TIMON
Tamen…
ARISTIO
Ni malkaŝe nun parolu ! Vi sciu, ke, por mi,
Ne sufiĉas jam la ombro de l’ Potenco,
Kaj la rolo de la amistino, amanta kaj sola,
Kiun la mastro forlasas en la fundo de la gineceo.
Se vi aspiras min ami, mi aspiras miavice
Al rolo pli nobla, ol tiu de amservistino.
Mi regadas super Timon, por regi Atenon !...
TIMON
Aristio !
ARISTIO
Plaĉas al mi esti la suverenino !
De Psuke Eros naskis la flamecon !
Sed estas inter ni, amiko, alia kontrakto.
Ĉu vi vere opiniis, ke min logas via gracieco,
Vekante, la nokton, la mian deziron ?
Rigardu min ! Tiun korpon, kiun gloris ĉiuj grekoj,
Tiun korpon, kiun elskulptis Fidias el marmoro,
Se ĝin al vi mi kelkfoje konsentas oferi,
Tio estas por akiri per vi la potencon de l’ regado.
TIMON
Nu, kion vi volas ? Mi ĉion demetas ĉe viaj piedoj !...
ARISTIO
Ĉion ?... Bone ! Mi povos forgesi viajn malpravaĵojn,
Precipe se ilin vi volas sincere konfesi.
Via ammastrino ? Nu ! Ne ! Diru, ke mi estas via mastro !
TIMON
Tiel estu ! Mia mastro !
ARISTIO
Nu, do ! Por vin rekompenci,
Mi faktojn tre gravajn, kaj verajn, tuj al vi sciigos…
Ĉi tiu batalo…
TIMON
Parolu !
ARISTIO
Ni venkis.
TIMON
Kiel do vi scius ?
ARISTIO
Mi scias.
TIMON
Kiel ?
ARISTIO
Fidu al mi.
La Spartanoj fuĝas, kaj ni, ni triumfas !
Leena, tiu sorĉistino, kun okuloj nigraj kaj profundaj,
Kiu konas la efikojn kunligitajn kun la kaŭzoj,
Kiu legas, ne timante, en la estontaĵo,
Ĉe l’ arĝenta granda vazo, staranta sur la tripiedo,
Montris al mi nigran sangon, kiu surfluigas laŭron.
TIMON
Ĥimero !
ARISTIO
Vi aŭskultu ! Oni venas !...
SCENO III
Granda tumulto. Alvenas trupo da soldatoj armitaj.
ALCIBIADO kaj SOKRATO (antaŭe de ili)
LA SOLDATOJ
Evoe ! Gloron ! Gloron !
Gloron al la nobla estro, kiun prikantos la historio !
Gloron al Alcibiado ! Gloron al venkinto !
ALCIBIADO
Vi haltu !
Ekzistas, amikoj, nur unu venkinto : ĉi tiu !
(Li montras Sokraton.)
Mi ĵus estis kondukinta mian trupon en la plej fortan batalon,
Ĉe la centron, kie, moviĝante en ondoj tremantaj,
Niaj penantaj falangoj blinde bataladis !
Oni mortigadis, frapis, baton por bato redonis.
Subite, kiel fluso returneniranta,
Ĉio ŝanceliĝas, ĉio fuĝas. Kaj mi, surtere kuŝante,
Mi sentis, sub kasko rompita, malrapide forfluanta
Nigran sangon el senfortigita mia korpo !
Kaj mi vidis, kiel dum konfuza sonĝo, preter mi pasantaj,
La densajn terurajn multegojn de l’ glavoj kaj lancoj !
Mi, Sinjoro, estis pereanta ; fuĝis la armeo…
Sed, subite, militisto sin ekĵetas. Ĝi estis Li !
Kaj antaŭe de niaj soldatoj, kiuj malvenke forkuras :
« Homoj malkuraĝaj ! li diris, timu la malgloron por Ateno !
Malhonoro vin atendas : por kio utilas kuradi !
Antaŭ via estro nun mortinta, venu min vidi mortonta ! »
Li diris, kaj kiel Homera heroo, sen ia kolero,
Kun serena tiu frunto, kiun lumigas saĝeco,
Al batalo li ree kondukas nian tremantan armeon !
Lia ŝildo, same kiel Egido, min ŝirmas !
Tiel, Pallas, inter siaj blankaj brakoj, prenis Odusseus
Tiam, mi min restarigas, kaj poste… Kion mi aldiros ?
Vi aŭskultu tiun ĝojan krion ! Ĝi sufiĉas.
TIMON
Viaj heroaĵoj sur marmoro estos iam gravuritaj.
ARISTIO
Kaj al vi tiun laŭron virino donacas.
Sur la frunton vian, filo de Klinias, metu tiun kronon.
(Alcibiado prenas la laŭran kronon kaj ĝin portas al Sokrato.)
ALCIBIADO
Sokrato !
SOKRATO (forpuŝante la kronon)
Li nenion volas… Sokrato, karega infano,
Li ĝojas en koro pro via triumfo…
Mi nenion volas… Tamen, vi aŭskultu mian preĝon,
Timon, por soldato, kiun lia sentima animo
Alkondukis ridetanta al danĝero !...
Kion vi faros por tiu bravulo, por tiu heroo ?
TIMON
Mi ne scias. Sed kiu li estas ?
SOKRATO
Fedon.
TIMON
Kiel ? Mia sklavo ?
Li do bataladis…
SOKRATO
Kiel leono.
TIMON
Tio estas grava.
Kion li deziras ?
SOKRATO
Trezoron.
TIMON
Vere !
SOKRATO
Liberecon.
TIMON
Kiu al mi redonos la monon elspezitan pro lia aĉeto ?
ARISTIO
Mi !
TIMON
Sed…
ARISTIO
Sokrato, iru al li porti la sciigon.
SOKRATO
Heroon malkovras tiu grava tago !...
TIMON
Sed…
ARISTIO
Mi komprenas. Al li pli multe vi volus donaci.
Nu ! Jen por li, Sokrato, talanto el oro !
Por tiaj soldatoj, ĉu ŝparema oni devas esti ?
TIMON
Kion ?
ARISTIO
Se vi diros unu vorton, mi la sumon duobligos.