* * *
У мяне зачасалася сьпіна -
на ёй завялася вош.
Я гэта так не пакіну.
Калі ня я, дык хто ж?
Бывае, пасьля куфлю піва
дрэва шукаць ідзеш -
так хочаш зрабіцца шчасьлівым.
Калі ня тут, дык дзе ж?
ПРАЛЯТАЛІ ПТУШКІ
Праляталі птушкі
Над зялёным лугам
Паскідалі птушкі
На зямельку яйкі
На патэльні луга
Бела-залатыя
Смажацца яешні -
Белыя рамонкі.
ЭРДЭЛЬТЭР’ЕР
І
Я кpaў дабро чужых кватэр.
Мяне кусаў эрдэльтэр’ер.
ІІ
На поле выпала раса.
Эрдэльтэр’ер мяне кусаў.
ІІІ
На срэбратканым дыване
эрдэльтэр’ер кусаў мяне.
* * *
Сьвет - тэатар. Людзі ў сьвеце
Хто актор, а хто глядач,
Хто буфетчык у буфеце,
Хто вахцёр, а хто - прабач...
Хто прымае ў гардэробе
Курткі, шапкі, паліто,
Хто цукерачка ў вантробе,
Хто - наогул абы-хто.
ЧАПЛЕЛАСІ
Чапля да лася
чаплялася,
чаплялася -
і аддалася.
I ў чаплі павылупляліся
маленькія чаплеласі -
крылатыя, рагатыя,
зь дзюбамі й капытамі.
А потым за чапляй ганялася
з чапялою ласіха.
I галасіла, галасіла,
пакуль у лесе
не зрабілася ціха.
***
Маё сэрца стукоча, як
швальная машынка -
Няўдалае дзіця фірмы
“Атрапас” -
Якая толькі й ведае, што
рваць ніткі.
Ёй бы рабіць лапшу.
ЧАМУ Я ВЭГЕТАРЫЯНЕЦ
Я С А М
М Я С А
ТРЫІЯЛЕТ-БРАХІКАЛЯН
Са-
Ла,
Мя-
Са
Я
Ку-
Са-
Ла.
ТУЮГ БАГЕМНЫ
Не кахала Пія Ніна,
хоць той граў на піяніна.
Пій паіў Яніну з гора:
- Пі, Яніна!.. Пі, Яніна!..
ТУЮГ ЗАСТОЛЬНЫ
Давай нальем яшчз віна!
На “херас”! І “сацыві” - на!
Калі нас знойдуць у канаве -
дык будзе ў тым чыя віна?
ТУЮГ ЭКАЛЯГІЧНЫ
Каб не засохлі, мо, расьліны,
падліць ім трэба мора сьліны.
Ды дзе ж той сьліны столькі ўзяць,
калі навокал - мор асьліны?
***
Лыжнік сеў за піяніна.
“У рзшце рзшт адшукаў
вольны столік”, - з палёгкай
падумаў ён.
***
Хаты бяз дахаў
Шаты бяз птахаў
Ем без нажа
Хрэн без маржа
НА ЛОЖКУ
(Недакладныя рыфмы)
Я ляжу-сяджу на ложку,
Зьвесіўшы, гайдаю ножкай.
І таму я вельмі хутка
Застануся без абутку.
КЛЮБ АМАТАРАЎ АДЗІНОТЫ
ЛЮБІ
Любіш катацца? - любі вазіць саначкі.
Любіш кахацца? - любі крывавыя плямачкі.
Любіш быць першым? - усіх астатніх забі.
Любіш чытаць вершы? - любі, любі...
ПЛЯГІЯТ
Арцюр Рэмбо нацягнуў між дахаў вяроўкі,
Між зор нацягнуў жалезныя тросы,
Я прыйшла і скрала ўсё гэта.
І вось я танчу.
***
Дзеўка купіла вяроўку і мыла.
Раптам вяровачка загаманіла:
“Мыла - каб мыць,
а вяроўка - сушыць,
а не дзявочыя шыя душыць.
Мы - не для сьмерці, а для
чысьціні.
Лепей атруту ты праглыні!”