'Scilicet, dixit Pu et abiit.
Reversus domum ad cellularium iit, sellam conscendit et amplum vas mellis summo de tabulato sumpsit. 'MEL' erat in vase inscriptum, sed ut se ab insidiis muniret pergamenam detraxit ac inspexit et mel esse videbatur. 'Semper autem dubitandum est, dixit Pu. 'Avunculum meum audivi memorantem se olim caseum concolorem vidisse.
Itaque linguam introduxit et primoribus labris sorbebat haud exiguum. 'Vere, dixit, 'est. Est procul dubio mel. Mel merum, dico, usque ad imum vasis fundum. Scilicet, nisi quis ludibrio caseum in fundo collocaverit. Fortasse praestaret procedere. . si forte. . si forte heffalumpi caseum non diligant. . aeque ac ego ipse. . heus! et suspirium ab imo pectore duxit, 'recte credidi. Est mel, usque ad fundum.
Qua de re certior factus vas ad Porcellum retulit, Porcellus autem ex imo foveae profundissimae sursum conversis oculis: 'Habesne? dixit, et Pu dixit: 'Habeo, sed non est vas omnino plenum, et his verbis vas ad Porcellum projecit, et Porcellus dixit: 'Haudquaquam! Tantumne est? et Pu 'Sane' inquit. Ita enim res se habebat. Porcellus igitur vas in solo foveae collocavit, in marginem scandit et ambo conjuncte domum ierunt.
'Valeas, dixit Porcellus, cum tarde ad domum Pui venerunt. 'Et cras mane hora diei sexta apud pinos convenerimus et viderimus quot heffalumporum in fovea forent.
'Hora diei sexta, Porcelle. Habesne funiculum quidem?
'Non habeo. Quorsum funiculo tibi opus est?
'Ad heffalumpos domum conducendos.
'Heus!. . opinor eos sibilo advocari posse!
'Alii possunt, alii nequeunt. De heffalumpis semper dubitandum est. Cura ut bene valeas!
'Vale.
Porcellus domum, 'Transitum Ve' inscriptam properavit dum Pu lectum sternit.
Nonnullas horas post, ultimis noctis tenebris Pu sensu vacui affectus experrectus est. Iam antea aliquoties isto sensu praeditus fuerat et quod significaret, sciebat: ’FAMES’erat. Itaque ad cellularium iit, sellam conscendit, dextram summum ad tabulatum tetendit et invenit nihil!
'Mirum, cogitavit, 'certo scio me hic vas mellis habuisse. Vas plenum, plenum mellis a summo, in vase hoc titulo inscripto: «MEL», ne forte essem nescius vas mel continere. Sane mirum videtur! Deinde ultro citroque commeare coepit, ubi vas esset scire avens et hanc commurmurationem secum murmurans:
Ter istud secum cantitans murmuravit cum repente recordatus est. Ipse ad heffalumpum captandum vas in Fovea Insidiosa collocaverat!
'Malum! dixit Pu. 'Ecce effectus erga heffalumpos benevolentiae. Et iterum cubitum iit.
Sed nihil ei cessatum ducit somnum. Quo magis dormire tentabat, eo minus poterat. Conatus est ovium gregis numerum recensere, quod nonnunquam optimum remedium insomniae est, et quia id haud bene evenit conatus est heffalumpos numerare. Id vero peius erat. Quotienscumque enim heffalumpum censuerat, iste recta via vas mellis Pui agressus est et FUNDITUS EXHAUSIT.
Aliquamdiu in maerore ibi versabatur, sed cum quingentesimus octogesimus septimus heffalumpus labra detergens secum dixit: 'Istud est mel saporis praecipui, nego mihi unquam dulcius fuisse, Pu sese diutius frenos imponere nequivit. Corripuit corpus e stratis, extra domum cucurrit et recta ad sex pinos properavit.
Phoebus adhuc dormitabat, supra silvam autem Centum Jugerum quasi lumen aliquod in coelo indicabat eum mox expergefactum opertorium lecti abjecturum esse. Luce incerta pini solitariae et frigidae videbantur, fovea profunda profundior quam erat adparebat, vas autem mellarium Pui imo in fundo mysticum aliquid erat, mera forma neque aliud. Sed eo appropinquante nares dixerunt id reapse mel esse, ac lingua parata emersit et labra perpolire coepit.
'Malum, dixit nasum in caccabum figens Pu, 'heffalumpus quidem omnia siccavit Deinde autem aliquamdiu meditatus dixit: 'Nullo modo; ipse fui. Oblitus sum.
