СЦЕЖКІ ЖЫЦЦЯ
Ад шумлівай маёй Белавежы,
Ад хаціны сасновай бацькоў
Шмат прайшоў у жыцці сваім сцежак,
І гатовы ў дарогу ізноў.
На складаных людскіх каляінах
Я шукаў цеплыні, дабраты,
І знайшоў іх у родных мясцінах,
І таму гэты кут мне святы.
А калі мае стомяцца ногі,
Я згару ад жыццёвых трывог,
Хай апошняя сцежка-дарога
Прывядзе на бацькоўскі парог.
МАЕ ВЕРШЫ
У маіх вершах — сэрца насцеж,
Праўдзівасць пройдзенага, дум,
У маіх вершах — маё шчасце
І ў перамежку боль і сум.
У маіх вершах — мае слёзы,
Ад шчасця, ад трывог, бяды.
Бо і на возе, і пад возам
Мае імчаліся гады.
Бурліць у вершах безупынна
Мая гарачая любоў
І да народа, да айчыны,
І да бацькоў, і да сяброў.
У мае вершы пераліта
Як кроў у вены, пачуццё,
Усё, што мною перажыта, —
Усё-усё маё жыццё.