Выбрать главу
*
Вагаецца кладка — угадвае: гэта ты?!.
*
Смага-магніт: вярбіны хіляцца да ракі.
*
Ведае мэту: камета свідруе ноч.
*
Юрта на ўсіх і на кожнага: сонца атабарылася на зямлі.
*
Услалася сцежка саломаю: смела кладзіся, дождж!..
*
У полі імжа: разгарнуўся кветкай на быльніку матылёк.
*
Якая вялікая!.. Чараціна вагае цень.
*
Цягнік аддаляецца: ростань займела голас, аблічча — далечыня.
*
З саломінаю: нясу ў руцэ падарунак ветру.
*
У заўтра: зярняты збіраюцца ў каласы.
*
Вагаецца вецце за вокнамі і адтуль тлумачыць, што тут утульна.
*
Выкопваецца: пазіраюць на бульбіны гусакі і гусі звысоку.
*
Воплескі даланёю адною: лунае кляновы ліст над зямлёй.
*
Згасае прастора: з учора
свецяцца галасы.
*
Арэнаю ноч: сірэна узломвае немату.
*
Сонца згарае — пара: вымаўляе гара малітву.
*
Лета забралі і адляцелі: нудзьгуюць без ластавак правады.
*
Начныя сядзібы: дрэвы чытаюць чыесьці сны.
*
Лепш позна, чым не... Натую літары пад ліхтаром.
*
«Не трэба мне гэткай увагі!..» — Ўцякае ад ветру ліст.
*
Глеба і неба: хмары паклаліся на раллю.
*
Восень: глыбее позірк у азяра.
*
Парадкуюцца: бяруць вечар вароны нанач.
*
Складае карціну? Скідае у возера клён лісты.
*
Хоча суцешыць з тым, што настала?!. У далікатных дотыках дождж.
*
Туман: наваколле уцягваецца ў нішто.
*
Падае лісце: жаль свеціцца воблікамі жывымі.
*
Стракочуць сарокі: дзеляць кароткі дзень.
*
Хто тут?!. Кладуцца на дол ціхмяна чыесьці сляды — лісты.
*
Хай будзе, як ёсць?!. Развяла яблыня рукі: восень.
*
Вечар журлівіцца: жураўлі ляцяць у чырвоныя далячыні.
*
Блукае па пожні засмучаны дождж — спазніўся?!.
*
Спадае лісцё: адымае ясень імя сваё ад сябе.
*
Цёмная плынь: спыніўся з кілімамі залатымі на двух берагах лістапад.
*
Ні там і ні тут: нітуе наўколле дождж.
*
Эліта: лістота ляціць — застаецца налета лес.
*
Шукаюць, што знікла?!. Блукаюць па вуліцах скразнякі.
*
Хочацца ў пару?!. Ў тумане нудзяцца венікі і спадар.
*
У шэрані: увабраўся у княскія строі хмыз.
*
Пакінуты — лістапад просіцца ў кляштар.
*
Змяркаецца. Рэцытуюць гусі ў двары псалмы.