Sandemo Margit
Sol Z Ludzi Lodu
Saga o Królestwie Światła 09
Z norweskiego przełożyła Anna Marciniakówna
Sol z Ludzi Lodu w swym krótkim życiu na ziemi nigdy nie doświadczyła prawdziwej miłości. Teraz pragnie z całego serca otrzymać taką szansę, spotkać kogoś, kogo mogłaby pokochać. Najpierw jednak musi unieszkodliwić groźną wiedźmę, Griseldę, która ukryła swoją duszę i tylko czeka, by wrócić i zemścić się na mieszkańcach Królestwa Światła…
RODZINA CZARNOKSIĘŻNIKA
LUDZIE LODU
INNI
Ram, Lemur, najwyższy dowódca Strażników
Inni Strażnicy: Rok, Tell, Kiro, Goram
Talornin, potężny Obcy
Oriana
Thomas
Helgem, Wareg
Ponadto w Królestwie Światła mieszkają ludzie wywodzący się z rozmaitych epok, tajemniczy Obcy, Lemurowie, Madragowie, duchy Móriego, duchy przodków Ludzi Lodu, elfy wraz z innymi duszkami przyrody, istoty zamieszkujące Starą Twierdzę oraz wiele różnych zwierząt.
Poza tym w południowej części Królestwa Światła żyją Atlantydzi. Istnieją też nieznane plemiona w Królestwie Ciemności oraz to, co kryje się w Górach Czarnych, źródło pełnego skargi zawodzenia.
Wnętrze Ziemi
(jedna połowa)
STRESZCZENIE
Królestwo Światła znajduje się we wnętrzu Ziemi. Oświetla je Święte Słońce, lecz za jego granicami rozciąga się nieznana, przerażająca Ciemność.
Ludzie Lodu i rodzina Czarnoksiężnika przebywają teraz w Królestwie Światła. Głównymi bohaterami opowieści są reprezentanci młodszego pokolenia:
Jori, syn Taran, chłopak o brązowych, kręconych włosach, który odziedziczył po ojcu łagodne spojrzenie, a po matce katastrofalny brak odpowiedzialności. Wzrostem i urodą nie dorównuje przyjaciołom, lecz te braki kompensuje szaleństwem i śmiałością.
Jaskari, syn Villemanna, grupowy siłacz, długowłosy blondyn o bardzo niebieskich oczach i muskułach, które grożą rozerwaniem koszuli i spodni. Kocha zwierzęta i Elenę.
Armas, w połowie Obcy, wysoki, inteligentny, o jedwabistych włosach i przenikliwym spojrzeniu. Obdarzony nadzwyczajnymi zdolnościami i wychowany znacznie surowiej niż pozostali.
Elena, córka Danielle, o beznadziejnej, jak sama twierdzi, figurze. Spokojna i sympatyczna, lecz wewnętrznie niepewna, za wszelką cenę pragnie być taka jak wszyscy. Ma długą grzywę drobno wijących się loczków. Kocha Jaskariego, który nie wierzy w jej miłość.
Berengaria, córka Rafaela, o cztery lata młodsza od pozostałych. Romantyczka o smukłych członkach, wijących się włosach i błyszczących ciemnych oczach. Jej charakter to wachlarz wszelkich ludzkich cnót i słabości. Bystra, wesoła, skłonna do uśmiechu, ma swoje humory. Rodzice bardzo się o nią niepokoją.
Oko Nocy, młody Indianin o długich, gładkich, granatowoczarnych włosach, szlachetnym profilu i oczach ciemnych jak noc. O rok starszy od czworga opisanych na początku. Uwielbiany przez Berengarię.
Tsi-Tsungga, zwany Tsi, istota natury ze Starej Twierdzy. Niezwykle przystojny młodzieniec o szerokich ramionach, cętkowanym zielonobrunatnym ciele, szybki i zwinny, wprost tchnie zmysłowością.
Siska, mała księżniczka zbiegła z Królestwa Ciemności. Ma wielkie, skośne, lodowato szare oczy, pełne usta i bujne włosy, czarne, gładkie, lśniące niczym jedwab. Dystansuje się od młodego Tsi i jego pupila Czika, olbrzymiej wiewiórki.
Indra, gnuśna i powolna, obdarzona wielkim poczuciem humoru, z przesadą podkreśla swoje wygodnictwo. Ma wspaniałą cerę i elegancko wygięte brwi. W tym samym wieku co czworo pierwszych. Kocha Rama, lecz ich związek jest niemożliwy.