Sane, maximam partem manducaverat. Sed aliquantulum imo in fundo vasis relictum erat itaque illico rostrum inseruit et lambere coepit. .
Sub idem tempus Porcellus experrectus erat. Simul, secum dixit: 'Heu. Deinde fortiter: 'Sic! postea etiam fortius: 'Ita est, inquit. Sese autem manu fortem esse, non sentiebat, quia verbum reapse in mente suo subsultans erat: 'Heffalumpus.
'Qualis esset adspectus heffalumpi?
'An ferox esset?
'Sibilo advocaretur? Et quomodo veniret?
'Amaret porcos, necne?
'Licet porcos amaret, discerneretne genera?
'Si forte casu contra porcos ferox esset, discerneretne porcos avum 'TRANSITUM VE' vocatum habentes?
Nullum harum interrogationum responsum novit. . et primum suum heffalumpum in hora tandem adspecturus erat!
Licet Pu cum eo iturus esset et omnia iucundiora viderentur comite aliquo — sed putemus heffalumpos contra porcellos et ursos feroces esse! 'Fortasse praestiterit dolorem sani capitis mentiri et praetendere se ad sex pinos ire non posse? 'Sed si dies pulcherrimus esset et nullus heffalumpus in fovea ipse iners in lectulo se continens totum tempus antemeridianum perderet. 'Quid faceret?
Deinde autem rationem prudentem excogitavit. Decrevit secretissime ad sex pinos adrepere, cautissime fundum foveae inspicere an heffalumpus intus esset, speculatum. Si esset, cubitum rediret, sin aliter autem, minime.
Itaque in viam se dedit. Primum cogitabat nullum heffalumpum in fovea fore, deinde autem, unum esse, appropinquans tandem certior factus est unum intus esse, quia audiebat aliquem heffalumpare ut nil supra.
'Eheu, eheu, eheu! Porcellus secum murmuravit. Aufugere voluit. Sed certe, iam tam propinquus, putavit se formam heffalumpi oculis intueri oportere. Ad marginem igitur foveae repsit et introspexit. .
Eo omni tempore Pu caput vase mellario expedire tentaverat. Quo vehementius vas succussit, eo artius adhaerebat. 'Malum, dixit in vase, et 'Succurrite' et saepissime: 'Vae. Tentabat vas contra aliquid tundere, sed contra quid videre nequiens id nihil profecit; tentabat in marginem scandere, sed nil nisi vas et vasis dumtaxat pauxillum videns viam invenire nequivit. Itaque postremo caput, vas et omnia sustulit, rumorem magnum et lugubrem tristitiae et desperationis emisit. . ibi vero Porcellus deorsum spectavit.
'Succurrite, succurrite! Porcellus clamavit. 'Heffalumpus, horribilis heffalumpus! et quam ocissime aufugit, clamitans: 'Succurrite, succurrite, horribilis heffalumpus! Hoff, hoff, hellibilis horralumpus! Holl, holl, hoffabilis hellerumpus! Et clamitare ac currere non desivit usque ad domum Christophori Robini.
'Quid ergo est, Porcelle? dixit Christophorus Robinus lectulo exsurgens.
'Heff, dixit Porcellus anhelitum ducens ut vix loqui posset, 'heff — heff — heffalumpus!
'Ubi?
'Illic, exclamavit ungulam agitans Porcellus.
'Qualem praebet speciem?
'Sicut — sicut — habet maximum caput quod unquam vidisti. Aliquid magnum et immane — sicut — sicut nihil. Permagnum — sane, putares — nescio — permagnum nihil. Sicut caccabus.
'Optime, dixit Christophorus Robinus calceos induens, 'ivero et videbo. Veni mecum.
Cum Christophoro comite Porcellus nihil timebat igitur viam capessiverunt. .
'Iam audio aliquid. . nonne audis? dixit Porcellus timidus, cum propinqui fuerunt.
'Audio aliquid, dixit Christophorus Robinus.
Erat Pu, caput adversae radici, quam invenerat, impingens.
'Ecce, dixit Porcellus, 'nonne, terribile est? — et dextrae Christophori se arte implicuit.
Repente, Christophorus Robinus latissimum cachinnum extollit. et risit. . et risit. . et risit. Ed dum ridet — bumm — caput heffalumpi contra radicem arboris tundit. E vase effracto Pu iterum caput extraxit. .