Kiedy wrócili do Komnaty Lamp, żałobnicy otoczyli ich chmarą gęstą jak muchy, ochoczo zasypując Cersei bezużytecznymi kondolencjami. Obaj bliźniacy Redwyne’owie ucałowali jej dłoń, a ich ojciec cmoknął ją w policzek. Piromanta Hallyne obiecał, że w dniu, gdy kości jej ojca wyruszą na zachód, na niebie nad miastem pojawi się płonąca ręka, symbol urzędu namiestnika. W przerwie między atakami kaszlu lord Gyles poinformował ją, że wynajął mistrza kamieniarskiego. Miał on wykuć posąg lorda Tywina, który będzie pełnił wiekuistą straż przy Lwiej Bramie. Ser Lambert Turnberry pojawił się w przepasce na prawym oku. Poprzysiągł, że będzie ją nosił, dopóki nie przyniesie królowej głowy jej karłowatego brata.
Gdy tylko udało się jej uciec od tego głupca, wpadła na lady Falyse Stokeworth i jej męża, ser Balmana Byrcha.
— Moja pani matka przesyła najserdeczniejsze kondolencje — bredziła Falyse. —
Lollys zległa w połogu i matka uznała, że musi z nią zostać. Błaga cię o wybaczenie. Prosiła też, bym cię zapytała... moja matka podziwiała twego zmarłego ojca bardziej niż któregokolwiek z mężczyzn. Jeśli Lollys urodzi chłopczyka, moja matka chciałaby mu dać na imię Tywin, jeśli... jeśli pozwolisz.
Cersei wbiła w nią pełne niedowierzania spojrzenie.
— Twoja przygłupia siostra dała się zgwałcić połowie Królewskiej Przystani, a Tanda chce zaszczycić bękarta imieniem mojego pana ojca? Nie sądzę.
Falyse wzdrygnęła się jak spoliczkowana, ale jej mąż pogłaskał tylko kciukiem gęste blond wąsy.
— Mówiłem lady Tandzie, że tak będzie. Znajdziemy dla bękarta Lollys bardziej... hmm... odpowiednie imię, masz na to moje słowo.
— Tylko o tym nie zapomnij.
Cersei odwróciła się do nich plecami i odeszła. Zauważyła, że Tommen wpadł w szpony Margaery Tyrell i jej babci. Królowa Cierni była tak niska, że Cersei przez chwilę myślała, iż to drugie dziecko. Nim zdołała uratować syna przed różami, tłum pchnął ją prosto na stryja. Gdy przypomniała mu, że mają się potem spotkać, ser Kevan pokiwał ze znużeniem głową i poprosił o pozwolenie odejścia. Lancel jednak został. Wyglądał jak żywy obraz człowieka z jedną nogą w grobie. Ale czy się do niego kładzie, czy z niego wychodzi?
Cersei rozciągnęła usta w wymuszonym uśmiechu.
— Lancelu, cieszę się, że widzę, iż czujesz się już znacznie lepiej. Raporty maestera Ballabara były bardzo niepokojące i obawialiśmy się o twoje życie. Sądziłabym jednak, że wyruszysz już w drogę do Darry, by objąć swą lordowską siedzibę.
Po bitwie nad Czarnym Nurtem jej ojciec uczynił Lancela lordem. To był ochłap rzucony Kevanowi.
— Jeszcze na to za wcześnie. W moim zamku siedzą banici. Głos jej kuzyna był równie słaby, jak wąsy porastające jego górną wargę. Choć jego włosy zrobiły się białe, wąsy zachowały barwę rudoblond. Cersei często gapiła się na nie, gdy chłopak był w niej, poruszając miarowo biodrami. Wyglądają jak plama brudu na wardze. Często mu wówczas groziła, że zmyje je odrobiną śliny. — Ojciec mówi, że dorzecze potrzebuje silnej ręki — dodał.
Szkoda, że dostanie twoją — miała ochotę powiedzieć, uśmiechnęła się jednak tylko.
— Masz także się ożenić.
Przez wyniszczoną twarz młodego rycerza przemknął wyraz przygnębienia.
— Z Freyówną i to taką, której sobie nie wybrałem. Nie jest nawet dziewicą. To wdowa, z krwi Darrych. Ojciec mówi, że to mi ułatwi sprawę z chłopami, ale przecież wszyscy chłopi nie żyją. — Sięgnął po jej rękę. — To okrucieństwo, Cersei. Wasza Miłość wie, że kocham...
