Ня вер! Ня бойся! Не прасі! Гэта правіла арыштанцкай братвы. Сёньня яно актуальнае i на свабодзе.
Ня вер ніводнаму слову вертыкальнай прастытуткі - рэжымнаму чыноўніку.
Ня бойся ўлады - яна, брутальная, сама баіцца цябе.
Не прасі ніколі i нічога ў гэтай улады. Западло прымаць зь яе валасатых лапаў хоць штонебудзь, няхай гэта нават медаль Францішка Скарыны.
ЖАНЧЫНЫ
Ноч. Жанчыны заслалі файную плексігласавую асадку. Пацаны адпісалі дзяўчатам пра мяне.
Складана пісаць пра жанчын-арыштантак. Яшчэ цяжэй чуць іхныя галасы днём i ноччу, ix любоўныя сьпевы. Невыносна ведаць, што ў „хаце” пяць дзевяць шконка рыпіць пад 33-гадовай Ірынай-душагубкай. Як i ты, яна сыходзіць жаданьнем, яна прагне хоць крышку любові i пяшчоты. З Іркай-паліцайкай мы крыху пішамся-абменьваемся малявамі. З Наташкай з пяць сем перагаворваемся на прагулцы праз кабуру. Галасок у Наташкі, што хоць памры. I шыюць ёй 91-ю. У пяць адзін сядзіць яе бацька i кожны дзень яны перагаворваюцца-перакрыкваюцца праз рэшку-вакно. У гэты момант наша малалетка зацісае i ўслухоўваецца ў голас Наты. Я думаю, чаму гэта ня голас маёй дачкі там, на волі.
10 верасьня, аўторак
Што за хуйня, ніякага руху? Падлы, колькі яшчэ чакаць? I гэты дождж. I Сьветка-вертухайка дзяжурыць на прадоле. У маім, сука, гусьце. Грубіць на кожным кроку. I не знайшлося ж ёй на волі работы.
Сёньня заслалі да нас чарговага пакрыўджанага. Малалеткі ўжо абселі яго, дзяўбуць, як крукі падлу.
11 верасьня, серада
Набліжаюцца халады. Чую пра гомельскую школу кілераў (забойства міліцыянераў), пра бабруйскую групоўку, якая робіць наезды на маскоўскія рынкі. Ноччу Геша з шэсьць чатыры заклікаў братву навесьці ў турме закон: каб абшчак i дарогі не прабіваліся пэрсаналам, каб у Беларусі братвой кіравалі свае, а не маскоўскія. Крычаў праз рэшку на ўсю турму. Раніцай далі рэдкую пшонку бяз чаю. Чакаем пракурорскай праверкі, якая, што праўда, нічога ня дасьць. Толькі свабода! Беларусь альбо сьмерць - вось наша паэзія!
12 верасьня
Толькі што сваё сінюшнае рыла ўсунуў у камеру пракурор па наглядзе, зь ім начальнік турмы і маладая бабенцыя ў форме.
Вечар. Рыбкіна сплаўляюць у іншую „хату”. Яму на зьмену заехаў новы, нейкі Юра зь Віцебску. Пакуль дарослыя хадзілі на прагулку, малалеткі разьвялі гэтага Юру на фуфайку. Стус загадаў адцаць.
13 верасьня, пятніца
Прыйшла пастанова распарадчай калегіі аблсуду. Справу адправілі на дасьледаваньне. Апошняе слова за генпракурорам. Медычнай дапамогі - ніякай. Радыё няма, а газэты толькі афіцыйныя.
14 верасьня
Ранща. Дождж. Зьелі па яблычку. Сьніўся сон вельмі парнаграфічны.
17 верасьня, аўторак
У яснае паветра вытаргнулі Яўгена Стуса. Вертухай жартуе: на расстрэл. За гэткія „жарты” трэба мачыць сьвінчаткай па фізіяноміі.
Сонца бліснула ў рэшку. Малявы ад Ірыны не было. У С. з малалеткамі непанятка. Менскі шчыблет i полацкі хуліган залажылі яго Галцы-сматрашчай. Галка адпісала Стусу, што за малалетак яго спытаюць, маўляў, самі мянты яго выдадуць.
Зайшла „Народная газета”. Ці не з падачы Маёра? Здаў кроў. Чалавек з медперсаналу распавёў, што судзьдзя Даўлюд газэце „Віцебск! кур’ер” даў інтэрв’ю, што да маёй справы. Здаецца, на волі палітычнае жыцьцё бушуе. Шарэцкі канчаткова разышоўся з прэзідэнтам.
Перад абедам зайшоў баландзёр з прапарам са шмон-брыгады. Баландзёр устаўляў нам шкло ў рэшку. Вечарам адбыліся разборкі, прыйшла атаварка (цыгарэты „Астра”, „Бонд”, чай, насоўка, пачак масла, капэрты). Выдавала тая самая кабыла, якую я назіраў у рабоце, заязджаючы на „малалетку”. „Заткнись, ососок, мордой к стене, не то как ёбну, что до камеры не доползёшь!” – такімі фразамі яна ўсталёўвала кантакты з малалетнімі абалдуямі.
18 верасьня, серада
Пішамся мала-памалу з Валянцінай-Ірынай. Пачынае гуляць „за любоў”. Новы пацан заехаў, паганяла - „Троль”. Быў у вышуку, гадоў 18 яму.
П’ём малачко, што вытаргавалі за цывільняк. Раніцай адправіў пісьмо генпракурору.
19 версьня
Прынесьлі прыватны пратэст выконваючага абавязкі аблпракурора. Яшчэ сама меней на месяц прыпыняецца рух справы. Зайшоў выхавальнік Керзаў, прынёс нам корань валяр’яны. Настойваем i п’ём.
20 верасьня
Зайшлі газэты: „Знамя юности”, „Советская Белоруссия” i „Народная газета”. Зайшоў выхавальнік Уладзімір Віктаравіч Шульцаў i псіхолаг Бібікаў. Забралі ў адзіночку для размовы, якая i адбылася пад партрэтам Дзяржынскага.