Iu ajn ideo ke zorgo por aliaj, kvankam nobla kvalito, estas afero nur por niaj privataj vivoj, simple estas mallongvida. Kompato apartenas al ĉiu agadejo, kompreneble inkluzive la laborejon.
Ni devas lerni kiel taŭge uzi nian tempon. Gravas doni sencon al niaj vivoj. Ĉikanado kaj trompado de aliaj ja donas tujan rezulton, sed ili lasas ĉiampensantan senson de malbonstato. El mono ne rezultiĝas reala kontenteco, kontraŭe al kompato.
Depost infanĝardeno ni bezonas edukadon por fortigi internajn valorojn, ne nur ĉasi materialajn celojn. Ni bezonas enkonduki emocian higienon same kiel ni instruas korpan higienon. Ni tiel povas trakti la problemojn kiujn ni alfrontas, esperante fari el tio neperfortan jarcenton.
Tempo ĉiam antaŭen iras ; nenio povas haltigi ĝin. Ni ne povas ŝanĝi la pasintecon, sed ni povas formi la estontecon. Ju pli kompatema vi estas, des pli vi trovos internan pacon.
Tempo ĉiam antaŭen iras ; nenio povas haltigi ĝin. Ni ne povas ŝanĝi la pasintecon, sed ni povas plu lerni de ĝi. Kaj ni povas formi la estontecon, kreante pli pacan epokon, adoptante realisman vidpunkton, rekonante, ke ju pli kompatema vi estas, des pli vi trovos internan pacon.