Прагледзеўшы гэтую карціну мо якую сотню разоў, я пачаў шкадаваць свайго выдаўца. А хай бы я яшчэ пажыў, падумалася мне, каб толькі ён унікнуў такога сораму. І, падобна, так яно і станецца. Бо хоць пакуль я і не зусім акрыяў, але на гэты ліст моцы ўжо хапіла.
Ваш Вал!"
***
Наастачу адно перакажу сваё даўняе і пры гэтым неадчэпнае здумленне. Мы з Ігарам бадзяліся разам у замежжы, шматкроць плавалі на байдарках па рэках Беларусі, выпалілі безліч цыгарэт на ганку кнігарні "Логвінаў" і выпілі не адну пляшку каньяку ў самой кнігарні, а я так і не зразумеў, чаму ён сам не піша кнігі?
Філасофская адукацыя, глыбокі і эўрыстычны розум, каларытная мысліўнасць... Дык чаму?
Не, я ў яго пытаўся. І, здаралася, ён мне нават адказваў нешта. Але адказваў так, быццам хацеў тое нешта схаваць ад мяне. З гэтага, бывае, падумаю сам-насам: можа, у ім бізнесовец перамог філосафа?
Можа, і так. Толькі ці не лепш гэта для ўсіх нас?
Не ведаю. Бо на такі ўмоўны запыт ніколі не можа быць пэўнага адказу.
***
Міхася (Міхаіла) Баярына не было з намі ні на будоўлі Вавілонскай вежы, ні на рыштаваннях Горада Сонца. Хаця пазней ён і дэклараваў: "Уся мая дзейнасць ёсць ахвярай беларускай мове".
Зрэшты, падобнае мог сказаць шмат хто. Даволі згадаць хаця б вершы паэтаў ранейшай пары - ды і цяперашніх таксама. Толькі Міхася няма і побач з імі. Яму мала было мовы такой, якой яна ёсць. Таму ён уклаўся жыццём у стварэнне першамовы, таго, што называў (называе) беларускім санскрытам. Аднак пра гэта потым.
Міхась Баярын скончыў Беларускі ліцэй імя Якуба Коласа. Між іншым, разам з Іллёй Сінам. Неяк Ілля (ужо тады адзін з падставовых слупоў Бум-Бам-Літа) сказаў мне, што ў ліцэі ёсць яшчэ адзін таленавіты паэт - Міхась Баярын.
- Дык чаму Міхась не з вамі?
- Ён створаны дзеля адзіноты.
- То хай пакажа мне свае вершы.
Міхась паслухаўся, паказаў, і я надрукаваў яго вершы спачатку ў "ЗНО", а затым у "Крыніцы". Пазней былі яшчэ публікацыі ў некалькіх выданнях, зборнік вершаў "Шалёны ветраградар" у калекцыі "Фрагментаў", і пра хлопца неўзабаве загаварылі як пра маладога геніяльнага паэта. Толькі гаварылі нядоўга, бо Міхась кінуў пісаць вершы, патлумачыўшы мне, што сваю меру паэтычнай дасканаласці ён ужо асягнуў...
І стварыў часопіс "nihil" (2002).
***
Але перш чым казаць пра часопіс, колькі біяграфічных звестак пра Баярына, бо ў яго выпадку яны азначальныя. Міхась Баярын скончыў філфак БДУ (класічная філалогія), дзе вывучыў лаціну і старагрэцкую мову, а потым і выкладаў іх у розных месцах. Захапляўся ўсходнімі адзінаборствамі і нейкі час нават працаваў трэнерам. Палітыкай, здаецца, не асабліва цікавіўся, але падчас адной з віхурных маніфестацый быў арыштаваны і толькі цудам застаўся ва ўніверсітэце. Быў рэдактарам маёй першай кніжкі "Мяне няма. Роздумы на руінах чалавека" і адначасна яе "перакладчыкам" з наркамаўкі на тарашкевіцу. Калі пасля выхаду кніжкі замест "смяротнай лажніцы" я ўбачыў у тэксце "смяротная лёжа", то конча ўзнелюбіў тарашкевіцу на ўсё пазасталае жыццё.
***
Аднак вернемся да часопіса. Перачытаўшы цяпер першы нумар (усяго іх будзе толькі чатыры), я наноў зразумеў, што гэта шэдэўр сярод перыядычных выданняў.
Чытач вольны не даваць мне веры на слове, аднак і кароткім пераказам тэкстаў упаасобку я наўрад ці каго пераканаю. Таму лепей адшкадую трохі болей месца для гаворкі з Міхасём, якую ён наперад запланаваў друкаваць у сваім будучым часопісе. Між іншым, мы таксама гутарылі ў маім склепе турысцкага начыння.
Паколькі сумоўе было не толькі канцэптуальным, але і ёмістым, дык вылучу з яго ўсяго адну тэму. Што праўда, і яна тут будзе выглядаць залішне вялікай, толькі інакш у мяне аніяк не атрымліваецца.
"nihil": Ваша імя трывала звязваецца з радыкальнай нігілістычнай канстатацыяй: «мяне няма». Гэтыя два словы сталіся амаль сімвалам сучаснасці. Няма i nihil, як судачыняюцца гэтыя паняткі? Ці маглі б вы перакласці nihil як няма?
- Няма i nihil - словы аднаго дыскурса, але яны не тоесныя адно аднаму, у кожнага з іх свая генеза, свая семантыка, свой наратар. Слова «няма» прамаўляе анталогія (быццё), слова «nihil» прамаўляе экзістэнцыя (бытнае).
Хаця, каб па добраму, дык перад тым, як разводзіць ці лучыць паняткі з «патойбочнага» свету (няма, нішто, nihil, адсутнасць, нежытво, дэканструкцыя, нябыт, негатыў, невараць i г.д., i да т.п.), трэба было б прарабіць вялікую працу па легітымізацыі статусу кожнай з падобных i блізкіх да іх лексемаў i дэмаркацыі іхніх межаў. Гэта значыць скласці слоўнік нігілізму, а пазней - грунтоўную энцыклапедыю. Бо пакуль тут спрэс анархія ды партызаншчына, i таму напэўна ніхто ніколі не ведае (я ў тым ліку), на якой прасторы дзе чыя ўлада.