Haar moeder wees naar een slaapbank. Vlasblond haar lag uitgespreid over een deken van hertevel. ‘Ze heeft zich in slaap gehuild. Zal ik haar wakker maken?’
‘Nee!’ Lockridge keek de kring van gesloten en bezorgde gezichten rond. ‘Wat is er aan de hand?’
‘Dat zult u wel weten,’ zei de moeder, maar er lag geen beschuldiging in haar stem.
‘Nee. Vertel het me.’ Het vuur flakkerde even hoog op, het lichtschijnsel speelde over Auri's gestalte. Zij sliep als een verdrietig kind, met haar hand tot een vuist gebald. ‘Ik wil haar helpen,’ probeerde hij.
‘O. Ja, u bent altijd haar vriend geweest. Maar wat is voor haar het beste?’ zei de moeder smekend. ‘Wij kunnen dat niet weten. Wij zijn maar gewone aardbewoners.’
‘Ik ben niet meer dan dat,’ zei Lockridge, wensend dat zij hem zouden geloven.
‘Goed dan. Vanmiddag is de Yütho-hoofdman, die Widucar heet, hier geweest. Hij vroeg dat zij zijn… hoe noemen ze dat ook weer?… zou worden.’
‘Zijn huisvrouw,’ zei Lockridge. Het schoot hem te binnen dat Widucar er al drie had.
‘Ja. Zijn eigendom. Een soort slavin, die al zijn wensen moet uitvoeren. En… maar u bent wijzer dan wij en u kent die man. Hij zei dat wij allemaal onder zijn bescherming zouden komen. Is dat waar? Dit huis heeft een beschermer hard nodig.’
Lockridge knikte. Bescherming heeft haar prijs, dacht hij, maar hij zei het niet.
‘Auri heeft hem afgewezen,’ zei de moeder terneergeslagen. ‘Hij antwoordde dat de Godin hem had gezegd dat hij haar kon nemen. Toen raakte zij buiten zichzelf en riep om u. We kalmeerden haar en gingen naar het Lange Huis. Nadat we een tijdje hadden gewacht, ontving de Godin ons en zij beval Auri naar Widucars tent te gaan. Maar de Yüthoaz doen zulke dingen anders. Het mag pas gebeuren nadat bepaalde riten plaats hebben gehad. Daarom hebben we haar terug naar huis gebracht. Zij schreeuwde dat zij zich het leven zou benemen, dat ze alleen met een boot de zee op zou gaan — dat zou op hetzelfde neerkomen — maar tenslotte viel ze in slaap. Wat denkt u ervan?’
‘Ik zal er met de Godin over spreken,’ zei Lockridge geschokt.
‘Graag. Ik weet zelf niet wat het beste is. Bij hem zou zij onvrij zijn, maar hebben we allemaal onze vrijheid al niet verloren? En De Storm heeft het bevolen. Maar Auri zou het vreselijk vinden in zulke bekrompen omstandigheden te moeten leven. Misschien kunt u haar ervan overtuigen dat het de beste oplossing is.’
‘Of misschien kan ik haar van de verplichting ontslaan,’ zei Lockridge. ‘Ik ga meteen.’
‘Wilt u eerst niet iets eten?’
‘Nee, ik heb geen honger.’ Hij liet de afsluiting achter zich dichtvallen. Het dorp was in diepe duisternis gehuld. Op de tast zocht hij zijn weg naar het Lange Huis. De Yütho schildwachten lieten hem zonder moeilijkheden door.
Binnen gloeiden de lichtbollen nog. Storm zat alleen aan het bedieningspaneel van een psychocomputer. In deze verwarmde ruimte was zij alleen in een zeer korte tuniek gekleed, maar toen hij op haar neerkeek, voelde hij geen enkele begeerte. Zij keerde zich om, lachte en rekte zich uit. ‘Nu al, Malcolm? Enfin, ik ben toch doodmoe van het uitwerken van de ontwikkelingslijnen. De gegevens berusten trouwens hoofdzakelijk op gissingen.’
‘Luister,’ begon hij, ‘we moeten eens praten.’
Haar opgewektheid verdween en zij bleef doodstil zitten. ‘We pakken deze zaak helemaal verkeerd aan ‘zei hij. ‘Ik had verwacht dat de oorspronkelijke bevolking zich bij de nieuwe situatie zou neerleggen. Tijdens mijn afwezigheid is het echter van kwaad tot erger gekomen.’
