А як Пятро рубель дастане,
Прачнецца чарка і каханне!
***
Нашто Пятро складае казкі?
Каб задрамаў наш люд Парнаскі
І на яго адзіны трон
Сеў Васючэнка, як барон!
***
Нашто Пятро п’е ўранку каву?
Каб не праспаць на працы славу!
***
Чаму Пятро не любіць каву?
Таму, што кава не каньяк
І літры два не вып’еш аніяк!
***
Нашто Пятро экзамены прымае?
Бывае й так, што сам не знае,
Бо так ці сяк
Паставіць прыйдзецца траяк!
***
Нашто Пятро нас тут сабраў?
Каб кожны з нас парыфмаваў
І зразумеў, што так, як Пеця,
Больш аніхто не можа ў свеце
На ўсе пытанні адказаць
І «вош» і «грош» зарыфмаваць!
***
27.06.2015. У пакой заляцела муха. Цяпер гэта яе пакой...
***
29.06.2015. З купалаўцамі і сябрамі Музея Янкі Купалы хадзіў на Вайсковыя могілкі. Сёння дзень памяці Песняра. Гучалі музыка, вершы і ўдзячныя словы Купалу. Людзі, якія праходзілі побач каля агароджы могілак, прыпыняліся, прыслухоўваліся. Можа, што пачулі і яны.
Ліпень
***
1.07.2015. Чамусьці падумалася, што, калі мы адзначаем Новы год, то чаму б уночы з 30 чэрвеня на 1 ліпеня не адзначаць Новае паўгоддзе. Сёння ж першы дзень Новага паўгоддзя! Усіх са святам!
***
1.07.2015. Спачатку цябе выганяюць з краіны, а пасля тваёй смерці ствараюць музей, дзе ты нарадзіўся...
***
1.07.2015. Праз дзень буду ў адпачынку. Наперадзе тысячы кіламетраў шляху. Хвалююся, нібыта ў космас лячу...
***
1.07.2015. У Мінску прайшоў кароткачасовы дождж, як кароткаметражны фільм, дзе я быў у бясплатнай масоўцы...
***
1.07.2015. Над дрэвамі бліснула маланка, загрымеў гром, і з кроны старой ліпы ўзляцелі вароны, як абвугленая лістота...
***
3.07.2015. Збіраемся ў вандроўку па Еўропе. Люда пасля Славакіі, дзе была з купалаўскімі музееўцамі па шляху Янкі Купалы, ніяк не ачуняе ад прастуды. Гледзячы на яе і мне кепска. Прыязджала Наста Грышчук. Зрабіла з Людай гутарку для «ЛіМа». Там так хочуць адзначыць яе 50-годдзе. Словам, мы чакаем дарогу...
Дзень першы. Мінск. Брэст. Варшава. Гатэль «Нявада»
4.07.2015. Спалася дрэнна. Прачнуўся а чацвёртай. З Людмілай у дарогу сабраліся моўчкі. На вакзал на таксоўцы прыехалі ў ліку першых. Аўтобус
*** Заканчэнне. Пачатак у № 5, 2016 г.новы. Нашы месцы — 21—22. Вандроўнікаў у Іспанію да мора сабралася крыху больш за трыццаць. Выехалі ў пяць сорак пяць. Выязджаючы з Мінска, наш куратар Зміцер расказаў, што нас чакае ў дарозе. Напомніў пра злодзеяў, якія нас у Еўропе чакаюць, таму трэба грошы берагчы, як жыццё.
З Людмілай у вандроўку выбраліся без асаблівага гарэння. Людміла прастылая, а ў мяне ў вёсцы спраў гара непераробленых...
Сёння ў нас наперадзе тысяча кіламетраў. Зміцер абяцаў, што да адзінаццаці гадзін прыедзем начаваць у гатэль.
На палях збожжа амаль паспела, каб жаць. Стаіць, чакае...
У аўтобусе працуе кандыцыянер. Камфортна. Ні горача, ні холадна. Некаторыя вандроўнікі кашляюць.
Каля дарогі чарада гусей. Ідуць, нібыта ў Рым...
Над полем лятае коршак, нібыта аглядае ўладанні свае.
«Трактир» прачытаўся, як «трактар»...
Маладая кукуруза, як быльнёг, густая.
Буслянка над вёскай расцвіла бусламі.
У Брэсце каля ракі поўна адпачывальнікаў, і не трэба ім Еўропа і бераг турэцкі.
Перад мяжой у Брэсце да нас дадалося яшчэ некалькі чалавек. Зміцер усіх пералічыў, як пастух авечак..
Стаім на мяжы. Горача. Каля машын, зазіраючы пад іх, скача верабей, як памежнік...
Памежніца. Худзенькая. Невысочкая. У форме. З кабурой на поясе. А ці ёсць там пісталет?
Забралі пашпарты, па якіх стала зразумела, што сярод нас чатыры расіянкі і расіянін.
Хто хоча ў дзьюці-фры? Ніхто. Усіх цікавіць прыбіральня...
Варшаўскі мост. Узгадаліся радкі: «Поўненькая рэчка, а над рэчкай мост. На мосце авечка, а ў авечкі хвост. Высахла рэчка, разваліўся мост. Здохла авечка, адваліўся хвост.»
Нашых пагранцоў праехалі за дваццаць хвілін. Палякі трымалі каля дзвюх гадзін. Па новых правілах правяралі адбіткі пальцаў.
На польскім баку сустрэлі нас тры буслы ў небе.
Скошаны луг. Нібыта мой бацька касіў.
Па бульбе ходзіць бусел. Відаць, каларадскіх жукоў збірае.
У Паджэры паабедалі. Павесялела ў жываце і ў галаве.
У збожжы шмат васількоў, як кропелек паэзіі.
У агародах чорныя пудзілы, як манахі.
На балаціне ссохлыя чорныя дрэвы, як скруткі чорных змяюк.
Зміцер уключыў радыёперадачу — дурныя жарты расейцаў з польскай мовы. Паслухалі пару хвілін. «Яшчэ хочаце?» — «Не!!!»