EDWARD FLANAGAN (1886-1948). W roku 1904 wyemigrował z Irlandii do USA, gdzie podjął studia w katolickim seminarium duchownym, przyjmując święcenia w roku 1912. W roku 1917, w trosce o poprawę losu bezdomnych chłopców wszystkich ras i wyznań, założył Dom dla Chłopców Ojca Flanagana w Omaha. Zasłynął w całym kraju w roku 1938 dzięki popularnemu filmowi o Mieście Chłopców, ze Spencerem Trącym w roli ojca Flanagana.
LEO FRANK (1884-1915). Kierownik w fabryce ołówków w Atlancie, oskarżony i skazany za zamordowanie w dniu 26 kwietnia 1913 trzynastoletniej pracownicy Mary Phagan; w celi okaleczony nożem przez współwięźniów; w sierpniu 1915 wyciągnięty siłą z więzienia i zlinczowany przez miejscowych obywateli. Uważa się, że w jego budzącym wątpliwości procesie istotną rolę odegrał antysemityzm.
FELIX FRANKFURTER (1882-1965). Mianowany przez Roosevelta sędzia pomocniczy Sądu Najwyższego USA, funkcję tę pełnił w latach 1939-1962.
JOSEPH GOEBBELS (1897-1945). Jeden z pierwszych członków Partii Nazistowskiej, od roku 1933 minister propagandy Hitlera i jedynowładca kultury, odpowiedzialny za prasę, radio, film i teatr, a także za organizację wielkich publicznych spektakli w rodzaju parad i wieców. Należał do najbardziej oddanych i najbrutalniejszych współpracowników Hitlera. W kwietniu 1945, po klęsce Niemiec i wkroczeniu Rosjan do Berlina, Goebbels i jego żona zabili swoich sześcioro małych dzieci, po czym sami popełnili samobójstwo.
HERMANN GÖRING (1893-1946). Założyciel i pierwszy szef tajnej policji, gestapo; twórca niemieckich sił powietrznych. W roku 1940 Hitler wyznaczył go na swojego następcę, lecz cofnął tę nominację pod koniec wojny. Sądzony za zbrodnie wojenne w procesie norymberskim i skazany na śmierć, na dwie godziny przed egzekucją popełnił samobójstwo.
HENRY (HANK) GREENBERG (1911-1986). Imponujący siłą odbicia pierwszy bazowy Detroit Tigers w latach 30. i 40.; w roku 1938 zabrakło mu dwóch home runs (odbić umożliwiających obiegnięcie wszystkich baz) do rekordu Babe’a Rutha. Bohater żydowskich kibiców baseballu, pierwszy z dwóch Żydów zaliczonych do amerykańskiego panteonu baseballi-stów.
WILLIAM RANDOLPH HEARST (1863-1951). Amerykański wydawca uważany za głównego twórcę sensacyjnego, napastliwego, plotkarskiego dziennikarstwa, adresowanego do masowego odbiorcy; jego imperium prasowe święciło triumfy do późnych lat trzydziestych. Początkowo związany z populistycznym odłamem Partii Demokratycznej, skłaniał się coraz silniej ku prawicy, przyjmując skrajnie wrogą postawę wobec FDR.
HEINRICH HIMMLER (1900-1945). Przywódca nazistowski, dowódca formacji SS, której podlegały obozy koncentracyjne, szef gestapo; odpowiedzialny za program „oczyszczenia” rasowego; w hierarchii władzy pierwszy człowiek po Hitlerze. Ujęty przez oddziały brytyjskie w maju 1945, popełnił samobójstwo przez otrucie.
J(OHN) EDGAR HOOVER (1895-1972). Dyrektor FBI (Federal Bureau of Investigation, pierwotnie Bureau of Investigation, podlegające Departamentowi Sprawiedliwości) w latach 1924-1972.
HAROLD L. ICKES (1874-1952). Postępowy republikanin, który przeszedł na stronę demokratów i przez blisko trzynaście lat pełnił funkcję sekretarza spraw wewnętrznych przy rządzie Roosevelta, co plasuje go na drugim miejscu wśród najdłużej urzędujących członków Rooseveltowskiego gabinetu. Gorliwy obrońca przyrody i aktywny wróg faszyzmu.
FRITZ KUHN (1886-1951). Urodzony w Niemczech, weteran pierwszej wojny światowej, w roku 1927 emigrował do Ameryki, gdzie, jako Bundesleiter uważający się za amerykańskiego Führera, do roku 1938 przekształcił niemiecko-amerykański Bund w najpotężniejsze, najaktywniejsze i najbogatsze ugrupowanie nazistowskie w USA, liczące 25 tysięcy członków. W roku 1939 skazany za defraudację, w roku 1943 pozbawiony obywatelstwa, w roku 1945 deportowany do Niemiec. W roku 1948 niemiecki sąd denazyfikacyjny skazał go na dziesięć lat ciężkich robót za próbę przeszczepienia nazizmu na grunt Stanów Zjednoczonych i bliskie kontakty z Hitlerem.
