Epikuristo. Adepto de epikurismo.
Epilepsio (Med). Malsano, karakterizata de la perdo de l’ konscio kaj de konvulsioj. Epilepsiulo. Persono malsana je la epilepsio.
Epilogo. Fino de literatura verko: epilogo de poemo.
Episkopo. Ĉefpastro de distrikto en la katolika eklezio. Episkopeco. Titolo, posteno de episkopo. Ĉefepiskopo. Ĉefo de episkopoj de provinco, de lando.
Epistolo. Solena nomo de letero: epistolo de Sankta Johano.
Epitafo. Surskribo sur tombo.
Epiteto. Substantivo aŭ adjektivo aldonata al substantivo, por ĝin karakterizi: En la epopeoj de Homero Ateno havas la epiteton «strig-okula». Komparu: Apozicio.
Epitomo. Resumo de libro, de rakonto.
Epizodo. — 1. Intermetita fragmento en parolado, poemo, romano, ne ligita kun la ĉefa agado. — 2. Aparta fakto, okazo . La epizodoj de la Dresdena kongreso.
Epizootio (Med.). Epidemia malsano de bestoj.
Epoko. — 1. Grava momento en la historio: La Bulonja kongreso restos por ĉiam epokfaranta momento en la historio de Esperanto. — 2. Periodo, jararo: la antaŭhistoria epoko. Komparu: Periodo, stadio.
Epoleto. Signo sur la ŝultroj de la militista uniformo, montranta la rangon.
Epopeo. Poemo pri gravaj okazoj kaj heroaj agoj de unu persono aŭ de tuta nacio: la epopeoj de Homero.
Eposo. Poezio rakontanta: poemo, balado.
-Er. Sufikso, esprimanta ĉiun el la unuoj, malgrandaj partoj, elementoj, el kiuj konsistas tuto: sablero, monero.
Erari. — 1. Perdi la vojon, foriri de la ĝusta vojo, iri sur malĝusta vojo: erari en arbaro. — 2. Havi malĝustan, malveran opinion pri io, malĝuste kalkuli, malĝuste skribi: Eraras tiuj, kiuj supozas, ke la sola bazo de universala lingvo devas esti la logiko. Erari en kalkulo. Erari en la gramatiko. Eraro. Malĝusta, malvera opinio, kalkulo: gramatika eraro. Erarigi. Konduki al eraro, trompi: La eksteraĵo erarigas. Erarlumo. Delikata lumo, kiu vagas super marĉoj, tombejoj kaj alia lokoj, kie malkomponiĝas organikaj substancoj.
Eriko (Bot.). Arbeto el la samnoma familio, kun rozaj floroj (Erica).
Erinaco (Zool.). Mambesto el la familio de l’ insektomanĝaj, kies haŭto estas kovrita de pingloj (Erinaceus).
Erizipelo. Infekta malsano, karakterizata de febro kaj inflamo de la haŭto, precipe kaj plej ofte de la vizaĝo.
Ermeno (Zool.). Malgranda blanka kvarpiedulo, el la familio de l’ musteloj, kun multvalora pelto (Putorius herminea).
Ermito. — 1. Piulo vivanta sola, izolite. — 2. Homo evitanta la aliajn, amanta vivi sola. Ermita. Havanta ecojn de ermito: ermita vivo.
Erotiko. Versaĵo pri la amo. Erotika. Kiu rilatas la amon, voluptama.
Erpi. Skrapi kampon. Erpilo. Kampa skrapilo.
Erupcio. Subita, rapida eliĝo: erupcio de vulkano, erupcio de ekzaltemo.
Escepti. Ne kunpreni, ne kunkalkuli, eligi el la nombro de: la mortigistojn oni esceptis el la amnestio. Escepto. Afero esceptita: «La esceptoj konfirmas la regulojn».
Esenco. — 1. Densigita solvaĵo: vinagra esenco, roza esenco. — 2. Tio, kio prezentas la naturon de io; ĉefaj nepraj ecoj de io: la esenco de la vivo. Esenca. Havanta ecojn de esenco.
Eskadro. Ŝiparo ekspedita por milito.
Eskadrono. Taĉmento de kavalerio, parto de kavaleria regimento.
Eskarpo. Ter- aŭ masonmuro, defendanta unu flankon de kavo de fortikaĵo.
Eskorti. Akompani por gardi, por malhelpi forkuri: eskorti generalon, eskorti arestiton. Eskorto. Eskortanta aro.
Esperi. Atendi, kredi realiĝon de sia deziro: esperi heredaĵon. Espero. Stato, sento de tiu, kiu esperas. Espereble. Oni povas esperi, kredeble. Malesperi. Perdi esperon.
Esplori. Peni precize ekkoni, ekscii: esplori fenomenon, esplori malsanulon, esplori akuziton, esplori nekonatan landon. Esploro. Ago de tiu, kiu esploras.
Esploristo. Persono, kies okupo estas esplori. Esplorema. Kiu havas inklinon al esploroj. Komparu: Lerni, studi.
Esprimi. Montri siajn pensojn, siajn impresojn per gestoj aŭ vortoj: esprimi, deziron, esprimi ĝojon. Esprimo. Gestoj, vortoj de tiu, kiu esprimas.
Establi. Fondi, aranĝi: establi firmon. negocon.
Esti. — 1. Ekzisti: Mi pensas, do mi estas. — 2. Esti servas por kunigi la atributon kun la subjekto: La neĝo estas blanka. — 3. Esti servas kiel helpa verbo por formi la kunmetitajn tempojn de la aktivo kaj ĉiujn tempojn de l’ pasivo: li estis aminta, li estas amata. Estado. Stato de tio, kio estas.
Estaĵo. Tio, kio ekzistas, vivas. Estanto. estanteco. Tempo nuna. Estinto, estinteco. Tempo pasinta. Estonto, estonteco. Tempo, kiu estos.
Estetiko. Scienco pri la belo en la belartoj, en la vivo. Estetika. Konforma al estetiko, kiu rilatas la estetikon: estetika objekto, estetika sento. Estetike. En estetika maniero.
Estimi. Havi altan opinion pri ies morala valoro: Oni tre ŝatas la talenton de l’ ĵurnalisto N., sed oni ne estimas lin, ĉar li estas nehonesta homo. Estimo. Sento, opinio de tiu, kiu estimas. Estiminda. Kiu indas estimon. Malestimi. Havi malaltan opinion pri ies morala valoro: malestimi perfidulon.
Estingi. Malhelpi, ĉesigi bruladon, lumadon: estingi lumon, estingi fajron. Estingiĝi. Ĉesi bruli, ĉesi lumi.
Estro. Ĉefo, superulo, komandanto: regnestro, regimentestro, centestro. Estraro. Kuniĝo de estroj: estraro de firmo, de societo.
Estrado. Levita podio kontraŭ spektatoroj por artisto, oratoro, prezidantaro: En la esperantaj kongresoj la naciaj delegitoj okupas lokojn sur la estrado kun la prezidantaro.
Eŝafodo. Podio, sur kiu oni ekzekutas krimulojn.
-Et. Sufikso, esprimanta malaltigon, malfortigon de l’ grado: rideti = senbrue, delikate ridi sole per la esprimo de la vizaĝo.
Etaĝo. La tuto de la ĉambroj de domo, sur la sama nivelo: En Ameriko ekzistas domoj, kiuj havas pli ol dudek etaĝojn. Teretaĝo. Etaĝo sur la nivelo de la tero. Interetaĝo. Etaĝo inter la teretaĝo kaj la unua etaĝo.