ВІНДСЕРФІНГ
Мужу Ягору
Мне не ўтрымацца на дошчачцы кволай.
Лепш падымуся на ўзгорак — здаля
Буду глядзець, як, вандроўнік вясёлы,
Лёгка ляціш па планеце Зямля.
Як парушынка ў возера воку
Парус твой белы — цень аж на дне.
Вецер нясе твой віндсерфінг далёка,
Быццам забраць цябе хоча ў мяне.
О, не знікай, сінявокі Ягорыч!
Лёсу раптоўны і радасны дар.
З вуснаў сціраеш жыццёвую горыч,
Фізік і лірык, мудрэц і гусар.
О, не знікай ! Закруціся ў сувоі
Часу — і ў гэтай хвіліне жыві!
Мы растварыліся ў леце абое
Бегам гарачай, як сонца, крыві!
Ў лёгкасці боскай не ўтрымацца.
„Стань на віндсерфінг!" — гаворыш.
„Пасля!"
Далеч.
Спякота.
Конікаў брацтва.
I прыцяжэння не мае Зямля...
СЯБРОЎКА
Калі падчас, здаецца, гіну я
Ад цёмнай слепаты людской —
На хутар да цябе, Віргінія,
Я еду — там жыве спакой.
З табою разам мудрасць брамінаў
Нашэптвае, што ўсё цячэ.
Ахутвае, як хусткай мамінай,
Надзея, што прыйду яшчэ
У свет — не купіну іржавую,
Што ў багне шэрае ліпіць,
Дзе над няўдалаю дзяржаваю
Душа ужо не забаліць —
Над бедамі яе і крокамі
Яе дурных правадыроў,
Над апляванымі прарокамі
I пашчамі глухіх двароў.
Вось прыязджаю... Ціхай Свіліцай
Ідзём, пужаючы гадзюк,
I поўдзень дыхае ў патыліцу,
I сцелецца пад ногі луг.
Як хустка, неба цёмна-сіняе
Лягло краёчкам на ваду...
Суцеш няпраўдаю, Віргінія—
Адсюль ніколі не сыйду...
Леаніду Шчамялёву
У Шчамялёва — не слова.
У яго адмыслова
Фарбы гавораць пявучаю мовай.
Дрэвы гавораць,
Спяваюць крыніцы,
Хлопцы гамоняць і маладзіцы.
А гадаваў яго край той суровы,
Дзе ад вайны засталіся ўдовы.
Талент спялілі крутыя гады —
Можа, ад гэтага ён малады.
У крутаверці снежнае нашай
Веру: пра нас ён нашчадкам раскажа.
Што ні карціна —лёсу старонка,
Светлая гронка, цёплая гронка...
Рымашэўскаму Сяргею
Да ягонай карціны "Начное купанне"
У іхніх генах - Вечнасць і вяртанне
Да жарала, дзе Дух святы ў купанні
Мігценне дарыць ночы і святла,
Каб сёння нарадзіцца я змагла.
I кропляй ювенальнае вады
Далей адсюль!
У іншы свет - Туды.
Да карціны Фёдара Ястраба
"Судзяніцы"
Дзве Паркі - быццам Альфа і прасцяг
Туды, дзе залатая нітка лёсу
У шэрыя ўплятаецца нябёсы,
Каб стаць вытокам іншага жыцця.
Дзве Судзяніцы - іхні суд цяжкі.
Не замінайце так згарэць, як схочу
Замружце вочы, і дазвольце у ночы
Злятаць у Вечнасць з Боскае рукі.
ХРОНАПУНКТУРА [4]
Сафіі Іофе
Гэты міг— як на сцэну ідзеш пад сафіты,
Ці ў Нязнанае возьмеш білет.
Трапяткою іголкаю доктар Сафія
Да цябе далучае Сусвет.
Ты і Космас — сам-насам,
I беднае цела
Адпачне ад шалёных стыхій.
Углядайся ў жыццёвыя хітраспляценні,
У памылкі свае і грахі.
Дзе скрыжалі Гармоніі вечнай парушыў,
Дзе — кармічны аплёў цябе Рок...
Мудры доктар Сафія, адкрыйце для душаў
Неба пульс ў краіне Су-Джок!
20 лістапада 1995 г.
Памяці Паўла Мамедава-Мілашэўскага
Быў — глыток салодкае мікстуры,
Маладосці незабыўны лад.
Семечка, занесенае бурай,
На антонаўцы прышчэплены гранат...
Як цвіце ён, быццам апантаны!
Не відаць ні неба, ні вады!
Ў веснавых садах Азербайджана
Бачыла я гэткія сады.
Жар крыві з усходняга народу,
Сэрца ж - ад матулі ціхай дар.
Прыязджаю ў Гродна год за годам,
Каб аднесці кветкі на цвінтар.
вернуться
4
Хронапунктура - асаблівы прыём ў суджок акупунктуры, заснаваны на касмічным цыкле стыхій.