Тут і трэба нешта выбаршчыку паказаць. Вайна ѓ Аѓганістане з самага пачатку не была папулярнай. Многія яшчэ памяталі, як прайграѓ, там прававаяваѓ дзевяць гадоѓ СССР. Ды і існавала меркаванне разоѓ талібы ворагі ЗША то Расіі яны сябры.
Але Пуцін загадаѓ узяць Аѓганістан пад кантроль. І зрабіць тое, што не здолеѓ СССР і ЗША. І вайна ѓсё разрасталася. І асноѓны цяжар несла войска Расіі. Плюс яшчэ большыя выдаткі на вайну.
Жаданне ѓзяць рэванш і паказаць, што мы самыя крутыя ѓ свеце. І разам з тым усведамленне непад'ёмнай масы гэтай ношы.
Салдаты перамяшчаюцца ѓ адмысловых маскіровачных гарнітурах з кампутарнай графікай. Але іх усё роѓна можна разглядзець. Толькі замёршы яны практычныя нябачныя.
У іх полк убухалі суму не ѓ адзін мільярд даляраѓ. І гэта зразумела не дарма. Сіла вялікая. Але колькі гэтых бандытаѓ? Вось ужо здаецца і прафесар бачны.
Яго трэба захапіць у палон жывым.
Хоць вялікая спакуса зняць яго куляй снайпера.
Танкі ѓсё ж даволі заѓважныя. Іх форма ѓ выглядзе піраміды, і нягледзячы на маскіроѓку відаць рух.
Так што хутчэй за ѓсё дурнаваты прафесар іх заѓважыѓ....
Палкоѓнік Юры Петухоѓ, што стаяѓ па правую рукі ад генерала, прамармытаѓ:
- А што ѓ яго ѓ руках, можа, бомба?
Генерал адказаѓ:
- Хутка даведаемся! Можа, па ім пальнуць паралізуючай іголкай?
Юры запярэчыѓ:
- Цяпер ён сам здасца. Ды і раптам выпусціць і яго разарве!
Уладзімір пагадзіѓся:
- Падыдзем бліжэй! Адзінае што мяне турбуе, як бы гэтага дурнаватага самі маджахеды не прыстрэлілі!
Аляксандр таксама завагаѓся. Мільганула думка: а можа, здацца? Глядзіш яшчэ акадэмікам зробяць і за новую зброю героя Расіі дадуць.
Але тут жа ён уявіѓ сабе, як будзе радавацца Пуцін, атрымаѓшы наймацнейшую зброю, здольнае прымусіць знікнуць і ядзерныя боегалоѓкі.
І што потым Пуцін заваюе ѓвесь свет! І стане найвялікшым імператарам у гісторыі чалавецтва!
Лук'яненка зароѓ:
- Каб Пуцін здох!
І ѓрубіѓ у лютасці прыбор гіперперамяшчальнік на поѓную моц.
Першапачаткова здавалася нічога не адбываецца. Няѓжо што фарбы сталі неяк ярчэй.
Уладзімір Жукоѓскі адчуѓ лёгкі подых цёплага ветрыку сабе ѓ твар.
І нахмурыѓся... Уладзіміру ѓжо гадоѓ за сорак. Вядома, вайну ѓ Аѓганістане часоѓ СССР, ён ужо не заспеѓ. Але пасьпеѓ паваяваць і ѓ Чачэніі, і ѓ Сірыі, і нават з Грузіяй.
Досвед у яго немалы. І інтуіцыя кажа, што нешта тут ня так.
І раптам раптоѓна згасла святло. І так рэзка... Цемра літаральна ѓдарыла па вачах. І падзьмуѓ у твар на гэты раз ледзяны, жудасна халодны вецер.
Уладзімір задрыжаѓ. У цемры сталі зіхацець маланкі ... І ледзяны холад змяніѓся жудасным запалам. Нібы ты ѓляцеѓ на верхнюю паліцу парнай.
Вочы сталі міжволі слязіцца. А затым усё хутка, хутка закружылася турком.
Аляксандр Лук'яненка таксама адчуваѓ рэзкае кручэнне вакол восі. Нешта пайшло не так. Відаць, ён урубіѓ залішнюю моц. І яго захапіла ѓ вір часу...
Вар'ят прафесар пачаѓ адчайна націскаць на кнопкі.
Раптам паветра стала гранічна шчыльным, і грудзі сціснула.
На мазгі абрынулася паля і прытомнасць адключылася.
Уладзімір Жукоѓскі расплюшчыѓ вочы.... Яму разанула святлом.
Генерал вылаяѓся:
- Вось чартаѓшчына чортава!
Палкоѓнік Юрый адзначыѓ:
- Пах прыемны!
Уладзімір асцярожна расплюшчыѓ вочы. І свіснуѓ...
Яны былі ѓ нейкім казачна цудоѓным лесе. На вялізных дрэвах раслі буйныя рознакаляровыя кветкі. Ляталі, бліскаючы сусальным золатам матылі і плацінай стракозы. І самі дрэвы мелі яркае, сакавітае лісце што давала палітру ѓсімі колерамі вясёлкі.
Палкоѓнік Юры зароѓ:
- Гэта рай!
Уладзімір прамаѓчаѓ і працягваѓ аглядацца. Адборны полк з тэхнікай і верталётамі часткова схаваѓся за дрэвамі. Але было бачна, што ён яшчэ тут. Маскіроѓка стала знікаць і ѓ аранжавай і салатавай траве праступалі контуры танкаѓ.
Ды гэта сапраѓды нейкі цуд.... Тры тысячы байцоѓ з тэхнікай перамясціліся ѓ чароѓны лес.
І гэта сур'ёзна...
А тут такія матылі прыгожыя. А кветкі, у тым ліку ѓ якіх розныя ѓ колеры пялёсткі. І гусеніцы па галінках поѓзаюць, таксама такія яркія, маляѓнічыя прыгожыя.