Maryorie malfermas ĝin… ŝi enigas siajn fingrojn inter siajn harojn… Jen ili estas… ĉiun… ĉiuj…
Ĉu ŝi freneziĝis?… Ĉu tio eblas?
– Kiu vi estas? – ŝi demandis spiregante.
– Servisto. La servisto de la sorto. Ankoraŭ lastfoje, sinjorino… Sed lastfoje… Ĉu vi komprenas?… Estimu vian edzon, kaj ĝoju pro via filo… Ĝis revido…
La servisto de la sorto malaperas. Li iras al Elder.
– Kiel bonŝance, oldulo mia – li diras, – ke vi trovis la juvelojn en la ĉambro de Maud. Mi forgesis tion, kvanakm eble ĝi savis la vivon de la virino…
– Venu – diras Elder, – duko Sergius kaj Maud estas la gastoj de via patro jam du horojn. Mi esperas, ke nun vi ne fuĝos de antaŭ la geedziĝa festo en piĵamo.
– Ne verŝajne.
Ili ekiras, sed Felikso haltas.
– Diru al mi… La ponardo, kiun mi forĵetis, kiel retorviĝis?
– Ĝi estisen la boto de la kapitano.
– Kie?… Kiu metis ĝin tien?
– Mi! Mi ne volis, ke oni arestu Vangold-on. Tial, kiam mi trovis la ponardon en la ĝardeno, mi metis ĝin en la boton de la kara, olda kapitano. Li nur ne eksciu tion.
– Ĉu la kajero kun la priskribo de la Bananoksido?
– Ĝi jam estas en la mano de la kompetentulo. Mi trovis ĝin en la kontoro, en la interna poŝo de la livreo, kiel vi diris.
– Vi sekretigis tion antaŭ mi!
– Jes. Ĉar cetere ĝi estus transdonita al Decker… Ni iru!
…Multaj feliĉaj homoj ĉirkaŭsidis la tablon en la vilao de la gubernatoro. Pluvegas, sed neniu zorgas pri tio. La gubernatoro ĝojas pro sia filo, Elder pro la rangaltrigo kaj Felikso pro ĉio, ĉar li konstante prenas la manon de la knabino sub la tablotuko…
Gazetinformo:
„…Stranga dramo okazis en la amuzejo Alkaza en Singapuro. Ĵaluza dancistino mortpafis Erick Kramartz-on, kiu rolis en la programo de la distrejo kiel danc-artisto, laŭ la nomo Doddy. Erick Kramartz mortis sur la okazejo…”
…Kiam la funebra kurteno de la dramo falis sur la lastan scenon, jam konstanta, dika, malbonodora, sufoke varma nebulo kovris la insulon Malgranda Lagona.
Juna paro alvenis en Havajon dum ilia nuptovojaĝo.