*
П'янее:
вада
падае вадаспадам.
*
Выйшаў удзень,
а вярнуўся ўначы:
«Дзе быў?!.» —
пытаецца ціша.
Нанова дома.
*
I я з ёю быў!..
Іду
слядамі ўчорашняй навальніцы.
*
Голас — ружанец:
па пацерках раздае
качка-крыжанка
сажалку качанятам.
*
Спёка:
у сонца
павелічальнае шкло.
*
Ручай, выручай!..—
Дадому
знаходзь дарогу.
*
Сялюся ў мінулае —
гліна
пытаецца: «Назусім?!.»
*
У шышках —
хвіліны
узважваюць год:
хваіна.
*
Пакінутая —
з акна
дзівяцца поцемкі,
з поцемкаў нехта:
хата.
*
«Шnо думаю — тое кажу!..»
Зіхаціць
хмара маланкай.
*
З сумкай у левай,
з пакетам у правай —
вядзе
з рынку спадарыня раўнавагу.
*
Трыганаметрыя нетраў:
дзве елкі
трымаюць адну сасну.
*
«Вось яны, змоўшчыкі!..» —
Бура
абрушваецца на валуны.
*
Смутак адсоўваецца:
з акна
ссоўваю занавеску.
*
Па самае горла:
ўвайшлі ў раку
гарлачыкі і чалавекі.
*
Знесла і хваліцца
«Ікэбана!..»
курыца:
яйка і агуркі.
*
Вуліцу й пляц увішна
вецермяце:
ідзе
спадарыня навальніца.
*
Удзень авадні,
увечары камары,
а конь
пасвіцца: лета.
*
Круціцца кола:
вяслуе
ў пачатак млын.
*
Зацемка вечнасці:
засынаю
з цменам пад галавой.
*
Адсюль і датуль —
бліскавіца
апытвае хмары:
«Ці вы са мной?!.»
*
Гуляюць у карты
ў карчме дзецюкі:
на плячах
тузамі татуіроўкі.
*
Сцежка, што не варочаецца —
з гары
сцелецца ручаіна.
*
Нешта яшчэ недаздзейсніў?!.
На неба
вяртаецца маладзік.
*
Падаю —
падаю
руку то сасне,
то дубу.
*
Апала вада:
ў стаўку
варушацца людзі і рыбіны –
раптам.
*
Вогнішча:
цемра
частуецца лустамі
светлыні.
*
Абрынулася яліна:
галінам
у смутак,
карэнню ў жах.
*
Здаюцца бутэлькі.
Дождж
пытаецца ў кожнага:
«Хто апошні?..»
*
Сярэдзіна лета:
заходзіць
дарога за небакрай.
*
На слупе адною
нагою —
бацян
высноўвае формулу
раўнавагі.
*
Вартуе вароты трава:
у бязлюддзя
знаёмы твар.
*
Вулачка блытаецца
у даўніне:
шурпаты
у дрэва дотык.
*
Наставіла стрэшку далонню —
ці ёсць
хто-небудзь дзе-небудзь:
хата.
*
У яблыках:
гром
прад яблыняй падае
на калені.
*
Два воблікі
вымкнулі з грамады
і зноўку ў ёй зніклі —
спакутаваны і спагадны.
*
Укінуў кашулю ў раку:
цяпер
адступішся, спёка?!.
*
Лес у люстэрках:
зрокі
хаваюцца ў каранях.
*
Хіба я сп'янеў?!.
Паклаў
яблык на голаў сабе
вясковец.