Paco ne nur estas nura foresto de perforto aŭ tumulto. Estas tiam, kiam ekzistas eblo de konflikto, sed vi intence evitas perforton kaj adoptas metodojn por solvi la problemon per pacaj rimedoj. Tio estas vera paco.
Povas okazi ke ni sentas ke ni ne povas fari multe kiel individuoj sed la homaro konsistas el individuoj; ni povas fari diferencon. Kiel individuoj ni povas influi niajn proprajn familiojn. Niaj familioj povas influi niajn komunumojn kaj niaj komunumoj povas influi niajn naciojn.
Laborante por la bono de la homaro, mi ne pensas pri mi mem kiel tibetano aŭ budhisto, sed kiel homo. Ni devas pensi pri la tuto de la homaro. Esti homo estas la komuna tereno en niaj klopodoj krei pli bonan mondon, ĉar ni ĉiuj travivas dependante de aliaj.
Kunlaboro venas de amikeco, amikeco venas de fido, kaj fido venas de bonkoreco. Havante aŭtentikan zorgo-senton pri aliaj, ne plu estas loko por trompado, ĉikanado aŭ ekspluatado; anstataŭe vi povas esti honesta, vera kaj travidebla en via konduto.
La definitiva fonto de feliĉa vivo estas koro-varmeco. Eĉ bestoj iom montras senton de kompato. Kiam temas pri homoj, tiam kompato povas esti kombinita kun inteligenteco. Per aplikado de racio, kompato povas esti etendita al ĉiu el la 7 miliardoj da homoj.