Выбрать главу

(97) ne qua ex hoc vanitas adque inflatio obreperet D I 25, 6.

(98) Turonis tantum innocens erat D III 8, 1-3.

(99) Saevum esse et inauditum nefas, ut causam ecclesiae iudex saeculi iudicaret. Chr. II, 50, 5. Cf. D I 7, 2: saevo exemplo.

(100) foeda circa principem omnium adulatio notaretur seque degeneri inconstantia regiae clientelae sacerdotalis dignitas subdidisset V. M. 20, 1.

(101) Ibidem.

(102) Imperavit potius quam rogavit. Ibid. c. 20, 2.

(103) Ibid. 25, 3.

(104) Уместно вспомнить, что у другого социального радикала младшего поколения (V в.), тесно связанного с аскетическими кругами Галлии (Лерин), у Сальвиана, в основе его ригоризма лежит тот же образ Иисуса: "вселенский Страдалец, самый бедный в мире, ибо чувствует беду всех".

(105) Не понимаем, как мог Zockler усмотреть в нем "eine Synthese von bischoflicher Regententugend und von asketischer Strenge". Askese und Monchtum, B. II, p. 333.

(106) Мартин живет inter clericos dissidentes, inter episcopos saevientes, cum fere cotidianis scandalis. D I 24, 3.

(107) pauci tamen et nonnulli ex episcopis... impie repugnabant. V. M. c. 9.

(108) non alii fere insectatores eius, licet pauci admodum, nоn alii tamen quam episcopi ferebantur. Ib. c. 27, 3; Cf. D I 26, 3.

(109) nес multum aberat, quin cogeretur imperator Martinum cum haereticorum sorte miscere. D III 12, 2.

(110) D III 13, 6.

(111) V. M. 25, 4.

(112) D I 2, 4; D III 16. Cf. V. M. 27, 4: nosmet ipsos plerique (episcopi) circumlatrant.

(113) V. M. 6, 4: adversus perfidiam sacerdotum solus paene acerrime repugnaret.

(114) D I 7, 6.

(115) "un solitaire voyageur": Babut, o. c. p. 193.

(116) D I 17-19.

(117) D I 10, 1.

(118) qui ab hominibus frequentaretur, non posse ab angelis frequentari. D I 17, 5.

(119) miseros se fatentes, si qui diutius in congregatione multorum, ubi humana esset patienda conversatio, residissent. D I 11, 7.

(120) non esse autem dubium, quin Antichristus, malo spiritu conceptus, iam natus esset et iam in annis puerilibus constitutus. D II 14, 4.

(121) V. M. с. 24.

(122) Характерно для аристократического общества, что среди этого всеобщего обесценения остается место для благородства крови. О Мартине, человеке простого звания, Сульпиций считает нужным отметить: "Parentibus secundum saeculi dignitatem non infimis". V. M. c. 2.

(123) Неизвестно, знал ли Сульпиций "Historia Monachorum". Delehaye, p. 50.

(124) 12 октября. Св. Мартин называется здесь епископом "в Константине граде Галилейстем". Та же история рассказывается отдельно 13 февраля. Общая канва жития и ряд деталей не оставляют сомнения в том, что чтимый святой не кто иной, как епископ Турский.