— ...ród Lannisterów — dokończyła za niego. — Nikt w to nie wątpi, Lancelu. Oby żona dała ci silnych synów. — Ale lepiej nie pozwalaj, żeby to jej dziadek urządzał wesele. —
Wiem że dokonasz w Darry wielu szlachetnych czynów.
Lancel skinął głową z wyraźnie smutną miną.
— Gdy wydawało się, że mogę umrzeć, ojciec przyprowadził Wielkiego Septona, żeby się za mnie pomodlił. To dobry człowiek. — Oczy jej kuzyna były załzawione i błyszczące oczy dziecka w twarzy starca. — Mówi, że Matka oszczędziła mnie w jakimś świętym celu, bym mógł odpokutować swe grzechy.
Cersei zastanawiała się, jak zamierza odpokutować to, co z nią robił. Popełniłam błąd, pasując go na rycerza, a jeszcze większy, biorąc go do łoża. Lancel był słabą trzciną, a jego nowa pobożność w najmniejszym stopniu nie podobała się Cersei. Co ten płaczliwy dureń powiedział
Wielkiemu Septonowi? I co powie swej małej Freyównie, gdy będą leżeli razem po ciemku? Jeśli wyzna, że z nią spał, no cóż, z tym łatwo sobie poradzi. Mężczyźni zawsze kłamali, mówiąc o kobietach. Będzie to mogła wytłumaczyć jako przechwałki niedorostka oczarowanego jej urodą.
Ale jeśli wyśpiewa wszystko o Robercie i wzmocnionym winie...
— Najlepszą pokutą jest modlitwa — oznajmiła mu Cersei. — Bezgłośna.
Zostawiła go, by mógł rozważyć te słowa, i przygotowała się na spotkanie z zastępem Tyrellów.
Margaery objęła ją jak siostra, Królowa uznała to za zarozumiałość, ale to nie było miejsce na czynienie jej wyrzutów. Lady Alerie i kuzynki zadowoliły się ucałowaniem jej palców. Lady Graceford, która była w zaawansowanej ciąży, poprosiła o pozwolenie nadania dziecku imienia Tywin, jeśli okaże się chłopcem, albo Lanna, jeśli urodzi się dziewczynka.
„Jeszcze jeden?” — omal nie jęknęła Cersei. Królestwo zaleje fala Tywinów. Zgodziła się tak uprzejmie, jak tylko mogła, udając zachwyt.
Natomiast lady Merryweather naprawdę ją ucieszyła.
— Wasza Miłość — powiedziała ze swym zmysłowym myrijskim akcentem. —
Wysłałam słówko do swych przyjaciół za wąskim morzem, prosząc ich, by natychmiast pojmali Krasnala, jeśli tylko pokaże w Wolnych Miastach swą brzydką twarz.
— A czy masz za wodą wielu przyjaciół?
— W Myr wielu. W Lys i w Tyrosh również. To wpływowi ludzie.
Cersei mogła w to uwierzyć. Myrijka była stanowczo zbyt urodziwa: miała długie nogi i duże piersi, gładką, oliwkową cerę, pełne usta, wielkie, ciemne oczy oraz gęste, czarne włosy, które zawsze wyglądały, jakby przed chwilą wstała z łoża. Nawet pachnie grzechem, jak jakiś egzotyczny lotos — pomyślała.
— Oboje z lordem Merryweatherem pragniemy tylko służyć Waszej Miłości — wyszeptała kobieta ze spojrzeniem pełnym obietnicy, jak brzuch lady Graceford.
To ambitna kobieta, a jej lord jest dumny, ale biedny.
— Będziemy musiały jeszcze porozmawiać, lady... Taeno zgadza się? Jesteś nadzwyczaj uprzejma. Z pewnością zostaniemy wielkimi przyjaciółkami.
Potem zaatakował ją lord Wysogrodu.
Mace Tyrell był najwyżej dziesięć lat starszy od Cersei, ale zawsze uważała go za kogoś z pokolenia lorda Tywina, nie własnego. Nie był tak wysoki jak jej ojciec, ale znacznie od niego masywniejszy, miał szeroką pierś i jeszcze większy brzuch. Włosy miał brązowe, ale w brodzie pojawiły się już plamki siwizny i bieli. Twarz często mu czerwieniała.