У горадзе
шталаг гарняцкі
Заклекатаў,
як з варам чан,
Акружаны зусім знянацку
Мотачасцямі англічан.
I ўмомант
вахманаў-наседак
3 гнёзд кулямётных
як змяло.
Павыляталі з цесных клетак
Мы ўсе
на волю,
на святло.
Свае вінтоўкі,
аўтаматы
I кулямёты
сотні рук
Нямецкіх спуджаных салдатаў
На пляцы
складвалі на брук.
У рад,
прыкладам да прыклада,
Бы для ручное малацьбы
Калісьці ў гумнах
клалі ладам
На глінабітны ток снапы.
I абяззброеных ваякаў
Пасля адвёў англійскі ўзвод
Без цырымоніі ўсялякай
У лагер,
за калючы дрот.
А з англічанамі
ля кірхі
На пляцы
разабралі мы
Сюды падвезеныя кіркі,
Сякеры, малаты, ламы.
I то,
нібы малатабойцы
I вопытныя кавалі,
Ўсю зброю,
што здалі забойцы,
Мы перакоўваць пачалі.
То,
як малацьбіты-асілкі
Рады раскладзеных снапоў,
Не ў лад
яе мы малацілі
Адразу ў дваццаць пяць цапоў.
Пілоткі ў нас,
а ў іх — берэты
Спаўзалі з цемяў на ілбы
Ад перакоўкі дбайнай гэтай,
Ад гэтай рупнай малацьбы.
Спаднічак гойдаліся складкі
Ў стралкоў шатландскіх па баках,
Хадзілі,
як мяхі трохрадкі
У гарманіставых руках.
Я
іх клятчастыя спаднічкі,
Панчохі на нагах мужчын
Спярша,
вядома, з непрывычкі,
Прыняў за вопратку жанчын.
Занятак наш
са страхам нейкім
Да сэрца ўспрынялі свайго
Сабраныя на пляцы немкі,
Гатовыя ўжо да ўсяго.
Дый самі немцы-гараджане
Не ўтойвалі ў вачах жальбы,
3 якой
яны суправаджалі
Ход нашай спорнай малацьбы.
Ламы
шчапалі ўшчэнт прыклады,
Ствалы
згіналі малаты,
На брук ляцелі зарападам
Зярняты іскраў залатых.
Пазней
у горадзе ўсё піва
Мы выпілі
і ўсё віно.
Мы абдымаліся шчасліва.
Ужо шмат хто
памёр даўно.
Шкада,
што гэтак доўга потым
3-за ўяўнай нашай барацьбы
Сабраць мы не змаглі ўмалоту
Той урачыстай малацьбы.
АКТОРЫ
Р. С. Філіпаву
Цябе з прыхільнасцю бязмернай
Купалаўцаў вядомы калектыў
Узяў для роляў характэрных
I залічыў адразу ў свой актыў.
Ды гэткі волат і асілак,
Што з басам,
як раскаты перуна,
Наклікаў зайздрасць і няміласць,—
Зайздроснікаў жа не пераканаць.
Яны цябе і пакаралі
(Ды не бывае ліха без дабра).
Праз іх купалаўцы прайгралі.
Малы тэатр затое не прайграў.
Нямала ў ім бліскучых зорак.
Ды нельга не заўважыць і таго,
Што ты ў дынастыі актораў
Народжан менавіта для яго.
Высокі і шыракаплечы,
3 басіста-гучным голасам густым,
Як хораша
і як дарэчы
У дом Астроўскага ўпісаўся ты!
Выходзіш ты заўжды дастойна
I ўпэўнена,
як цар займае трон.
Так уваходзіць у абойму
Не халасты,
а баявы патрон.
Ты для мяне артыст народны
За тое,
што прыбіўся да радні,
За тое,
што не стаў бязродны,—
Знайшоў свайго народа карані.
Ты трапіў у сваю стыхію
Адпушчанаю рыбай
з рук,
Бо ўсё ж Расія —
ёсць Расія,
А Беларусь —
ёсць Беларусь.