Турэмны дзёньнік

Учора - Дзяды. Спадзяюся, што ўспомнілі. Калі не мужыкі, дык жанчыны абавязкова. I вып’юць за мяне. I зробяць нешта для майго вызваленьня.

Цяпер у мяне новы распарадак: спаць кладуся сярод ночы. Таблеткі скончыліся, у дадатак да казённай пайкі сёе-тое перападае з абшчака. Дапамагае крыху наяўнасьць у камеры тэлевізара. Лазьня па панядзелках.

3 лістапада (нядзеля)

Ноч. Дождж за кратамі. Спаць бы, ды не прыйшла чарга. У суседа на ніжніх нарах - гонкі. Гэта значыць, што хвалюецца чалавек, бо ў панядзелак павшны яму абвясьціць прысуд.

6 лістапада (серада)

Ноч. Глядзім 48-ы віцебскі тэлеканал. У камеры нас 18 лбоў.

...I вось у правале між сном i яваю вышукваецца верш са словаў: сыр, сочыва, крышталь, прыборы срэбныя, такайскае віно, прасьціны белыя i ранічка вясны, Вялікдзень, курасьлеп, чаромха, пад’яленец духавіты i вэнджанае сала ў кубяльцы.

Галоўнае - чысьціня! Чыстая раса i чыстая вада. Гэта аснова быцьця.

Па 48-м перад амністыяй пракруцілі сюжэт пра наш цэнтрал.

Тихо шифером шурша,
едет крыша не спеша.

7 лістапада (чацьвер)

Выхадны дзень, тры гадзіны дня. Радыё перадае, як менскія камуністы сьвяткуюць дзень бальшавіцкага перавароту. Ах, які жаль на ду шы, як хочацца ўбачыць нармальных людзей: Валю, нашаніўцаў, хатніх... Зараз радыё перадае пра „дэсант” расейскіх літаратараў, якія „ашчасьлівілі” сваім зьяўленьнем „родную Беларусь” (тры словы ў двукосьсі належаць вядучай).

Вечарам 48-ы перадаваў пра маю справу. Зэкі чыталі Верш.

9 лістапада (субота)

Сьнілася, што далі мне тры гады. Учора пасьля вячэры наляцелі шмоншчыкі, павыкідвалі шлёмкі з бульбай, якую мы пакідалі на ноч (бо што рабіць, калі палова камеры спаць ляжа толькі пад раніцу). Маё, праўда, засталося пры мне.

Сьнілася, што я ў кватэры Валі С. У суседнім пакоі шмат моладзі. Кватэра раскошная, натуральнае дрэва. На стале салаты ў салатніцах. Хачу бачыць дачку гаспадыні Натальлю, але яна не выходзщь. А выходзщь Авіятар, дастае „калашніка”, я ўцякаю... Цесна было ўдвох спаць, вось і сьнілася.

10 лістапада (нядзеля)

Haпicay дзьве заявы: выхавальніку і ў санчастку. Ды лепш бы прыйшла якая папера з суда.

* * *

Каханьне бяз рэтушы, голае, галоднае,
за кратамі ў камеры альбо на прадоле,
каханьне пад прыцэлам, сырое, падкалоднае,
цяжкае, нгбыта царкоўная жырандоля,
каханьне маё прышлае, імгненнае, тутэйшае,
я нацкую на плоць тваю лягавых ма’ёй жарсьці,
я расьпішу цябе прыгожымі i дзёрзкімі вершамі,
ня дам табе спакою да самай нашай старасьці.
Пакуль я буду лёгкімі сіпець на цэнтрале,
абкураны i добраю, i дрэннаю табакай,
xaдзi сабе сьмела ў памаранчавай залі,
зусім ня так, як ходзіць камандзір перад атакай.
Але як толькі выйду я, як толькі я звольнюся
з турмы, дзе забіваюць павольна і ўпэўнена,
мы паплывём з табой у белым ад полюса да полюса,
мы станем любіцца i слухаць Ленана,
мы будзем, як дрэвы, што мной пасаджаны
за тысячы дз’ён да вершаў i славы,
мы будзем добрымі індыйскімі раджамі,
будзем языкамі пякельнай лавы,
мы будзем вылівацца з кратэраў гневу,
з каналаў нянавісьці да акупанта,
мы зьнішчым яго нашым гімнічным сьпевам,
а рэшткі змыем з дапамогай гідранта.
І толькі потым, пасьля мы зоймемся каханьнем,
мы будзем вырабляць - о божа! - такія штукі,
што адшукаюць нас, магчыма, позьнім раньнем
i целы яшчэ цёплыя возьмуць на рукі.

16 лістапада

Рабочая субота. У Віцебску сёньня мітынг у падтрымку чарговага рэферэндуму, арганізаваны антыбеларускімі сіламі: (прарасейская „Белая русь”, псэўдаказачкі, КПБ нейкага чмыкіна). А ў Менску таксама мітынг, на якім патрабуюць адстаўкі ППРБ. Шарэцкі й Ганчар дамагаюцца тэлеэфіру. Напружанасьць расьце.

Сёньня пасьля трох дня атрымаў абвінаваўчае заключэньне. Ныюць зубы.

* * *

Состоялась учредительная конференция по созданию белорусской организации ветеранов КГБ Республики Беларусь.