* * *
Заціхла мора,
Ды шэпча ў скалы
Купальскай песні
Прыбой ласкавы:
На моры жабка
Красенцы ткала,
Падол кароценькі
Падтыкала.
Прыйшоў арачак
Да жабкі ў сваты.
Не чырванее,
Вахлакаваты:
Дае ёй ганьбу,
Не ломіць шапкі:
— У цябе, ў жабкі,
Кароткі лапкі!
Абраз не церпіць
Гонар дзявочы:
— A ў цябе, рачак,
Абы-дзе вочы!
Ані заручын,
Ані запоін.
Жывуць i зараз
Самі сабою.
А ці не беліць
Туман том кужаль,
Што ткала жабка,
Ды для замужжа?
А хвалi б'юцца,
Як бёрды, ў скалы.
На моры жабка
Красенцы ткала...
ЧУФУТ-КАЛЕ
У скале
Жар ціхутка тлеў.
Пагойдвалі валы бакамі.
Рэха стогну:
— Чуфут-Кале
У адгор'ях яшчэ блукае.
А шляхі
З-пад зорнай страхі —
Нервамі
Успаміннай краіны.
Дзе вы,
Дойліды i пастухі,
Дзе вы,
Скрытныя караімы?
Хоць занятасці сад
Скалані
Неадказаным запытаннем,
У малітве
Сцен дзве далані
Сышліся
Ля брамы патайнай.
Нa вякі
Роспачы i жальбы
Скамянелі
Каменныя твары.
I каменныя жалабы,
I каменныя тратуары.
Дзе схаваны
Мудрасці скарб?
У кенасах
Крок глохне гулкі.
Як дзве складкі,
Сляды ад арб
На лабяціне вузкай
Вулкі.
Лёх — байніцай.
Адгор'і ў сне.
Вораг,
Крэпасць не возьмеш
З тылу!
I дарога на Херсанес
Ные —
Ад капытоў не астыла...
САЛЫ
На дарозе вякоў
Нездарма,
Як вузельчык на памяць,
Карчма.
На дзвярах
Конскі хвост i гарбуз —
Пачастунку й начлегу
Саюз.
А карчмар
Ці вядзьмар,
Ці прастак:
«Па аўторках
Частую за так».
Сам пісаў
Нескупечай рукой.
На пастой
У аўторак —
Ракой!
Дымам пойдзе
Няшчасны карчмар —
Валам валяць,
Нібы на базар.
Шчодры дужа карчмар,
Ды лайдак —
Па запасы
Ён едзе ў Судак.
Шчодрасць —
Гэта акраса з акрас.
Ды ў аўторак
Ён едзе якраз.
Цэлы тыдзень
Не мае бяды —
Да адвалу
Пітва i яды!
I махаюць
Стары i малы:
На замку дзверы —
Значыць, салы!
Прападае
Кішэнны навар —
Не запасся к аўторку
Карчмар.
A стагоддзі
Брыдуць, як валы.
I застаўся пасёлак
САЛЫ.
Хай запомніць
Скупеча i злы:
Па-татарску аўторак
Салы!
ДЖУР-ДЖУР
Дайце зорцы ранішняй
Вы даспаць.
Ёй i раніца патурае.
Не шуміце,
Хай шуміць вадаспад —
Тут яго
Законнае права!
Кідаецца —
Хоць з сядзелкай дзяжур.
Морам трызніць
Нa перавале.
Нехта сына будзіў,
Каб зрабіў джур-джур.
I вадаспад
Па-татарску назвалі.
Альпійскі луг —
Дубняковага лісця накрап.
Недалёка даліна зданяў.
Ад маршчын
Пастарэў граб.
Тут ходзіць сутонне ў сутане
Тут раз'ятрыцца ў туманах
I манах:
У далiне
Прынада
Рада.
I клубіцца па камянях
Белая барада вадаспада...