HERBERT H. LEHMAN (1878-1963). Udziałowiec rodzinnego banku Lehman Brothers. Zastępca gubernatora stanu Nowy Jork za gubernatury Roosevelta, po którym przejął stanowisko na lata 1932-1942. Zwolennik Nowego Ładu i zdecydowany interwencjonista. Jako demokratyczny senator z Nowego Jorku (1949-1957) był jednym z pierwszych oponentów senatora Josepha McCarthy’ego.
JOHN L. LEWIS (1880-1969). Amerykański przywódca świata pracy. W roku 1935, jako przewodniczący United Minę Workers [Związku Zawodowego Górników], zerwał z Amerykańską Federacją Pracy (AFL), by powołać Komitet Organizacji Przemysłowej, który w roku 1938 przekształcił się w Kongres Organizacji Przemysłowych (CIO). Początkowo zwolennik Roosevelta, w wyborach 1940 poparł republikanina Willkiego i po jego porażce wyborczej zrezygnował z funkcji przewodniczącego CIO. Strajki organizowane przez UMW podczas wojny pogłębiły konflikt między Lewisem a rządem.
ANNĘ SPENCER MORROW LINDBERGH (1906-20Ol). Amerykańska pisarka i pilotka. Urodzona w zamożnej i uprzywilejowanej rodzinie z Englewood, New Jersey; jej ojciec, Dwight Morrow, był współwłaścicielem firmy inwestycyjnej J. P. Morgan & Co., za rządów Hoovera pełnił rolę ambasadora USA w Meksyku, zasiadał też w Senacie jako republikański przedstawiciel New Jersey. Matka, Elizabeth Reeve Cutter Morrow, była pisarką, pedagogiem, a przez krótki czas sprawowała funkcję rektora Smith College, gdzie Annę Morrow otrzymała w roku 1928 dyplom licencjacki z literatury. Rok wcześniej, podczas odwiedzin u rodziców w ambasadorskiej rezydencji w Mexico City, Annę poznała Charlesa Lindbergha. O dalszych szczegółach jej życia informuje Prawdziwa chronologia, Charles A. Lindbergh.
HENRY MORGENTHAU, JR (1891-1967). Mianowany przez Roosevelta sekretarz skarbu w latach 1934-1945.
VINCENT MURPHY (1888-1976). Następca Meyera Ellensteina na urzędzie burmistrza Newark w latach 1941-1949. W roku 1943 kandydat demokratów na gubernatora New Jersey. Przez 35 lat, od wyboru w roku 1933 na stanowisko sekretarza-skarbnika stanowej Federacji Pracy, był czołową postacią tamtejszego świata pracy.
GERALD P. NYE (1892-1971). Republikański senator z Dakoty Północnej w latach 1925-1945, o skrajnie izolacjonistycznych poglądach.
WESTBROOK PEGLER (1894-1969). Prawicowy dziennikarz, którego stały felieton As Pegler Sees It [Okiem Peglera] ukazywał się w gazetach Hearsta w latach 1944-1962. W roku 1941 otrzymał nagrodę Pulitzera za demaskację nadużyć organizacji laburzystowskich. Nieprzejednany krytyk Roosevelta i Nowego Ładu, któremu przypisywał genezę komunistyczną; otwarcie wrogi wobec Żydów. Poplecznik i przyjaciel senatora Josepha McCarthy’ego, doradca jego komisji śledczej.
JOACHIM PRINZ (1902-1988). Rabin, pisarz, obrońca praw obywatelskich; w latach 1939-1977 był rabinem synagogi B’nai Abraham w Newark.
JOACHIM VON RIBBENTROP (1893-1946). W roku 1933 główny doradca Hitlera w kwestiach polityki zagranicznej; w latach 1938-1945 minister spraw zagranicznych. W roku 1939 podpisał pakt o nieagresji z radzieckim ministrem spraw zagranicznych Mołotowem; tajna klauzula tego paktu zawierała zgodę na podział Polski. Pakt Ribbentrop-Mołotow utorował drogę drugiej wojnie światowej. Sądzony w procesie norymberskim i uznany za winnego zbrodni wojennych, był pierwszym ze skazanych nazistów, na którym wykonano, 16 października 1946, wyrok przez powieszenie.
ELEANOR ROOSEVELT (1884-1962). Siostrzenica Theodore’a Roose-velta, żona jego dalszego kuzyna, Franklina Delano Roosevelta, matka sześciorga dzieci (córki i pięciu synów). Jako Pierwsza Dama głosiła liberalne poglądy społeczne, dawała wykłady o statusie mniejszości, grup upośledzonych społecznie i kobiet, występowała przeciwko faszyzmowi, pisała felietony codzienne, przedrukowywane w 60 gazetach; podczas drugiej wojny światowej była współprzewodniczącą Biura Obrony Cywilnej.