‘Je stemming is ongetwijfeld aan snelle wisselingen onderhevig,’ antwoordde zij op koele toon. ‘Verklaar je nader. Je bedoelt dat de wrijving tussen de stammen groter geworden is. Had je iets anders verwacht? Wat moet ik dan doen? Mijn trouwe bondgenoten, de Yüthoaz, de bons geven?’
‘Nee, laat ze alleen een toontje of wat lager zingen.’
‘Maar mijn beste Malcolm,’ zei Storm, weer iets vriendelijker, ‘we zijn hier niet gekomen om een Utopia tot stand te brengen. Dat is hoe dan ook een onmogelijkheid. Waar het voor ons op aankomt, is het opbouwen van macht. En dat betekent dat we de voorkeur geven aan diegenen die het in zich hebben om sterk te zijn. Voordat je je al te zeer gekwetst voelt in je rechtvaardigheidsgevoel, moet je je eens afvragen of de bewoners van Eniwetok het eigenlijk prettig vinden naar elders overgebracht te worden om ruimte te maken voor de atoombomproeven van je land. We kunnen ons best doen om het verdriet dat we de mensen aandoen, zo veel mogelijk te beperken, maar iemand die weigert om een ander ooit maar enig verdriet aan te doen is in deze wereld niet op zijn plaats.’
Lockridge richtte zich op en zei: ‘Goed, goed. Je argumenten zijn altijd beter dan de mijne, maar…’
Storm stond op. Zij zag er schaamteloos en begeerlijk uit. ‘Vooral een bepaald argument,’ zei zij.
‘Nee, vervloekt, wacht eens even!’ protesteerde Lockridge. ‘Misschien hebben wij mensen geen andere keus dan schoften te zijn. Maar dan toch wel met enkele beperkingen. Het minste wat een man kan doen is zijn vrienden trouw te blijven. En Auri is een van mijn vrienden.’
Met een ruk bleef Storm staan, Een ogenblik stond zij roerloos, toen streek zij met haar vingers door een nachtzwarte haarlok en zei zachtjes: ‘Juist, zij. Ik dacht wel dat je die zaak ter sprake zou brengen. Ga verder.’
‘Nou… eh… zij voelt er niets voor om deel uit te maken van Widucars harem.’
‘Is hij een slecht mens?’
‘Nee, maar…’
Wil je dan dat zij een alleenstaand meisje blijft? Je weet toch hoe onnatuurlijk dat in deze omgeving is.’
‘Nee, nee, nee…’
‘Weet je dan een andere man voor haar?’
‘Behalve jijzelf, misschien,’ gromde Storm.
‘O, in hemelsnaam!’ zei Lockridge. ‘Je weet dat ik… jij en ik…’
‘Pas op dat je geen te hoge dunk van jezelf krijgt, mannetje. Maar over dit meisje gesproken. Als de rassen één moeten worden, moeten er huwelijken tot stand worden gebracht. Voor het Strijdbijl-volk is het huwelijk een zo belangrijk instituut, dat zij het nooit op zullen geven; derhalve zal het Zeevolk het moeten aanvaarden. Auri is de erfgename van het leiderschap in deze gemeenschap. Widucar is een van de belangrijkste mannen van zijn stam. Zowel als praktische oplossing als bij wijze van voorbeeld is een huwelijk tussen die twee het beste wat er kan gebeuren. Natuurlijk was ze hysterisch. Maar ben je zo onnozel om te denken dat ze er niet overheen komt? Of dat ze niet van de kinderen die ze van hem krijgt, zal houden? Of dat ze jou niet zal vergeten?’ ‘Dat wel, maar… Ik bedoel, zij heeft recht op vrije keuze.’ ‘Wat valt er voor haar te kiezen, afgezien van jou, en jij wilt haar niet hebben. En de zaak waar het om gaat, zou er trouwens niet mee geholpen zijn. Je kwam hier om je erover te beklagen dat de dorpsbewoners zich zo ongelukkig voelen. De Engelsen zullen na de Normandische Verovering nog ongelukkiger zijn. Maar een paar eeuwen later zijn er geen Normandiërs meer. Dan is iedereen Engelsman. Voor ons, op dit moment en op deze plaats, begint hetzelfde proces met Auri en Widucar. Praat me niet van vrije keuze… tenzij je van mening bent dat oorlog alleen een zaak is voor vrijwilligers.’
Lockridge voelde zich hulpeloos. Storm kwam naar hem toe en sloeg haar armen om zijn hals. ‘Ik geloof dat Auri, op haar kinderlijke manier, je Lynx noemt,’ fluisterde zij. ‘Mag ik dat ook?’
‘Kom… toe nou…’