*
Дык уздымайся!..—
Драбіну
спускае з гары
ручай.
*
Імжа:
расплылася мяжа
між тым, што было,
што будзе.
*
Падае —
у падзеі
пытаецца: «Дзе я?»
ліст.
*
Некалі быў тут?!.
Згадкай
абмацваю зоркі
і камяні.
*
Парушаны —
мур
гутарыць нема
з некім.
*
Канаты святла:
з цемрыні
цягнуцца вуліцай
аўтамабілі.
*
Брава-выява:
ўвабраўся
ў мелодыю барваў
лес.
*
Прыгожая —
у абдымкі
вецер бярэ бярозу:
«Ляцім са мной!..»
*
Глыбокія вокны:
вачам
хочацца ўбачыць
Бога.
*
Некім пражыты —
сялюся ў дом
і высяляюся:
восень.
*
Не для цябе!..
Варона
ляціць да крыжа:
Рарон.
*
Рашае задачы:
і адымае,
і прыкладае
восень лісты.
*
Згорблены — па-над
гарою ветах
сланяецца: нешта
забыў, а што?
*
Ні долаў, ні высяў —
перамагліся:
кружляюць
арлы ў імгле.
*
Кропелькі неба
ў каменні —
ядловец
дзівуецца мне,
я — яму.
*
Жоўтыя вокны
у восені:
з-пад ілба
зырае месяц.
*
Вісяць у паветры
лісты —
масты
між тым, што было
і будзе.
*
Постаці-здані:
ўваходзіць
бездань у лістапад.
*
Туман:
ні аб чым
думае вечар.
*
Сонца цярушыцца,
свеціцца дождж —
змяшала
найменні восень.
*
Цёмныя страхі:
прарочыць
зіму рака.
*
У срэбры:
выносіць чарот
з вечара ў раніцу
ўзнагароду.
*
Застаўся —
пільнуе ў пустцы
зялёны палын
зіму.
*
Змяняецца гразь
на каменне —
мароз
паказвае розум.
*
Дні скарачаюцца:
ручаіну
ўсцілае дно.
*
У шэрані схілы:
з'язджае
з высачыні зіма.
*
Скавалася азярына —
схавалася:
расхінае
вецер чарот.
*
Поле ўзарана:
ідзе з сяўнёю
снегу зіма.
*
Маё — і пярэчыць мне!..—
Ў рэчцы
шклянее лёд.
*
Уцелясняюцца —
усяляюцца
сны ў наваколле:
снег.
*
Варушацца цемра і бель —
бяру
ў павадыры завіруху.
*
Снег выпаў:
па цаліку
вядзе самалёт
сцяжыну.
*
Снежань:
кунежацца
сосны ў сне.
*
I хто тут жывы?!.—
У лядах
чытае сляды
зіма.
*
Слізка:
за плот
трымаецца вецер.
*
Ідзі, куды хочаш!..—
Сцеле
кудаса снег:
Сялец.
*
Вякі сшаравалі —
з маснічын
выторкваюцца сукі:
смалякі!
*
Сёння — не ўчора:
да новай
высновы з дуба
хіліцца ліст.
*
Я ад'язджаю,
ты не:
імгненні
нітуюцца ў гаману.
*
Увальваюся ў хвалу
з галавой:
завея
наставіла хорамаў
там і тут.