Майму здзіўленню не было меры.
- Я даказаў сабе, што магу рабіць варты ўвагі часопіс, - патлумачыў. - І гэтага мне досыць.
Сказаў так і праз нейкі час з’ехаў у Індыю (Непал у дадатак). Спачатку вандраваць, а затым вучыцца ў Санскрыцкім універсітэце Сампурнанда (Варанасі, Індыя).
Як гэта ў нас зазвычай водзіцца, на яго досыць хутка ўсе забыліся. Зрэдзьчас нехта мімаходзь згадае, а потым зноў на гады моўча. (У беларусаў увогуле фенаменальная здольнасць забывацца на ўсіх і пра ўсё.)
Настала Міхась вярнуўся на бацькаўшчыну недзе год праз 10-12. І вярнуўся, як любяць казаць рускія, на "белым кані" .
Першыя яго публічныя выступы па вяртанні сталіся культурным шокам. Скуль гэткі феерычны цуд у нашай нерушы? - пыталіся. І рэч зусім не ў тым, што Міхась вольна гуляўся з санскрытам. Зыходзячы з яго, ён заклікаў стварыць новую беларускую мову - свамову.
У 2014 годзе Міхась Баярын выдаў грунтоўную кнігу "Самабыцьцё", якая не толькі тлумачыла сэнс моўнай рэвалюцыі, але і свамовай была напісаная. Далей я скарыстаюся тлумачэннямі аўтара.
"Доўгі час я лічыў пераклад з санскрыту справай амаль немагчымай і безнадзейнай. Настолькі далёкая сьвядомасьць і мова сучаснага чалавека ад сьвету Традыцыі. Але ў 2010 годзе адважыўся пачаць выконваць даўнюю мару - пераклад Бгагавад-Гіты, сьвятарнага тэксту індуізму. Я хутка зразумеў, што сучасная літаратурная мова вытрымаць зьмест такога перакладу ня зможа. Гэты пераклад магчымы адно тады, калі стварыць зь беларускай мовы яшчэ адзін Санскрыт, збудаваць яе граматыку нанова, паводле ўзораў граматыкі Паніні, зрабіўшы яе роўнай. Так нарадзілася ідэя Свамовы, ідэалу чыстай беларускай мовы, здольнай самастойна называць сьвет, зыходзячы з самой сябе. Гэта мае быць мова высокай паэзіі і філязофіі".
"Пераклады, зьмешчаныя ў гэтай кнізе, зроблены на Свамову. І мысьленьне пра гэтыя творы адбываецца таксама на Свамове. Гэта патрабуе ад чытача засва-еньня асаблівага, не канцэптуальнага, а этымалягічнага мысьленьня. І хаця гэта ў бальшыні тыя самыя, добра знаёмыя беларускія словы, тут яны маюць перадусім словаўтваральны, этымалягічны сэнс. З майго пункту гледжаньня, Свамова - гэта кульмінацыя традыцыі беларускага моўнага пурызму, найбольш вядомымі прадстаўнікам якога зьяўляюцца Ян Станкевіч і Вацлаў Ластоўскі".
"Пурызм - гэта было імкненьне ачысьціць беларускую мову ад усяго чужога, зрабіць яе максымальна асаблівай і непадобнай на мову суседніх народаў. У адрозь-неньне ад пурызму, Свамова робіць ачышчэньне не па адзінках, а ўсяго адразу, зьмяняючы крытэрый прыналежнасьці да мовы. Беларускае ў Свамове - гэта тое, што ўтвараецца па беларускіх правілах, а ня тое, што найбольш адрозьніваецца ад польскага, расейскага і ўкраінскага. Беларускі пурызм - гэта трэцяя традыцыя, якую насьледуе «Самабыцьцё». А ідэя Свамовы - гэта тое, чым становіцца ідэя Самабыцьця, дастасаваная да беларускай мовы".
"Свамова не магла б зьявіцца ў іншай культуры, з устойлівай і доўгатрывалай літаратурнай нормай. З аднаго боку, Свамова адкрывае свабоду словаўтварэньня, а з другога боку - вяртае нарматыўнасьць неўнармаванай звышдыялектнай мове беларускага фальклёру. Парадаксальна, але мова беларускага фальклёру найбольш адэкватна перадае стыль Рыг-Веды. Пераклад Рыг-Веды на беларускую мову, які робіць цяпер выдатны паэт Ігар Кулікоў, - адзін з самых дакладных і паэтычна дасканалых перакладаў. І гэта пераклад на Свамову. (Той жа Ігар Кулікоў выдаў кніжку вершаў "Свамова", напісаную, натуральна, свамовай - В.А.)"
"Свамова не замяняе сабой сучасную беларускую мову, яна яе дапаўняе. Свамова становіцца на месца адсутнага ў нас высокага стылю, адпаведна пасоўваючы існую норму крыху ніжэй. І хаця ідэя Свамовы мае на ўвазе зварот да пачатковага і архаічнага, яе форма рэалізацыі вельмі сучасная. Для пачатку гэта будзе праграма-дэрыватар, даступная праз вэб-інтэрфэйс як дапаможнік па беларускім словаўтварэньні. Яна дазволіць, з аднаго боку, відавочна паказаць словаўтваральнае багацьце, якім мы карыстаемся занадта мала, а з другога боку, засвоіць канструктыўны, а не спажывецкі падыход да мовы".
"Гэтая кніга магла быць створаная такой толькі па-беларуску".
***
Ідэя "Свамовы" мела досыць шырокі розгалас сярод інтэлектуалаў. Прынамсі нейкі час. Адна паэтка, последам за Куліковым, нават паспрабавала ёю скарыстацца ў вершах. Хаця, можа, і не адна. І не толькі паэтка. Я ж усяго не ведаю. Але ў кожным разе гэта ўсё адзінкавыя выпадкі.
Мне не складана патлумачыць, чаму і гэты "шалёны ветраградар" Міхася чакае лёс папярэдніх. Але я і ў думках такога не маю. Бо быў і застаюся ў захапленні і ад яго паэзіі, і ад яго часопіса, і ад яго свамовы. Магутны дух абраў гэтае далікатнае цела дзеля высокіх парыванняў. Ну так, ён не Сізіф, доўга цягаць на гару адзін і той самы камень не будзе. Але кожны раз, калі падымаецца ўсё вышэй і вышэй, немагчыма не цешыцца з нашага чалавека, які жыве і дыхае такімі высокімі парываннямі.