Miranda, jej o dwa lata młodsza siostra. Rudowłosa i piegowata. Wzięła na swe barki odpowiedzialność za cały świat, postanowiła go ulepszyć. Zagorzała obrończyni środowiska, o nieco chłopięcych ruchach. Nieugięta, jeśli chodzi o niesienie pomocy cierpiącym ludziom i zwierzętom. Znalazła miłość swego życia w osobie Gondagila.
Alice, zwana Sassą, najmłodsza, przybyła do Królestwa Światła wraz z dziadkami. Jako dziecko uległa strasznym poparzeniom. Marco usunął jej wszystkie blizny, lecz dziewczynka wciąż pozostaje nieśmiała. Ma kota o imieniu Hubert Ambrozja.
Dolg, nazywany niekiedy Dolgo. Ponieważ dwieście pięćdziesiąt lat spędził w królestwie elfów, wciąż ma dwadzieścia trzy lata, posiadł jednak niezwykłą mądrość i doświadczenie. Nie jest stworzony do miłości fizycznej. Jego najlepszymi przyjaciółmi są pies Nero i odrobinę natrętna maleńka panienka z rodu elfów, Fivrelde. Dolg współpracuje z Markiem.
Marco, książę Czarnych Sal, niezwykle potężny i baśniowo piękny, lecz on także nie może poznać miłości. Ani on, ani Dolg nie należą do grupy młodych przyjaciół, są jednak dla nich ogromnie ważni. Marco, podobnie jak Indra, Miranda i Sassa, pochodzi z Ludzi Lodu.
Gondagil, Wareg z ludu Timona, zamieszkującego Dolinę Mgieł w Królestwie Ciemności. Wysoki, jasnowłosy i silny. Przebywa obecnie w Królestwie Światła, tęskni jednak za przyniesieniem światła ludziom ze swojego plemienia. Jego wielką miłością jest Miranda.
WPROWADZENIE
Obcy dążą do osiągnięcia wielkiego celu, chcą mianowicie zaprowadzić trwały pokój na Ziemi i uratować planetę Tellus przed katastrofą. Po to jednak trzeba gruntownie odmienić ludzi. Można tego dokonać wyłącznie poprzez stworzenie eliksiru, który usunie wszelkie złe i wrogie myśli z ludzkich umysłów.
Obcy, Lemurowie, Madragowie i część ludzi mieszkających w Królestwie Światła zebrali już wszystko, co potrzebne do takiego eliksiru, z wyjątkiem ostatniego składnika: jasnej wody, której źródło znajduje się gdzieś w Górach Czarnych.
Ekspedycja w góry mogłaby już wyruszyć. Trzeba tylko pokonać jeszcze jedną przeszkodę: odnaleźć „duszę” wiedźmy Griseldy, tak by nigdy już nie mogła wrócić. Wiedźma znajduje się gdzieś w Królestwie Światła, ale nikt nie wie, gdzie dokładnie.
Największa czarownica z Ludzi Lodu, Sol, złości się, że nie potrafiła unieszkodliwić Griseldy, kiedy jeszcze z tamtą można było nawiązać kontakt. Sol czeka teraz tylko na nową okazję, by „rozprawić się z potworem raz na zawsze tak, że już nigdy nawet nie piśnie”.
1
Sol z Ludzi Lodu miała marzenie: pragnęła przeżyć taką miłość, jakiej doświadczają ludzie na Ziemi, chciała przejść przez wszystkie jej fazy. Najpierw zaciekawienie. Podziw, uwielbienie. Tęsknota, pożądanie. I żeby w odpowiedzi widziała blask w jego oczach. Pragnęła poznać oddanie, które przeradza się w miłość. Przeżywać erotykę, i łagodną, i szaloną. Bliskość. Poczucie wspólnoty.
Niczego takiego nie zdążyła doświadczyć w swoim nazbyt krótkim życiu, ponieważ nigdy nie spotkała mężczyzny kalibru swego wuja, Tengela Dobrego. Porównywała z nim wszystkich. Nikt jednak nie miał w sobie takiej magicznej siły, nie reprezentował takiego autorytetu. Rzecz jasna w nim nigdy zakochana nie była, ale zawsze szukała kogoś podobnego.
Kiedy zaś stała się jednym z duchów Ludzi Lodu, ludzka miłość nie mogła już być brana pod uwagę. Duchy nie kochają, w każdym razie nie darzą się takimi uczuciami nawzajem.