НОВЫЯ СТАСУНКІ
2.1/ Новы час прыносіў новыя змены. Адносіны паміж вайскоўцамі паступова пачалі мяняцца. Маладыя салдаты адчувалі сябе болыи вольна і паводзілі больш нахабна.
2.2/ Аднаго разу нават цярплівы Міхась Лабута не вытрываў. Навабранцу Каспяровічу, што абразліва выказаўся пра беларускую мову, даў добрага кухталя. Усе стараслужачыя з ім пагадзіліся.
2.3/ Малады салдат адразу паскардзіўся камандзіру.
2.4/ I казаў яму новы камандзір: "Ты ўвесь час дамагаешся справядлівасці, праўды, патрабуеш годнасці і няведама яшчэ чаго. А вось тут і праявіўся твой салдацка-жывёльны інстынкт і кулак вырашае ўсе праблемы. Так ці не?”
2.5/ Адказваў яму Лабута: “Чалавек, што не паважае сваю мову, — звычайная жывёліна. Мова абараніць сябе не можа, у яе павінен быць надзейны абаронца. Абражаць мову ў сваёй прысутнасці нікому не дазволю, нават вам, хоць вы старэйшы за мяне па ўзросце, пасадзе і званні”
2.6/ Пагадзіўся з ім камандзір ды перад шарэнгаю вайскоўцаў загадаў усім устрымацца ад падобных выказванняў.
2.7/ Кола дзён вайсковых надалей нястрымана кацілася ўперад. Міхась колькі разоў хадзіў у “самаволку”. Бывала, са службоўцамі, калі паблізу не было начальства, ужываў гарэлку. Нёс і службу.
2.8/ Ад няма чаго рабіць напісаў ліст рыжай Светцы. I ў першую ж суботу яго паклікалі на КПП. Там радавога Лабуту чакала прыгожая статная дзяўчына, у якую нельга было не закахацца. Усе хлопцы зайздросцілі яму. Дзяўчына няблізкую дарогу адольвала ў кожны свой выхадны дзень. Шал кахання спапяляў абодвух.
2.9/ Між іншым радавы Лабута з нецярпеннем чакаў свайго звальнення.
“ДЭМБЕЛЬ” ЦІ ...НАРЭШЦЕ СВАБОДНЫ
3.1/ Разам з усімі Міхась Лабута адсвяткаваў “сто дзён да загаду”, “абмыў” загад ды гадаў, у якой партыі будзе звольнены
3.2/ “Нулявою” партыяй быў звольнены шафёр камандзіра, у "першай” —дагаджальнікі камандзіраў падраздзяленняў. Праз месяц былі звольненыя ўсе, каго толькі можна было звольніць, нават апошнія недарэкі. Радавы Лабута працягваў служыць.
3.3/ I толькі праз два месяцы камандзір часці выклікаў да сябе салдата.
3.4/ “Ты някепскім салдатам быў, радавы Лабута, але служыў у войску даўжэй за іншых з-за сваіх нацыяналістычных прынцыпаў. Звольнішся ты, і ў маім падраздзяленні ўсё будзе, як у былыя часы, як у Савецкім войску".
3.5/ I адказваў Лабута так: “А я не стану тым, кім быў, і мяне ўжо нічым не спалохаеш. За свой край, за сваю мову я гатовы памерці хоць зараз. А калі вы, няўлюдкі, захочаце вярнуць былое, першы паўстану суперак. Здраднікаў сваёй Айчыны не стоміцца забіваць рука”.
3.6/ 3 тым пайшоў, толькі на развітанне сказаў: “Апамятайцеся, інакш я вярнуся".