Быццам дыхае глыбіня,
Толькі ўслухайся:
пушча,
пашча,
Пошапт шчэбету —
шпачаня.
Не бывае
Мовы прапашчай!
Я, Андрэй, прыкінуў:
Калі б,
Ці, па-руску кажучы,
если
Не варочаў ты слоўных глыб,
Ты абраў бы пасаду цеслі.
Воку востраму —
Востры склюд!
Прасмалілі б жывіцай трэскі.
Праступаюць вякі
Праз хлуд:
Чысціня нашых моў,
Як фрэскі.
...А лаўжоўе звязуць вазакі,
Толькі б полымя
Добра шугала!
Ты ж пісаў:
Віцебскія васількі
Захлынулі сінечай Шагала.
Іншаму апяваць зару б,
Іншы любіць
Жарству гравеек.
Ад разваг
Белавежы зруб,
Як i ў Мураме,
Муравее.
Не зглушыла свиpели
Дрэль.
Антысвет
На прыгоды прыгодны.
Добры дзень,
Антыскептык Андрэй —
Рускай мовы вялікі прыгонны!
* * *
Адвячорак красавіка,
Як кузаў грузавіка,
З верхам
напоўнены гукамі.
Красавік
Яшчэ на далоні хукае.
Ціша,
Як тая падкова гулкая,
Што зляцела ў стаенніка
З капыта
I па бруку коціцца,
Аж рэха выгуквае:
— Лю-ба-та!..
Зайшліся лапкі
ў вярбовых коцікаў.
Студэнткі
Трымаюць пад пахамі папкі,
Гарачымі вуснамі
Грэюць коцікам лапкі...
* * *
Тут яўна быў бы
трэці лішні
I ўсемагутны Усявышні...
А шчодра я сябе растрачваў.
Была раллёю ўдзячнай ты.
I яхкалі
ў крыві гарачай.
Жадання прагныя харты.
Былі яны сабой заняты,
Асцерагаліся радзей,—
Даверлівыя птушаняты
Тваіх спалоханых грудзей...
ЛІПЕНЬ
Хоць надзьмі шар зямны
Праз саломінкі ніпель!
З разнатраўнай маны
Сеткі выхітрыў ліпень.
Ноч прадонных вачэй.
Вуснаў прагная потай.
Кроў, бунтуй!
Кроў, званчэй!
Розум,
Роздум твой потым!
Спёку выцер з чала
Надвячорак бывалы.
A спакусы пчала
Вусны аблюбавала.
Сэрца,
Сцішы свой грук.
Для вачэй —
Толькі смугласць,
Для разгубленых рук —
Грудак пудкіх акругласць.
Потым крык,
Потым плач,
Потым будуць усхліпы.
Сёнпя любую лашч —
Плашч зялёны
У ліпы...
* * *
Што параю-выраю,
Дзе шукаць вам броды,
Маладога выраю
здзіўленыя бровы
Лістаслед адсырае
Смутнаю парою...
Нада мною выраю
здзіўленыя бровы.
Ласку лота шчырую,
Неруш чабаровы
Нагадалі
Выраю
здзіўленыя бровы...
ДАФНІС I ХЛОЯ
I
Залева не расплятае кос:
Схоў —
Пад скалою!
Дафніс шукае коз.
Коз
Падганяе Хлоя.
Уздрыгваюць вейкамі
Крылы стракоз:
Раскошна ў даліне згоды
Спакою...
...Хлою —
Недаткнёнку-сасонку
Нарадзіла зялёная Хвоя,
Спавівала Хлою
I мглою...
...Багоўка
На пальцы ў Хлоі
Знічкай малою;
Бочкам пярсцёнка:
Не суроч,
Нарачонка!..
...Сарамяжлівасці дзявочай
Палоннік —
За пазухай Хлоі стракоча
Конік.
Божа,
Як Дафнісу
Да яго дакрануцца?
Хлоя можа
Прачнуцца...
...Дафніс!!!
...Падае
неба дах
ніц...
Зорамі...
неба вачэе.
— Што на вячэру?
— Яглі...
(Пацалаваліся
i спаць ляглі...)
ІI
— Халодная коўдра,
Хоўра!
— Чаго ваўкамі маўчым?
Бульбу смажыць на чым,
Нa лою?..
(Хлоя?)
— Спруцяней,
Дарахвей!
(Дафніс?)
Дыхні,
с-сабака!
Цягне як з бензабака.
Мокнеш у гаражы!
...Хоць варажы
На мігатлівых пялёстках
Газавай пліткі...
(Высах з лёстак
раўчук плыткі...)
...Горбіцца
Сантыменту правізар,
Празорлівы тэлевізар: