klinias ne sufiĉe faris ;
Li volas, ke iam sur soklon lian gloron oni metu,
En Partenon, kun Sokrato kaj kun Temistoklo.
Kaj vi Diino ! Kaj vi, Diino kiu nin vidas…
LA POPOLO
Pallas ! Vi aŭskultu !
ALCIBIADO
Grandaj Dioj ! Mi ekaŭdas ŝian voĉon !
Popolo ! ŝi diras, ĉesu vian malnoblan kverelon !
Taskon alian pli belan vi havas por fari !
Nun, en Sicilio, Grekoj, viaj filoj, estas premegataj
Kaj timeme vi restadas enfermitaj en Attike ;
Tie la tiranoj senhavigas viajn fratojn,
Kaj vi lasas putriĝantaj la galerojn en viaj havenoj !
Post Platea, kaj Salamis, kaj Maraton,
Nia gloro kampon pli vastan postulas,
Ni volas Katane, Surakuze kaj Segeste !
Granda penso nasku grandan geston !
Por kroni vian frunton per laŭro ĉiam verda,
Trudu al vi la honoron obeigi l’ universon !
VOĈOJ EN LA POPOLO
Civitanoj ! Al la ŝipoj !
TIMON
Niaj militistoj…
VOĈOJ EN LA POPOLO
Surakuze !!!
Ne ! Alcibiado ! Armu vin !
TIMON
Mi lin akuzas !
ALCIBIADO
Civitanoj ! Venu ! Antaŭen ! Min sekvu !...
Ni kunportu kun ni niajn protektantajn Diojn !
TIMON (al Fotimo)
Nu, jes ! Al pereo ni lasu lin iri ! Li ne plu revenos !
VOĈOJ EN LA POPOLO
Al Pireo ! Al la ŝipoj ! Al armiloj ! Al galeroj !
SCENO IV
SOKRATO, TIMON
TIMON
(sin alproksimigante al Sokrato)
Kiel ! Vi ellasas ĉi tiun karegan disĉiplon !
Li bezonas iom plori, tiel multe ridadinte !
SOKRATO
Vi ? Timon !
TIMON
He jes ! Mi !
SOKRATO
Vi volas ?
TIMON
Al nenio mi malhelpas !
La justajn finiĝojn mi ĉiam preferas !...
Nun, aŭskultu ! Oni vin akuzas, oni vin malamas !
Nu ! Mi ne forgesis, ke hieraŭ, ĉe tiu festeno,
Inter tiuj junaj frenezuloj, viaj apostoloj,
Vi ŝercadis, pli kruele kaj pli akre ol ceteraj…
Ĉion mi pardonas !
SOKRATO
Kia estas la kosto de via pardono ?
TIMON
Tiu bela sklavo, la via disĉiplo, tiu Fedon…
Vi komprenas ?
SOKRATO
Neniel !
TIMON
Aristion ankoraŭ mi amas !
Mi scias !... Min punas Afrodite kolerega !
Kontraŭ tia amo, kiam ni ĝin spertas,
Vane la saĝuloj faras instruaĵojn…
Resume, Sokrato, oni vin malamas. Vin tiu malamo
Estas kondukonta morgaŭ al Atena juĝistaro !
Super vi jam vagas la ombroj de l’ morto !
Sed per unu vorto vi povas decidi pri via destino.
Tiu Fedon !
SOKRATO
Vi parolu !
TIMON
Nu ! Li mortu… aŭ li sin ekzilu !
Ĉiopova estas via diro super lia malforta spirito,
Li foriru ! Kaj pro sia liberiĝo li triumfu !
Sed al mi venkita li lasu la amon !...
SOKRATO
Timon ! Mi kompatas vian malgajan turmenton !
TIMON
Al li do vi diros…
SOKRATO
Nenion al li mi povos diri !
Ĝis nun mia lipo neniam mensogis,
Kaj diris parolon, kiun mia koro malakceptis !
Ĉu vi volas, ke, ĉe l’ aĝo, kiam kliniĝas la homo,
Kiel tro matura frukto, kiu kurbfleksas la branĉon,
Mi konsilu malnoble al mia amiko
Forlasi la amon por morton eviti !
Tiel proksime de la momento, kiam l’ animo sin liberigas,
Por konservi nur la ŝajnon de la vivo,
Pro ĉi tiu karno malŝatinda, Sokrato perfidus
Tiun noblan amon al vereco, pri kiu li tiel fieras !
TIMON
Vi volas do ĝui la prezon de via saĝeco ?
Adiaŭ !
SOKRATO