Пока сыны Бора*,
Мидгард* создавшие
великолепный,
земли не подняли,
солнце с юга
на камни светило,
росли на земле
зеленые травы.
Áðr Burs synir
bjöðum of ypptu,
þeir er Miðgarð
mæran skópu;
sól skein sunnan
á salar steina,
þá var grund gróin
grœnum lauki.
Солнце, друг месяца*,
правую руку
до края небес
простирало с юга;
солнце не ведало,
где его дом,
звезды не ведали,
где им сиять,
месяц не ведал
мощи своей.
Sól varp sunnan,
sinni mána,
hendi inni hœgri
um himinjöður;
sól þat né vissi
hvar hon sali átti,
máni þat né vissi
hvat hann megins átti
stjörnur þat né vissu
hvar þær staði áttu.