Генералісімус згодна кіѓнуѓ:
- Я ведаю! Фюрар расчараваны ѓ Мусаліні! І рыхтуе яму праект уключэння Італіі ѓ Трэці Рэйх! У прыватнасці, шляхам рэферэндуму. Дыктатар Мусаліні стары і не зусім здаровы. І хутка яго таксама праглынуць з вантробамі!
Берыя пагадзіѓся:
- Ёсць такі праект - ліквідаваць незалежныя дзяржавы. І стварыць адзіную імперыю. Яны жадаюць нешта зрабіць тыпу Рымскай. Немцы стрыжневая нацыя, але ёсць і іншыя народы. Якія не тое што рабыні, але ѓ падпарадкаванні. Пры гэтым яны вучаць нямецкую мову, і... Ну, тут розныя ёсць ідэі.
У любым выпадку, фюрэр хацеѓ глабальную імперыю!
Сталін-Пуцін кіѓнуѓ:
- І ён яе атрымае, калі мы яго не спынім!
Наркам унутраных спраѓ пацвердзіѓ:
- Нас ніхто не спыніць, нас нішто не пераможа!
Генералісімус адзначыѓ:
- Планы ѓ фюрара нават не напалеонаѓскія. Але рэалізацыя канкрэтна церпіць. Але чым мы на гэта адкажам?
Берыя заявіѓ, панізіѓшы голас да шэпту:
- Асцярожнасць тут патрэбна! Інакш на нас нападуць!
Сталін-Пуцін рыкнуѓ:
- І што чакаць, калі вораг будзе гатовы?
Наркам унутраных спраѓ адказаѓ з усмешкай:
- Таемная вайна на тое і таемная, каб весціся нябачна!
Правадыр згодна кіѓнуѓ:
- Будзем біцца! І пераможам...
Тады Сталін-Пуцін пайшоѓ у басейн. Яны вырылі яго адмыслова ѓ Ташкенце лідэра. А якія дзяѓчыны там.
І амаль голымі плаваюць.
Сталіну-Пуціну вельмі хацелася стаць падлеткам, і на дзяѓчынках паскакаць нібы жарабец. І гэта было б цудоѓна.
Сталін-Пуцін праспяваѓ:
- Адным патрэбны правадыр,
Іншым патрэбен кумір...
Трэцім патрэбен герой,
Да вядучым,
І ратаваѓ увесь свет!
І ѓ адказ як чуѓся роѓ...
Сталін-Пуцін хапаѓ дзяѓчын за пунсовыя соску грудзей і напяваѓ:
- Мы робім гісторыю,
Сёння барыкады,
А заѓтра крэматорыі!
Мы будуем новы свет,
І адмаѓляе мінулае!
Узводзячы на трон -
Недарэчнае і пошлае!
Ды гэта сапраѓды баявая песенька... А дзяѓчаты такія прыгожыя, і іх так прыемна мацаць і лашчыць.
А так хочацца вярнуць сабе маладосць. Сталін-Пуцін уздыхнуѓ. Падумаѓшы, што ён бы і ад трона адмовіѓся, калі б яму стала б гадоѓ семнаццаць. А так цела не вельмі.
Ды ѓ ранейшым ён пражыѓ амаль да сямідзесяці гадоѓ. А гэта каласальны досвед, які так проста не вымераць.
Хоць за кошт вопыту, вядома ж , з'яѓляецца вострым з абодвух бакоѓ зброяй. Часам лішак вопыт і шкодны. Такія , як адзін за мыльнымі зачыненымі вачыма. Гэта, як знакаміты раман "Эра міласэрнасці"! Там таксама ѓсё здаецца відавочным, але на самой справе няма. Такі падступны павярнуѓся стэнд.
Сталін-Пуцін кіѓнуѓ. Ён быѓ прадстаѓлены з добрым грузінскім віном. Гэта нават карысна, калі не злоѓжываць. Толькі часам Пуцін піѓ занадта шмат падчас вайны.
І настрой падвышаецца, можна чагосьці і праспяваць... Хаця вось як якія ёсць песні.
Сталін-Пуцін загадаѓ:
- Дзяѓчыны праспявайце!
І красуні ѓ басейне спявалі;
На дубе зялёным,
Ды над тым прасторам
Два сокала ясных
Вялі размовы.
А сокалаѓ гэтых
Людзі ѓсё даведаліся:
Першы сокал - Ленін
Другі сокал - Сталін.
І яны паляцелі вакол